اسید بن یعمر بن وهیب خزاعی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == == منابع ==' به '== منابع ==') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اسید بن یعمر بن وهیب خزاعی در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
مشهور به «نعیت»<ref>ابن ماکولا، ج۱، ص۵۶؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۳۶.</ref> که نامش را اَسد نیز گفته‌اند<ref>ابن حجر، ج۱، ص۲۰۷.</ref>. اما برخی همان اسید را درست دانسته‌اند<ref>ابن ماکولا، ج۱، ص۳۳۶.</ref>. نعیت به معنای مرد بزرگوار و [[نیکو]] سابقه است و دو شاعر را به این [[لقب]] خوانده‌اند: یکی [[نعیت بن عمرو یشکری]] و دیگری «اسید بن یعمر»<ref>زبیدی، ج۱، ص۵۹۲.</ref>. | مشهور به «نعیت»<ref>ابن ماکولا، ج۱، ص۵۶؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۳۶.</ref> که نامش را اَسد نیز گفته‌اند<ref>ابن حجر، ج۱، ص۲۰۷.</ref>. اما برخی همان اسید را درست دانسته‌اند<ref>ابن ماکولا، ج۱، ص۳۳۶.</ref>. نعیت به معنای مرد بزرگوار و [[نیکو]] سابقه است و دو شاعر را به این [[لقب]] خوانده‌اند: یکی [[نعیت بن عمرو یشکری]] و دیگری «اسید بن یعمر»<ref>زبیدی، ج۱، ص۵۹۲.</ref>. | ||
اَسید [[شاعری]] از [[اهل | اَسید [[شاعری]] از [[اهل حجاز]] در [[زمان رسول خدا]] {{صل}} بود<ref>ابن ماکولا، ج۱، ص۵۶.</ref>. به گفته [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۶، ص۳۵۹.</ref>، [[ابوبشر اَمدی]] و [[مرزبانی]] در معجم الشعراء گفته‌اند اسید در [[فتح مکه]] اشعاری سرود و در آن از اینکه [[رسول خدا]] {{صل}} پس از ترک [[مکه]]، برخی از [[خزاعیان]] را در مکه گذاشت، [[سخن]] گفت. دو [[بیت]] نخست [[شعر]] وی چنین است: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ب|''خطونا وَرَاءِ الْمُسْلِمِينَ بجحفل''|2=''ذوي عَضَدَ مِنْ خَيْلُنَا ورماح''}} | {{ب|''خطونا وَرَاءِ الْمُسْلِمِينَ بجحفل''|2=''ذوي عَضَدَ مِنْ خَيْلُنَا ورماح''}} | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۸: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده: | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۳
اسید بن یعمر بن وهیب خزاعی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اسید بن یعمر بن وهیب خزاعی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
مشهور به «نعیت»[۱] که نامش را اَسد نیز گفته‌اند[۲]. اما برخی همان اسید را درست دانسته‌اند[۳]. نعیت به معنای مرد بزرگوار و نیکو سابقه است و دو شاعر را به این لقب خوانده‌اند: یکی نعیت بن عمرو یشکری و دیگری «اسید بن یعمر»[۴].
اَسید شاعری از اهل حجاز در زمان رسول خدا (ص) بود[۵]. به گفته ابن حجر[۶]، ابوبشر اَمدی و مرزبانی در معجم الشعراء گفته‌اند اسید در فتح مکه اشعاری سرود و در آن از اینکه رسول خدا (ص) پس از ترک مکه، برخی از خزاعیان را در مکه گذاشت، سخن گفت. دو بیت نخست شعر وی چنین است:
| خطونا وَرَاءِ الْمُسْلِمِينَ بجحفل | ذوي عَضَدَ مِنْ خَيْلُنَا ورماح | |
| على كُلِّ ورهاء الْقِتَالِ طمرة | إذا كَانَ يَوْمُ ذُو وَ غَيِّ وشياح .[۷] |
منابع
پانویس
- ↑ ابن ماکولا، ج۱، ص۵۶؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۳۶.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۲۰۷.
- ↑ ابن ماکولا، ج۱، ص۳۳۶.
- ↑ زبیدی، ج۱، ص۵۹۲.
- ↑ ابن ماکولا، ج۱، ص۵۶.
- ↑ ابن حجر، ج۶، ص۳۵۹.
- ↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «اسید بن یعمر بن وهیب خزاعی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۸۳.