آل اعین: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '* [' به '* [') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = | |||
| عنوان مدخل = | |||
| مداخل مرتبط = [[آل اعین در تاریخ اسلامی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
از بزرگ‌ترین خاندان علمی کوفه و از خواص [[شیعیان]] [[اهل بیت]] {{عم}} بوده که مدت رهبری این سلسله، از اوائل عصر [[امام سجاد|حضرت سجاد]] {{ع}}، حدود سال ۶۱ ق تا اواخر [[غیبت صغری]] و وفات آخرین سفیر [[امام مهدی|حضرت حجت]] {{ع}} در سال ۳۲۹ ق ادامه داشت و در این مدت، بسیاری از علماء و فقها و ادبا و مفسرین و راویان حدیث از این دودمان برخاسته‌اند<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۱۱۵. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۶.</ref>. | از بزرگ‌ترین خاندان علمی کوفه و از خواص [[شیعیان]] [[اهل بیت]] {{عم}} بوده که مدت رهبری این سلسله، از اوائل عصر [[امام سجاد|حضرت سجاد]] {{ع}}، حدود سال ۶۱ ق تا اواخر [[غیبت صغری]] و وفات آخرین سفیر [[امام مهدی|حضرت حجت]] {{ع}} در سال ۳۲۹ ق ادامه داشت و در این مدت، بسیاری از علماء و فقها و ادبا و مفسرین و راویان حدیث از این دودمان برخاسته‌اند<ref>معارف و معاریف، ج ۱، ص ۱۱۵. </ref><ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۴۶.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
#[[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۷: | ||
[[رده:خاندان‌های شیعی]] | [[رده:خاندان‌های شیعی]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
[[رده:آل اعین]] | [[رده:آل اعین]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۶
آل اعین از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: آل اعین در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارداز بزرگ‌ترین خاندان علمی کوفه و از خواص شیعیان اهل بیت (ع) بوده که مدت رهبری این سلسله، از اوائل عصر حضرت سجاد (ع)، حدود سال ۶۱ ق تا اواخر غیبت صغری و وفات آخرین سفیر حضرت حجت (ع) در سال ۳۲۹ ق ادامه داشت و در این مدت، بسیاری از علماء و فقها و ادبا و مفسرین و راویان حدیث از این دودمان برخاسته‌اند[۱][۲].
منابع
پانویس
- ↑ معارف و معاریف، ج ۱، ص ۱۱۵.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۴۶.