(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{مهدویت}}
#تغییر_مسیر [[انتظار از دیدگاه آیین بودا]]
==مقدمه==
آئین [[بودا]] یکی از شاخه‌های [[کیش]] هندوست که این [[آیین]] از [[هندوستان]] بیرون آمده و سراسر مناطق خاوری را در نوردیده است و به [[علت]] گسترش در مناطق پرجمعیت [[جهان]]، [[پیروان]] زیادی دارد<ref>پیروان این آئین در کشورهای چین، کره و ژاپن، مغولستان، تبت، هندوچین، تایلند، یاسیام و برمه زندگی می‌کنند. (مشکور، محمد جواد، خلاصه ادیان، ص ۷۰).</ref>.
*"[[بودا]]"<ref>واژه "بودا" یعنی بیدار.</ref> [[لقب]] "گوتاماشاکیامونی" بنیانگذار [[مکتب]] اصلاحی [[بودیسم]] است، به [[عقیده]] بودائیان وی که [[فرزند]] [[پادشاه]] [[شهر]] "کاپیلاوستو" در شمال [[هندوستان]] بود در حدود سال ۵۶۳ قبل از میلاد به [[دنیا]] آمد.
*وی در آغاز، "سیدارتا"<ref>واژه «سیدارتا» یعنی کامیاب.</ref> نامیده می‌شد، ستاره‌شناسان [[پیشگویی]] کرده بودند که این شاهزاده پس از مشاهده نمونه‌های [[بیماری]]، [[پیری]] و [[مرگ]] و برخورد با یک ریاضت‌کش، [[دنیا]] را ترک خواهد کرد و به ریاضت روی خواهد آورد و بدین سبب پدرش [[دستور]] داده بود که وی را دور از ناملایمات [[زندگی]] بشری و در ناز و [[نعمت]] پرورش دهند و مراقب [[رفتار]] وی باشند، او در سن ۲۹ سالگی پس از مشاهده موارد مذکور، شبانه کاخ و تنعمات آن را ترک کرد و تحت [[ارشاد]] فردی به نام "آلارا" [[زندگی]] [[راهبان]] را برگزید و پس از شش سال ریاضت‌های سخت و سنگینی در [[جنگ‌ها]]، سرانجام هنگامی که از وصول به [[حقیقت]] از طریق ریاضت [[ناامید]] شد ریاضت را کنار گذاشت و به تأمل و [[تفکر]] و [[مراقبت]] [[معنوی]] روی آورد، این دوره نیز شش سال طول کشید و پس از آن با هفت هفته توقف زیر درختی که بعداً درخت [[بیداری]] نامیده شد با "مارا"<ref>واژه «مارا» یعنی شیطان ویرانگر.</ref> [[مبارزه]] کرد و در نهایت به زعم خود به [[حقیقت]] دست یافت و بودای کنونی شد<ref>برای اطلاع بیشتر درباره زندگی بودا می‌توانید به کتاب تاریخ جامع ادیان نوشته جان ناس، پیشین، ص ۱۲۲ - ۱۲۹ و کتاب خلاصه ادیان نوشته دکتر محمد جواد مشکور، پیشین، ص ۳۵، ۶۹، ۷۶ رجوع کنید.</ref>.
*[[اندیشه]] موعودگرایی در [[آیین]] بودائیان با مفهوم "میتریه" تبیین می‌گردد، در الهیات [[بودایی]] میتریه<ref>واژه میتریه در زبان سنکسریت به معنای «مهربان» است.</ref> را بودای پنجم و آخرین [[بودا]] از بودائیان زمینی می‌دانند که هنوز نیامده است اما خواهد آمد تا همگان را [[نجات]] دهد. او را در نماد نگاری [[بودایی]] به هیبت مردی در وضعیت نشسته آماده برخاستن نمایش می‌دهند تا نمادی باشد از [[آمادگی]] وی برای [[قیام]]<ref>مجله هفت آسمان، شماره ۱۲ و ۱۳، (مقاله گونه‌شناسی موعود در ادیان مختل)، ص ۱۱۸ - ۱۱۷.</ref>. چنانکه از نمادنگاری [[بودایی]] بر می‌آید، بودائیان چنان در [[انتظار]] موعودشان می‌باشند که او را در حالت آماده [[قیام]]، نمایش می‌دهند و [[ظهور]] او را نزدیک و قریب‌الوقوع می‌دانند.
*[[اندیشه]] [[انتظار]] و [[اعتقاد به موعود]]، تا آنجا در میان بودائیان رواج داشته و دارد که در آرزوی به سرآمدن [[انتظار]]، بعضی اوقات افرادی را مصداق [[منجی موعود]] پنداشته‌اند. به عنوان نمونه در شمال برمه [[مردم]] [[عقیده]] دارند "بوداو" از [[رهبران]] [[دینی]] معاصر [[پادشاه]] [[جهان]] و همان بودای [[آینده]] یعنی "میتریه" بوده است و یا در میان بودائیان [[آسیا]] فراوان پیش آمده که [[رهبران]] و پایه‌گذاران جریان‌های [[دینی]] [[اجتماعی]] را، همان "میتریه" می‌انگاشته‌اند<ref>همان، ص ۱۱۹.</ref>.
*جالب توجه است که بودائیان نیز بر اساس بعضی از کتاب‌های مقدس‌شان مانند [[مسلمانان]] [[منتظر ظهور]] شخصیتی هستند که از [[نسل]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} است. چنانکه بودائیان در کتاب "دادانگ" از قول [[بودا]] [[نقل]] می‌کنند که او گفته: "آن وقت (بعد از پرشدن عالم از [[فسق]] و [[گناه]]) "دست [[راستین]]" [[جانشین]] "مماطا"<ref>مقصود از «مماطا» حضرت محمد پیامبر اسلام{{صل}} است.</ref> [[ظهور]] کند خاور و باختر عالم را بگیرد، [[آدمیان]] را به راه [[خوبی‌ها]] [[رهبری]] کند. او فقط و تنها [[حق]] و [[راستی]] را قبول می‌کند و بس"<ref>بهشتی، محمد، ادیان و مهدویت، پیشین، ص ۲۲.</ref>»<ref>[[میرزا عباس مهدوی‌فرد|مهدوی‌فرد، میرزا عباس]]، [[فلسفه انتظار (کتاب)|فلسفه انتظار]]، ص34-37.</ref>.
