شرف الدوله: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==')
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = آل بویه
| موضوع مرتبط = آل بویه
خط ۷: خط ۶:
}}
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
پس از [[مرگ]] [[عضدالدوله]]، [[سپاه]] و بزرگان [[دیلم]] پسر او، ابوکالیجار [[مرزبانی]] را با [[لقب]] صمصام الدوله به [[امارت]] برداشتند. وی در نخستین [[اقدام]]، دو [[برادر]] خود را به [[فارس]] گسیل کرد تا پایتخت پدری را از دست اندازی دیگر برادرش، ابوالفوارس شیردل یا شیرذیل، که با لقب شرف‌الدوله بر کرمان [[فرمان]] می‌راند نگه دارند؛ اما [[شرف]] الدوله پیش از آن، بر [[شیراز]] دست یافت و به جای [[پدر]] نشست و نام برادر را از [[خطبه]] بینداخت و پس از چندی، [[بصره]] و [[اهواز]] را [[تسخیر]] کرد و سپاه صمصام الدوله را در هم کوبید و در سال ۳۷۶ ق. [[بغداد]] را نیز [[تصرف]] کرد<ref>نک: الکامل، ج۹، ص۲۲ و ۴۴۹.</ref>.
پس از [[مرگ]] [[عضدالدوله]]، [[سپاه]] و بزرگان [[دیلم]] پسر او، ابوکالیجار [[مرزبانی]] را با [[لقب]] صمصام الدوله به [[امارت]] برداشتند. وی در نخستین [[اقدام]]، دو [[برادر]] خود را به [[فارس]] گسیل کرد تا پایتخت پدری را از دست اندازی دیگر برادرش، ابوالفوارس شیردل یا شیرذیل، که با لقب شرف‌الدوله بر کرمان [[فرمان]] می‌راند نگه دارند؛ اما [[شرف]] الدوله پیش از آن، بر [[شیراز]] دست یافت و به جای [[پدر]] نشست و نام برادر را از [[خطبه]] بینداخت و پس از چندی، [[بصره]] و [[اهواز]] را [[تسخیر]] کرد و سپاه صمصام الدوله را در هم کوبید و در سال ۳۷۶ ق. [[بغداد]] را نیز [[تصرف]] کرد<ref>نک: الکامل، ج۹، ص۲۲ و ۴۴۹.</ref>.
دوران امارت شرف الدوله یکسره در [[جنگ]] و درگیری با [[برادران]] و دیگر افراد [[خاندان]] [[بویه]] سپری شد. درگیری‌های خانمان‌سوزی که [[اتحاد]] و [[یکپارچگی]] [[بویهیان]] را در هم ریخت و اساس [[اقتدار]] آنان را به‌شدت [[متزلزل]] ساخت و هر امیری برای [[حفظ]] امارت باد آورده خویش، همواره در صدد برانداختن دیگری بود و در این راه، از هیچ کاری فروگذار نمی‌کرد؛ چنانکه [[صمصام الدوله]]، شرف الدوله، [[بهاءالدوله]]، [[مؤیدالدوله]] و [[فخرالدوله]] چنین کردند..<ref>[[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه]] ص ۱۷۸.</ref>.
دوران امارت شرف الدوله یکسره در [[جنگ]] و درگیری با [[برادران]] و دیگر افراد [[خاندان]] [[بویه]] سپری شد. درگیری‌های خانمان‌سوزی که [[اتحاد]] و [[یکپارچگی]] [[بویهیان]] را در هم ریخت و اساس [[اقتدار]] آنان را به‌شدت [[متزلزل]] ساخت و هر امیری برای [[حفظ]] امارت باد آورده خویش، همواره در صدد برانداختن دیگری بود و در این راه، از هیچ کاری فروگذار نمی‌کرد؛ چنانکه [[صمصام الدوله]]، شرف الدوله، [[بهاءالدوله]]، [[مؤیدالدوله]] و [[فخرالدوله]] چنین کردند..<ref>[[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه]] ص ۱۷۸.</ref>.


==منابع==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:IM009737.jpg|22px]] [[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|'''تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه''']]
# [[پرونده:IM009737.jpg|22px]] [[سید احمد رضا خضری|خضری، سید احمد رضا]]، [[تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه (کتاب)|'''تاریخ خلافت عباسی از آغاز تا پایان آل بویه''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:شرف الدوله]]
[[رده:شرف الدوله]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۰۷

مقدمه

پس از مرگ عضدالدوله، سپاه و بزرگان دیلم پسر او، ابوکالیجار مرزبانی را با لقب صمصام الدوله به امارت برداشتند. وی در نخستین اقدام، دو برادر خود را به فارس گسیل کرد تا پایتخت پدری را از دست اندازی دیگر برادرش، ابوالفوارس شیردل یا شیرذیل، که با لقب شرف‌الدوله بر کرمان فرمان می‌راند نگه دارند؛ اما شرف الدوله پیش از آن، بر شیراز دست یافت و به جای پدر نشست و نام برادر را از خطبه بینداخت و پس از چندی، بصره و اهواز را تسخیر کرد و سپاه صمصام الدوله را در هم کوبید و در سال ۳۷۶ ق. بغداد را نیز تصرف کرد[۱]. دوران امارت شرف الدوله یکسره در جنگ و درگیری با برادران و دیگر افراد خاندان بویه سپری شد. درگیری‌های خانمان‌سوزی که اتحاد و یکپارچگی بویهیان را در هم ریخت و اساس اقتدار آنان را به‌شدت متزلزل ساخت و هر امیری برای حفظ امارت باد آورده خویش، همواره در صدد برانداختن دیگری بود و در این راه، از هیچ کاری فروگذار نمی‌کرد؛ چنانکه صمصام الدوله، شرف الدوله، بهاءالدوله، مؤیدالدوله و فخرالدوله چنین کردند..[۲].

منابع

پانویس