(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱:
خط ۱:
{{امامت}}
#تغییر_مسیر [[ابوعبدالرحمن قینی]]
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ابوعبدالرحمان قینی در تراجم و رجال]] - [[ابوعبدالرحمان قینی در تاریخ اسلامی]]</div>
==مقدمه==
قین، تیره‌ای از [[قضاعه]] است<ref>سمعانی، ج۴، ص۳۴۹؛ سیوطی، ص۲۱۶؛ کحاله، ج۲، ص۴۷۵.</ref>، از وی در شمار [[صحابه]] ساکن در [[مصر]] یاد شده است<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۶۸.</ref>، از شخص دیگری با [[کنیه]] ابوعبدالله قینی نام برده شده که به یکی بودن او با ابوعبدالرحمان تصریح گردیده است<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۱۴ و ۲۲۰؛ ابن اثیر، ج۶، ص۱۹۰؛ ابونعیم، ج۵، ص۲۹۵۴.</ref>. به گفته ابن کلبی، وی را به دلیل [[هیبت]] و [[مقاومت]] در [[نبرد]]، ذوالشوکه می‌گفتند. او در [[فتوحات]] شرکت داشت و همراه [[ابوعبیده]] در [[اجنادین]]<ref>موضعی در شام از نواحی فلسطین که مسلمانان در دوران خلافت عمر، در آن مکان با رومیان جنگیدند. سال این درگیری را سیزده، چهارده و پانزده گفته‌اند؛ ر.ک: یاقوت حموی، ج۱، ص۱۰۳.</ref>. جنگید و هشت نفر از رومی‌ها را کُشت<ref>ابن حجر، ج۷، ص۲۲۰.</ref>.
او از طرف [[معاویه]]، [[فرمانده]] [[جنگ]] با [[روم]] شد و از سال ۴۵ تا ۴۸ با [[اهل]] [[انطاکیه]] جنگید <ref>خلیفة بن خیاط، ص۱۵۷؛ ابن عساکر، ج۱۶، ص۱۶۳؛ ابن حجر، تهذیب، ج۱، ص۳۵۶.</ref>. روایتی که از او نقل شده چنین است: ابوعبدالرحمان می‌گوید: دزدی از مردی جنسی خرید. فروشنده [[پول]] جنس فروخته شده را خواست، اما خریدار پنهان شد. فروشنده، خریدار را یافت و او را نزد [[رسول خدا]]{{صل}} برد. [[حضرت]] به فروشنده فرمود: او (خریدار) را بفروش تا به [[حق]] خود برسی. فروشنده، خریدار را برای فروش برد که [[صحابه رسول خدا]]{{صل}}، او را [[سرزنش]] کردند و او نیز خریدار را [[آزاد]] کرد<ref>طبرانی، ج۲۲، ص۲۹۱؛ ابونعیم، ج۵، ص۲۹۵۴؛ هیثمی، ج۴، ص۱۴۲.</ref>. ابن عبدالبر<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۶۸.</ref> این [[حدیث]] را [[قوی]] ندانسته است.<ref>[[رمضان محمدی|محمدی، رمضان]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوعبدالرحمان قینی»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۲۴.</ref>
