یکی از باورهای شیعه این است که در عصر ظهور امام مهدی انسان‌هایی دوباره زنده خواهند شد آیا این حقیقت دارد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

::::#[[آیه]] مربوط به [[خروج]] "[[دابه الارض]]" که می‌فرماید: {{متن قرآن|وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِّنَ الأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لا يُوقِنُونَ}}<ref> و چون قول [عذاب] بر ایشان واجب گردد، جنبندهای را از زمین برای آنان بیرون میآوریم که با ایشان سخن گوید که: مردم [چنانکه باید] به نشانههای ما یقین نداشتند؛ سوره نمل، آیه: ۸۲.</ref>. بین [[شیعه]] و [[اهل سنت]] در [[تفسیر]] و [[تأویل]] این [[آیه]]، [[اختلاف]] شدیدی وجود دارد؛ در حالی که [[اهل سنت]] [[دابه الارض]] را موجودی بسیار شگفت‌آور و [[غریب]] معرفی کرده‌اند؛ <ref> تفسیر سمرقندی، ج ۲، ص ۵۰۵؛ در المنثور، ج ۶، ص ۳۸۱؛ الفتوحات الالهیه، ج ۳، ص ۳۲۷.</ref>. [[شیعه]] با استناد به روایاتی، آن را انسانی والامقام دانسته‌اند که زنده خواهد شد و صف [[کافران]] را از [[مؤمنان]] جدا می‌سازد. <ref> من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۵۸۹؛ علل الشرایع، ج ۱، ص ۱۶۴؛ شیخ طوسی، أمالی، ص ۲۰۵؛ دیلمی، ارشاد القلوب، ج ۲، ص ۲۵۵.</ref> این [[انسان]] کسی نیست جز نخستین [[امام]] [[شیعیان]] [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} که خود فرمود: {{عربی|" وَ إِنِّي ... الدَّابَّةُ الَّتِي‏ تُكَلِّمُ‏ النَّاسَ‏‏‏‏‏‏‏"}}<ref> کافی، ج ۱، ص ۱۹۷، ح ۳.</ref>

::::#در آیه‌ای دیگر آمده است: {{متن قرآن|وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِن كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِّمَّن يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ}}<ref> و (یاد کن) روزی (را) که از هر امتی دسته‌ای از آنان را که نشانه‌های ما را دروغ می‌شمردند گرد می‌آوریم و آنگاه آنان را به هم می‌پیوندند؛ سوره نمل، آیه: ۸۳.</ref>. [[روایات]] فراوانی از [[ائمه معصومین]]{{عم}} در ذیل این آیه نیز وارد شده که گویای بازگشت انسان‌هایی در عصر ظهور [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} است. و این گونه [[استدلال]] شده که در [[آیه]]، به [[برانگیخته شدن]] عدهای محدود اشاره گشته است؛ در حالی که در [[قیامت]] همه [[انسان‌ها]] محشور می‌شوند. به علاوه سیاق [[آیات]] در [[مقام]] بیان رخدادهایی است که در [[دنیا]] و پیش از [[قیامت]] است و پس از چند [[آیه]]، حوادث مربوط به [[قیامت]] را بیان کرده است. <ref> مجمع البیان؛ ج ۷- ۸، ص ۳۶۶؛ تفسیر المیزان، ج ۱۵، ص ۵۷۰.</ref>. افزون بر این [[آیات]]، بزرگان [[شیعه]] به آیاتی همچون [[آیه]] ۱۱ سوره غافر نیز برای اثبات [[رجعت]] استناد کرده‌اند. از جمله کسانی که معتقدند [[روایات]] [[رجعت]] [[متواتر]] است، می‌توان به [[شیخ طوسی]]، <ref> رسالة العقاید الجعفریة، ص ۲۵۰.</ref> [[شیخ صدوق]]<ref> الخصال، ص ۱۰۸.</ref>، [[علامه مجلسی]]<ref> بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۱۲۲.</ref>، مرحوم [[مظفر]] <ref> عقاید الامامیه، ص ۲۹۷.</ref> و [[علامه طباطبایی]] اشاره کرد. <ref> تفسیر المیزان، ج ۲، ص ۱۰۷.</ref>

:::::*از [[امام سجاد]]{{ع}} [[نقل]] شده است که ذیل [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|إِنَّ الَّذِي فَرَضَ عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لَرَادُّكَ إِلَى مَعَادٍ قُل رَّبِّي أَعْلَمُ مَن جَاءَ بِالْهُدَى وَمَنْ هُوَ فِي ضَلالٍ مُّبِينٍ }}<ref> بی‌گمان آن کس که قرآن را بر تو واجب کرده است تو را به بازگشتگاهی باز می‌گرداند؛ بگو: پروردگار من بهتر می‌داند چه کسی رهنمود آورده است و چه کسی در گمراهی آشکاری است؛ سوره قصص، آیه: ۸۵.</ref> فرمود: "پیامبرتان و [[امام علی|امیر مؤمنان]] و [[امامان]] به سوی شما باز می‌گردند". <ref> تفسیر قمی، ج ۲، ص ۱۴۷.</ref>. افزون بر [[آیات]] و [[روایات]]، [[ادعیه]] و زیارت‌نامه‌های فراوانی نیز به [[رجعت]] اشاره کرده‌اند؛ <ref> بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۹۵، ح ۱۱۱.</ref> از جمله: دعای مشهور [[عهد]]، دعای روز سوم [[شعبان]]، <ref> مصباح المتهجد، ص ۵۴۳.</ref> [[زیارت جامعه]]، [[زیارت]] [[اربعین]]، <ref> من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۶۱۳.</ref> برخی زیارت‌های [[امام حسین]]{{ع}}؛ <ref> مصباح المتهجد، ص ۷۳۰.</ref> و [[زیارت]] ابو الفضل {{ع}}. <ref> بحار الانوار، ج ۹۸، ص ۳۵۹.</ref>

:::::*اما اینکه ما [[اعتقاد]] به [[رجعت]] داشته باشیم یا نداشته باشیم چه فایده‌ای دارد؟ پاسخ داده می‌شود که بدون [[تردید]]، همانگونه که [[انتظار]] فرج- که نقش مهمّ و بسزایی در [[پویایی]] و تحرک [[جامعه]] ایفا می‌کند- عبادتی بس بزرگ است، [[اعتقاد]] به [[رجعت]] و بازگشت به [[دنیا]] در زمان [[دولت کریمه]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} نیز می‌تواند نقش مهمّ و بهسزایی در [[شادابی]] دینی و [[امید]] به حضور در [[حکومت جهانی]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} داشته باشد؛ چرا که [[انسان]] با دیدن افرادی که تمام [[عمر]] خود را در [[انتظار ظهور]] [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} سپری کرده‌اند و آنگاه بدون [[درک]] [[ظهور]] از [[دنیا]] می‌روند، دچار سرخوردگی شده و حتی در [[مقام]] [[انتظار]] نیز دچار [[یأس]] خواهد شد و اگر بداند در [[هنگام ظهور]] در صورت دارا بودن شرایط ویژه، امکان بازگشت او به زندگی دنیایی و حضور در محضر واپسین [[امام]]{{ع}} وجود دارد، در [[امیدواری]] او نقش بسیاری خواهد داشت.