چه اصراری است که امامان معصوم در دوازده تن منحصر شوند تا لازم آید خداوند قوانین طبیعت را به خاطر امام دوازدهم تعطیل کند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - 'مهدویت]]. {{پایان}} {{پایان}} == پانویس == {{پانویس}}' به 'مهدویت]]. {{پایان منبع جامع}} == پانویس == {{پانویس}}')
جز (جایگزینی متن - '.</ref> ::::::' به '.</ref> ')
خط ۲۳: خط ۲۳:


برای این منظور و باتوجّه به مطالبی که گفته شد، و براساس مقتضیات و به لحاظ هماهنگی با ضروریاتی که این عینیت و سایر اعتبارات تربیتی موجب می‏‌‏شود، [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} در روایاتی، تعداد و اسامی [[امامان]] بعد از خود را دقیقا بیان نموده، که اولین آنها [[امام علی]] {{ع}} و آخرین آنها [[امام مهدی]] {{ع}} است. باری، اقتضای [[حکمت الهی]] است که [[عمر]] [[امام دوازدهم]] {{ع}} آنقدر دراز شود که فرصت را برای انجام حرکت اصلاحی [[جهان]] شمول [[اسلام]] آماده کند. حتی با این تعیین دقیق و آن نصّ صریح هم، صحنه اجتماع [[اسلام]] از ادّعاهای دروغین مدّعیان [[امامت]] در [[امان]] نماند. این [[مقام]] برای [[زید بن علی بن الحسین]] {{ع}}، [[محمّد]] بن حنفیه، [[اسماعیل]] [[فرزند]] [[امام صادق]] {{ع}} و دیگران ادعا شده است. اما از اهمیت و تأثیر چندانی برخوردار نبوده‏‌اند. بنابراین منحصر کردن تعداد [[امامان]] {{عم}} به [[دوازده نفر]]، کاملا ضروری بوده است؛ تا به نیازی که در عینیت [[جامعه]] هست، مطابقت کند. اگر برهه‏‌ای را که [[امامان]] ما {{عم}} در سه قرن اول پس از [[وفات]] [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} در آن به سر بردند، به طور دقیق [[مطالعه]] کنیم، درخواهیم یافت که: امّت اسلامی در این مدّت توانست تمامی جوانب [[تشریع]] و اهداف مختلف آن را در سطح عمومی فراگیرد و بر زمینه‏‌های گوناگون زندگی اشراف یابد. آری، اگر [[غیبت امام]] [[غایب]] {{ع}} در کار نباشد، فرصت عمل و حفظ دستاوردهایی که ثمره [[جهاد]] و [[تلاش]] [[پیامبران]] و [[مخلصان]] [[فداکار]] در طول [[تاریخ]] است، کم‏کم از دست‏ خواهد رفت، تا جایی که به صفر برسد<ref> جزیره خضرا، افسانه یا واقعیت؟ علّامه جعفر مرتضی عاملی، ترجمه سپهری، ص ۳۵.</ref>
برای این منظور و باتوجّه به مطالبی که گفته شد، و براساس مقتضیات و به لحاظ هماهنگی با ضروریاتی که این عینیت و سایر اعتبارات تربیتی موجب می‏‌‏شود، [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} در روایاتی، تعداد و اسامی [[امامان]] بعد از خود را دقیقا بیان نموده، که اولین آنها [[امام علی]] {{ع}} و آخرین آنها [[امام مهدی]] {{ع}} است. باری، اقتضای [[حکمت الهی]] است که [[عمر]] [[امام دوازدهم]] {{ع}} آنقدر دراز شود که فرصت را برای انجام حرکت اصلاحی [[جهان]] شمول [[اسلام]] آماده کند. حتی با این تعیین دقیق و آن نصّ صریح هم، صحنه اجتماع [[اسلام]] از ادّعاهای دروغین مدّعیان [[امامت]] در [[امان]] نماند. این [[مقام]] برای [[زید بن علی بن الحسین]] {{ع}}، [[محمّد]] بن حنفیه، [[اسماعیل]] [[فرزند]] [[امام صادق]] {{ع}} و دیگران ادعا شده است. اما از اهمیت و تأثیر چندانی برخوردار نبوده‏‌اند. بنابراین منحصر کردن تعداد [[امامان]] {{عم}} به [[دوازده نفر]]، کاملا ضروری بوده است؛ تا به نیازی که در عینیت [[جامعه]] هست، مطابقت کند. اگر برهه‏‌ای را که [[امامان]] ما {{عم}} در سه قرن اول پس از [[وفات]] [[پیامبر خاتم|رسول اکرم]] {{صل}} در آن به سر بردند، به طور دقیق [[مطالعه]] کنیم، درخواهیم یافت که: امّت اسلامی در این مدّت توانست تمامی جوانب [[تشریع]] و اهداف مختلف آن را در سطح عمومی فراگیرد و بر زمینه‏‌های گوناگون زندگی اشراف یابد. آری، اگر [[غیبت امام]] [[غایب]] {{ع}} در کار نباشد، فرصت عمل و حفظ دستاوردهایی که ثمره [[جهاد]] و [[تلاش]] [[پیامبران]] و [[مخلصان]] [[فداکار]] در طول [[تاریخ]] است، کم‏کم از دست‏ خواهد رفت، تا جایی که به صفر برسد<ref> جزیره خضرا، افسانه یا واقعیت؟ علّامه جعفر مرتضی عاملی، ترجمه سپهری، ص ۳۵.</ref>
::::::امّا در جواب اینکه چرا برای حفظ [[امام دوازدهم]] {{ع}} [[قوانین]] طبیعت را تعطیل کرده است، باید گفت که این اوّلین مرتبه نیست که [[خداوند متعال]] برای نگهداری از فردی که حکمتش اقتضا می‏‌‏کند، قانون طبیعت را تعطیل می‏‌‏نماید. در آن هنگام که [[ابراهیم]] {{ع}} را در [[آتش]] افکندند، تنها راه جلوگیری از نابودیش، تعطیل این قانون بود. پس به [[آتش]] گفته شد که بر [[ابراهیم]] خنک و [[سلامت]] شو! و این‏چنین شد. دریا برای [[موسی]] {{ع}} شکافته شد. کار بر [[رومیان]] مشتبه شد و پنداشتند که [[عیسی]] {{ع}} را دستگیر کرده‏‌اند، در حالی‏که دستگیر نکرده بودند. [[پیامبر خاتم|حضرت محمّد]] {{صل}} از خانه خود که در محاصره انبوه قریشیان بود و آنان ساعت‌ها در کمین او بودند تا بر وی بتازند، بیرون رفت و کسی او را ندید، زیرا [[خداوند]] می‏‌خواست تا پیامبرش را از چشمه‌ای آنان پوشیده دارد. لذا هرگاه پاسداری از زندگانی یکی از حجّت‏‌های خداوندی، برای ادامه کارش و پایان بردن نقش سازنده‌‏اش ضروری باشد، [[الطاف]] [[خداوند]] دخالت کرده و برای حفظ او، یکی از [[قوانین طبیعی]] را به حالت تعطیل در می‏‌‏آورد. و برعکس، اگر مدّت [[مأموریت]] او سرآمده باشد، و [[وظیفه الهی]] تعیین‏ شده‏‌اش را به انجام رسانده باشد، هماهنگ با [[قوانین طبیعی]] حیات با [[مرگ]] روبرو می‏‌‏شود، یا به [[شهادت]] می‏‌‏رسد. جای بسی شگفتی است که گروهی، همه این مطالب را در جای خود که پیرامون تعطیل شدن قانونی از [[قوانین]] طبیعت است، پذیرفته‌‏اند، امّا هنگامی که با [[عقیده شیعه]]، در مورد [[طول عمر]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} روبرو می‏‌شوند، انگشت [[حیرت]] به دهان می‏‌‏گیرند و این گونه [[عقاید]] را غیرعاقلانه و غیرمنطقی می‏‌‏دانند؟»<ref>[[یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص ۸۶-۸۹.</ref>.
 
امّا در جواب اینکه چرا برای حفظ [[امام دوازدهم]] {{ع}} [[قوانین]] طبیعت را تعطیل کرده است، باید گفت که این اوّلین مرتبه نیست که [[خداوند متعال]] برای نگهداری از فردی که حکمتش اقتضا می‏‌‏کند، قانون طبیعت را تعطیل می‏‌‏نماید. در آن هنگام که [[ابراهیم]] {{ع}} را در [[آتش]] افکندند، تنها راه جلوگیری از نابودیش، تعطیل این قانون بود. پس به [[آتش]] گفته شد که بر [[ابراهیم]] خنک و [[سلامت]] شو! و این‏چنین شد. دریا برای [[موسی]] {{ع}} شکافته شد. کار بر [[رومیان]] مشتبه شد و پنداشتند که [[عیسی]] {{ع}} را دستگیر کرده‏‌اند، در حالی‏که دستگیر نکرده بودند. [[پیامبر خاتم|حضرت محمّد]] {{صل}} از خانه خود که در محاصره انبوه قریشیان بود و آنان ساعت‌ها در کمین او بودند تا بر وی بتازند، بیرون رفت و کسی او را ندید، زیرا [[خداوند]] می‏‌خواست تا پیامبرش را از چشمه‌ای آنان پوشیده دارد. لذا هرگاه پاسداری از زندگانی یکی از حجّت‏‌های خداوندی، برای ادامه کارش و پایان بردن نقش سازنده‌‏اش ضروری باشد، [[الطاف]] [[خداوند]] دخالت کرده و برای حفظ او، یکی از [[قوانین طبیعی]] را به حالت تعطیل در می‏‌‏آورد. و برعکس، اگر مدّت [[مأموریت]] او سرآمده باشد، و [[وظیفه الهی]] تعیین‏ شده‏‌اش را به انجام رسانده باشد، هماهنگ با [[قوانین طبیعی]] حیات با [[مرگ]] روبرو می‏‌‏شود، یا به [[شهادت]] می‏‌‏رسد. جای بسی شگفتی است که گروهی، همه این مطالب را در جای خود که پیرامون تعطیل شدن قانونی از [[قوانین]] طبیعت است، پذیرفته‌‏اند، امّا هنگامی که با [[عقیده شیعه]]، در مورد [[طول عمر]] [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}} روبرو می‏‌شوند، انگشت [[حیرت]] به دهان می‏‌‏گیرند و این گونه [[عقاید]] را غیرعاقلانه و غیرمنطقی می‏‌‏دانند؟»<ref>[[یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (کتاب)|یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان]]، ص ۸۶-۸۹.</ref>.


{{پرسمان معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی)}}
{{پرسمان معرفت امام مهدی (شناخت امام مهدی)}}