[[ابوبکر محمد بن حسن بن محمد بن زیاد نقاش شعرانی انصاری]] مشهور به [[دارقطنی]] از [[موالی]] [[خاندان]] [[ابودجانه سماک انصاری]] بود و در سال ۲۶۶ هجری در [[موصل]] زاده شد. برای [[آموختن]] [[علم]] و [[حدیث]] به [[کوفه]]، [[بصره]]، [[مکه]]، [[مصر]]، [[شام]]، جزیره، موصل، [[خراسان]]، ماوراءالنهر و ناحیه جبال [[سفر]] کرد و از عالمانی چون [[اسحاق بن سفیان ختلی]]، [[ابومسلم کجی]]، [[ابراهیم بن زهیر حلوانی]] و [[حسن بن سفیان نسوی]] حدیث آموخت. ابوبکر عالم به حروف [[قرآن]] و [[حافظ]] [[تفسیر]] بود و در این زمینه، آثاری پدید آورد. در [[دانش]] [[قرائات]] و دیگر [[علوم]] نیز استاد بود و کسانی نزد وی علم آموختند که از جمله می‌‌توان به [[ابوبکر بن مجاهد]]، [[جعفر بن محمد خلدی]]، [[ابوالحسن دارقطنی]] و [[ابوحفص بن شاهین]] اشاره کرد. <ref>تاریخ بغداد، ج ۲، ص ۲۰۱.</ref> نقاش از علمای [[شافعی مذهب]] بود که برخی او را توثیق و برخی [[تکذیب]] کرده‌اند. <ref>طبقات الشافعیة الکبری، ج ۳، ص ۱۴۵.</ref> و سرانجام وی در سال ۳۵۱ هجری در [[بغداد]] درگذشت.
آثار او عبارت‌اند از: الموضح فی القرآن ومعانیه، الاشاره فی غریب القرآن، العقل، ضدالعقل، المناسک، فهم المناسک، اخبارالقصّاص، ذم الحسد، دلایل النبوة، الابواب فی القرآن، ارم ذات العماد، المعجم الاوسط، المعجم الاصغر، المعجم الکبیر فی اسماء القراء والقرائاتهم، الاشاره فی غریب القرائین، السبعة بعللهاالکبیر، السبعه الاوسط، السبعه الاصغر، التفسیر الکبیر <ref>الفهرست (الندیم)، ص ۳۶.</ref> و شفاء الصدور<ref>تاریخ بغداد، ج ۲، ص ۲۰۱.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۲، ص۴۴۵.</ref>
== منابع ==
{{منابع}}
# [[پرونده:9030760879.jpg|22px]] [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۲''']]
