حارث بن عمیر ازدی لهبی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | | موضوع مرتبط = اصحاب پیامبر | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۰: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
{{مدخل وابسته}} | {{مدخل وابسته}} | ||
*[[بنی لهب]] (قبیله) | * [[بنی لهب]] (قبیله) | ||
*[[ازد]] (قبیله) | * [[ازد]] (قبیله) | ||
{{پایان مدخل وابسته}} | {{پایان مدخل وابسته}} | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۳: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:اصحاب پیامبر]] | [[رده:اصحاب پیامبر]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۵۴
آشنایی اجمالی
وی منسوب به تیره بنی لهب، از قبیله ازد است[۱]. واقدی[۲] گوید: رسول خدا(ص) حارث را (سال هشتم) با نامه‌ای نزد پادشاه بصری[۳] فرستاد. چون حارث به سرزمین مؤته[۴] رسید، به شرحبیل بن عمرو غسانی برخورد. شرحبیل پرسید: کجا می‌روی؟ حارث گفت: به شام و از فرستادگان رسول خدا(ص) هستم. شرحبیل بن عمرو غسانی دستور داد او را با طناب بستند و بعد از شکنجه زیاد کشتند. وقتی این خبر به رسول خدا(ص) رسید، بر آن حضرت گران آمد و مردم را فراخواند و خبر کشته شدن حارث و اینکه به وسیله چه کسی کشته شده را به اطلاع آنان رساند؛ سپس سه هزار نفر از مسلمانان را به جنگ حاکم بصری فرستاد که غزوه موته شد. گویند: حارث تنها فرستاده آن حضرت بود که کشته شد. در منابع مختلف این داستان با اندکی تفاوت در عبارات تکرار شده است[۵].[۶]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۹۸؛ سمعانی، الأنساب، ج۵، ص۱۴۹.
- ↑ واقدی، المغازی، ج۲، ص۷۵۵ و ابن حجر، الاصابه، ج۱، ص۶۸۲ به نقل از واقدی.
- ↑ و به قولی نزد پادشاه روم، احمدی میانجی، علی، مکاتیب الرسول، ج۲، ص۴۰۰.
- ↑ نزدیک بلقاء و دمشق در شرق اردن؛ بنگرید: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۵، ص۲۲۰.
- ↑ بنگرید ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۲، ص۹۸ و ج۴، ص۲۵۵؛ ابن عبدالبر، الاستیعاب، ج۱، ص۳۶۱؛ ابن اثیر، اسد الغابه، ج۱، ص۶۲۸؛ قاضی نعمان، نعمان بن محمد، شرح الأخبار، ج۳، ص۲۰۶؛ ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۲، ص۷؛ ج۱۱، ص۱۱ و ۶۴۴.
- ↑ محمدی، رمضان، مقاله «حارث بن عمیر ازدی لهبی»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص ۴۸۳.