سوید بن حارث ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\[\[رده\:مدخل\]\]↵\[\[رده\:یاران امام علی\]\]↵\[\[رده\:اعلام\]\]' به 'رده:مدخل رده:اصحاب امام علی رده:اعلام') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سوید بن حارث ازدی در تاریخ اسلامی]] - [[سوید بن حارث ازدی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[سوید بن حارث ازدی در تاریخ اسلامی]] - [[سوید بن حارث ازدی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*[[سوید بن حارث ازدی]] از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}}<ref>اسد الغابه، ج۲، ص۳۷۷.</ref> و امیرالمؤمنین علی{{ع}} بود. | * [[سوید بن حارث ازدی]] از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}}<ref>اسد الغابه، ج۲، ص۳۷۷.</ref> و امیرالمؤمنین علی{{ع}} بود. | ||
*[[علقمه بن یزید بن سوید]] از پدرش و از جدش سوید [[نقل]] می‌کند که گفت: من با جمعی از [[قوم]] خود بر [[رسول خدا]]{{صل}} وارد شدیم و [[پیامبر خدا]]{{صل}} از دیدن [[هیبت]] و [[زینت]] ما به [[عجب]] آمد و فرمود: "شما کیستید؟" گفتیم: ما از [[ایمان]] آورندگان به شما هستیم. [[حضرت]] تبسمی کرد و فرمود: "برای هر سخنی نشانه‌ای است، [[نشانه]] [[حقیقت ایمان]] شما چیست؟"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ لِكُلِّ قَوْلٍ حَقِيقَةً فَمَا حَقِيقَةُ إِيمَانِكُمْ؟}}</ref>؛ سوید می‌گوید: ما گفتیم برای [[ایمان]] ما پانزده علامت و نشانه است، پنج نشانه آن را [[نمایندگان]] شما گفته‌اند که بدان [[ایمان]] آوردیم و پنج نشانه دیگر را گفته‌اند عمل کنیم و پنج نشانه آخر هم از زمان [[جاهلیت]] مانده که بر آن میمانیم، مگر شما [[کراهت]] داشته و از آنها منع کنید. اما پنج نشانه اول که بدان [[ایمان]] داریم، عبارتند از: [[ایمان به خدا]]، و [[ایمان]] به [[ملائکه]]، و [[کتاب‌های آسمانی]]، و به [[پیامبران]] او، و به [[قیامت]] و [[برانگیخته شدن]] پس از [[مرگ]]؛ و اما پنج نشانه‌ای که به آن عمل می‌کنیم، عبارت است از این که: {{متن حدیث|لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ}}، بگوییم، و [[نماز]] بخوانیم، و [[زکات]] بدهیم، و [[حج]] [[خانه خدا]] بیاوریم، و [[روزه]] بگیریم. و اما آن پنج نشانه‌ای که از [[جاهلیت]] مانده و بدان عمل می‌کنیم، عبارت است از: [[شکر]] در حال فراوانی، [[صبر]] در [[بلا]]، [[استقامت]] در برابر [[مشکلات]] و برخوردها، رضای به آن‌چه پیش آید، و [[صبر]] در برابر [[شماتت]] [[دشمنان]]. | * [[علقمه بن یزید بن سوید]] از پدرش و از جدش سوید [[نقل]] می‌کند که گفت: من با جمعی از [[قوم]] خود بر [[رسول خدا]]{{صل}} وارد شدیم و [[پیامبر خدا]]{{صل}} از دیدن [[هیبت]] و [[زینت]] ما به [[عجب]] آمد و فرمود: "شما کیستید؟" گفتیم: ما از [[ایمان]] آورندگان به شما هستیم. [[حضرت]] تبسمی کرد و فرمود: "برای هر سخنی نشانه‌ای است، [[نشانه]] [[حقیقت ایمان]] شما چیست؟"<ref>{{متن حدیث|إِنَّ لِكُلِّ قَوْلٍ حَقِيقَةً فَمَا حَقِيقَةُ إِيمَانِكُمْ؟}}</ref>؛ سوید می‌گوید: ما گفتیم برای [[ایمان]] ما پانزده علامت و نشانه است، پنج نشانه آن را [[نمایندگان]] شما گفته‌اند که بدان [[ایمان]] آوردیم و پنج نشانه دیگر را گفته‌اند عمل کنیم و پنج نشانه آخر هم از زمان [[جاهلیت]] مانده که بر آن میمانیم، مگر شما [[کراهت]] داشته و از آنها منع کنید. اما پنج نشانه اول که بدان [[ایمان]] داریم، عبارتند از: [[ایمان به خدا]]، و [[ایمان]] به [[ملائکه]]، و [[کتاب‌های آسمانی]]، و به [[پیامبران]] او، و به [[قیامت]] و [[برانگیخته شدن]] پس از [[مرگ]]؛ و اما پنج نشانه‌ای که به آن عمل می‌کنیم، عبارت است از این که: {{متن حدیث|لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ}}، بگوییم، و [[نماز]] بخوانیم، و [[زکات]] بدهیم، و [[حج]] [[خانه خدا]] بیاوریم، و [[روزه]] بگیریم. و اما آن پنج نشانه‌ای که از [[جاهلیت]] مانده و بدان عمل می‌کنیم، عبارت است از: [[شکر]] در حال فراوانی، [[صبر]] در [[بلا]]، [[استقامت]] در برابر [[مشکلات]] و برخوردها، رضای به آن‌چه پیش آید، و [[صبر]] در برابر [[شماتت]] [[دشمنان]]. | ||
*[[رسول خدا]]{{صل}} پس از سخنان سوید و همراهانش فرمودند: "کسانی که چنین‌اند از حلما و [[علما]] بلکه از [[صداقت]] آنها نزدیک است که از [[انبیا]] باشند"<ref>اسد الغابه، ج۲، ص۳۷۷.</ref>. | * [[رسول خدا]]{{صل}} پس از سخنان سوید و همراهانش فرمودند: "کسانی که چنین‌اند از حلما و [[علما]] بلکه از [[صداقت]] آنها نزدیک است که از [[انبیا]] باشند"<ref>اسد الغابه، ج۲، ص۳۷۷.</ref>. | ||
*سوید این [[صحابی]] [[حکیم]] و [[دانا]] از [[یاران امیرالمؤمنین]]{{ع}} و از [[شیعیان]] آن [[حضرت]] گردید و [[شیخ مفید]] می‌نویسد: سوید از کسانی است که بعد از [[قتل عثمان]] با [[امیرمؤمنان]]{{ع}} [[بیعت]] کرد که تا پای [[جان]] از [[ولایت]] آن [[حضرت]] [[دفاع]] نماید<ref>الجمل، ص۱۰۹.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۶۹۱-۶۹۲.</ref> | *سوید این [[صحابی]] [[حکیم]] و [[دانا]] از [[یاران امیرالمؤمنین]]{{ع}} و از [[شیعیان]] آن [[حضرت]] گردید و [[شیخ مفید]] می‌نویسد: سوید از کسانی است که بعد از [[قتل عثمان]] با [[امیرمؤمنان]]{{ع}} [[بیعت]] کرد که تا پای [[جان]] از [[ولایت]] آن [[حضرت]] [[دفاع]] نماید<ref>الجمل، ص۱۰۹.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۶۹۱-۶۹۲.</ref> | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اصحاب امام علی]] | [[رده:اصحاب امام علی]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۱۳
سوید بن حارث ازدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: سوید بن حارث ازدی در تاریخ اسلامی - سوید بن حارث ازدی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردمقدمه
- سوید بن حارث ازدی از اصحاب رسول خدا(ص)[۱] و امیرالمؤمنین علی(ع) بود.
- علقمه بن یزید بن سوید از پدرش و از جدش سوید نقل می‌کند که گفت: من با جمعی از قوم خود بر رسول خدا(ص) وارد شدیم و پیامبر خدا(ص) از دیدن هیبت و زینت ما به عجب آمد و فرمود: "شما کیستید؟" گفتیم: ما از ایمان آورندگان به شما هستیم. حضرت تبسمی کرد و فرمود: "برای هر سخنی نشانه‌ای است، نشانه حقیقت ایمان شما چیست؟"[۲]؛ سوید می‌گوید: ما گفتیم برای ایمان ما پانزده علامت و نشانه است، پنج نشانه آن را نمایندگان شما گفته‌اند که بدان ایمان آوردیم و پنج نشانه دیگر را گفته‌اند عمل کنیم و پنج نشانه آخر هم از زمان جاهلیت مانده که بر آن میمانیم، مگر شما کراهت داشته و از آنها منع کنید. اما پنج نشانه اول که بدان ایمان داریم، عبارتند از: ایمان به خدا، و ایمان به ملائکه، و کتاب‌های آسمانی، و به پیامبران او، و به قیامت و برانگیخته شدن پس از مرگ؛ و اما پنج نشانه‌ای که به آن عمل می‌کنیم، عبارت است از این که: «لاَ إِلَهَ إِلاَّ اَللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اَللَّهِ»، بگوییم، و نماز بخوانیم، و زکات بدهیم، و حج خانه خدا بیاوریم، و روزه بگیریم. و اما آن پنج نشانه‌ای که از جاهلیت مانده و بدان عمل می‌کنیم، عبارت است از: شکر در حال فراوانی، صبر در بلا، استقامت در برابر مشکلات و برخوردها، رضای به آن‌چه پیش آید، و صبر در برابر شماتت دشمنان.
- رسول خدا(ص) پس از سخنان سوید و همراهانش فرمودند: "کسانی که چنین‌اند از حلما و علما بلکه از صداقت آنها نزدیک است که از انبیا باشند"[۳].
- سوید این صحابی حکیم و دانا از یاران امیرالمؤمنین(ع) و از شیعیان آن حضرت گردید و شیخ مفید می‌نویسد: سوید از کسانی است که بعد از قتل عثمان با امیرمؤمنان(ع) بیعت کرد که تا پای جان از ولایت آن حضرت دفاع نماید[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ اسد الغابه، ج۲، ص۳۷۷.
- ↑ «إِنَّ لِكُلِّ قَوْلٍ حَقِيقَةً فَمَا حَقِيقَةُ إِيمَانِكُمْ؟»
- ↑ اسد الغابه، ج۲، ص۳۷۷.
- ↑ الجمل، ص۱۰۹.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۶۹۱-۶۹۲.