ابوزید: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابوزید در تراجم و رجال]] - [[ابوزید در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[ابوزید در تراجم و رجال]] - [[ابوزید در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
از وی بدون هیچ اشاره‌ای به نام و نسبش، تنها با عنوان "[[ابوزید]]، مردی از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}}" یاد شده است<ref>ابن حجر، ج۷، ص۱۳۵.</ref>. براساس گزارش [[ابومسلم کجی]] در کتاب السنن، از ابوزید روایتی نقل شده است که بر پایه آن، مسح بر کفش‌ها برای مسافر سه شبانه [[روز]]، و برای غیر مسافر یک شبانه روز جایز شمرده شده است <ref>ابن حزم، ج۲، ص۸۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۱۵۰.</ref>. البته این [[روایت]] به [[امام علی]] و برخی [[صحابه]] دیگر نیز منسوب شده است<ref>ر.ک: احمد بن حنبل، ج۵، ص۲۱۳؛ ابونعیم، ج۱، ص۱۲۴؛ زیلعی، ج۱، ص۲۵۱.</ref>، ولی از نظر [[فقهی]] مورد قبول نیست و جای بررسی دارد.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوزید»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۳۲۰.</ref>
از وی بدون هیچ اشاره‌ای به نام و نسبش، تنها با عنوان "[[ابوزید]]، مردی از [[اصحاب رسول خدا]]{{صل}}" یاد شده است<ref>ابن حجر، ج۷، ص۱۳۵.</ref>. براساس گزارش [[ابومسلم کجی]] در کتاب السنن، از ابوزید روایتی نقل شده است که بر پایه آن، مسح بر کفش‌ها برای مسافر سه شبانه [[روز]]، و برای غیر مسافر یک شبانه روز جایز شمرده شده است <ref>ابن حزم، ج۲، ص۸۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۱۵۰.</ref>. البته این [[روایت]] به [[امام علی]] و برخی [[صحابه]] دیگر نیز منسوب شده است<ref>ر. ک: احمد بن حنبل، ج۵، ص۲۱۳؛ ابونعیم، ج۱، ص۱۲۴؛ زیلعی، ج۱، ص۲۵۱.</ref>، ولی از نظر [[فقهی]] مورد قبول نیست و جای بررسی دارد.<ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوزید»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۳۲۰.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۳

مقدمه

از وی بدون هیچ اشاره‌ای به نام و نسبش، تنها با عنوان "ابوزید، مردی از اصحاب رسول خدا(ص)" یاد شده است[۱]. براساس گزارش ابومسلم کجی در کتاب السنن، از ابوزید روایتی نقل شده است که بر پایه آن، مسح بر کفش‌ها برای مسافر سه شبانه روز، و برای غیر مسافر یک شبانه روز جایز شمرده شده است [۲]. البته این روایت به امام علی و برخی صحابه دیگر نیز منسوب شده است[۳]، ولی از نظر فقهی مورد قبول نیست و جای بررسی دارد.[۴]

منابع

پانویس

  1. ابن حجر، ج۷، ص۱۳۵.
  2. ابن حزم، ج۲، ص۸۸؛ ابن حجر، ج۷، ص۱۵۰.
  3. ر. ک: احمد بن حنبل، ج۵، ص۲۱۳؛ ابونعیم، ج۱، ص۱۲۴؛ زیلعی، ج۱، ص۲۵۱.
  4. خانجانی، قاسم، مقاله «ابوزید»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۳۲۰.