ابوغزیه انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابوغزیه انصاری در تراجم و رجال]] - [[ابوغزیه انصاری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابوغزیه انصاری در تراجم و رجال]] - [[ابوغزیه انصاری در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
وی از بنی نجار [[خزرج]] است و ظاهراً به دلیل سکونت در [[شام]]، او را از [[اصحاب]] شامی شمرده‌اند<ref>ابونعیم، ج۶، ص۲۹۸۳.</ref>. هرچند [[حدیث]] او از [[رسول خدا]]{{صل}} در [[صحابی]] بودنش [[صراحت]] ندارد، ولی [[ابن منده]]، [[ابوموسی]]<ref>ر.ک: ابن اثیر، ج۶، ص۲۳۳.</ref>، [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۶، ص۲۹۸۳.</ref> و دیگران، صحابی بودنش را مسلم دانسته‌اند. وی می‌گوید: روزی رسول خدا{{صل}} با گروهی از یارانش بود که یک نفر صدا زد: ای [[محمد]]! ای [[ابوالقاسم]]. [[حضرت]] [[تصور]] کرد مورد خطاب قرار گرفته، ولی آن مرد گفت: [[پدر]] و مادرم به فدایت! منظور، شما نبودید، بلکه آن شخص [[انصاری]] بود. رسول خدا{{صل}} فرمود: نام وکنیه مرا در یک نفر جمع نکنید<ref>طبرانی، ج۲۲، ص۳۲۲؛ ابونعیم، ج۶، ص۲۹۸۳؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۲۱.</ref>. دیگر [[صحابه]] نگاران، این [[روایت]] را به اختصار آورده‌اند<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۸۹؛ اسد الغابه، ج۶، ص۲۳۳؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۶۲.</ref>. | وی از بنی نجار [[خزرج]] است و ظاهراً به دلیل سکونت در [[شام]]، او را از [[اصحاب]] شامی شمرده‌اند<ref>ابونعیم، ج۶، ص۲۹۸۳.</ref>. هرچند [[حدیث]] او از [[رسول خدا]]{{صل}} در [[صحابی]] بودنش [[صراحت]] ندارد، ولی [[ابن منده]]، [[ابوموسی]]<ref>ر. ک: ابن اثیر، ج۶، ص۲۳۳.</ref>، [[ابونعیم]]<ref>ابونعیم، ج۶، ص۲۹۸۳.</ref> و دیگران، صحابی بودنش را مسلم دانسته‌اند. وی می‌گوید: روزی رسول خدا{{صل}} با گروهی از یارانش بود که یک نفر صدا زد: ای [[محمد]]! ای [[ابوالقاسم]]. [[حضرت]] [[تصور]] کرد مورد خطاب قرار گرفته، ولی آن مرد گفت: [[پدر]] و مادرم به فدایت! منظور، شما نبودید، بلکه آن شخص [[انصاری]] بود. رسول خدا{{صل}} فرمود: نام وکنیه مرا در یک نفر جمع نکنید<ref>طبرانی، ج۲۲، ص۳۲۲؛ ابونعیم، ج۶، ص۲۹۸۳؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۲۱.</ref>. دیگر [[صحابه]] نگاران، این [[روایت]] را به اختصار آورده‌اند<ref>ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۸۹؛ اسد الغابه، ج۶، ص۲۳۳؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۶۲.</ref>. | ||
با مراجعه به کتب صحابه نگاری و تراجم، آشکار می‌شود که [[خاندان]] ابوغزیه، خاندان بزرگی بوده‌اند که برخی از [[فرزندان]] و عموزادگان او، و نیز [[راویان]] شماری از آنان، از [[صاحب منصبان]] شمرده می‌شده‌اند.<ref>[[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوغزیه انصاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۶۴.</ref> | با مراجعه به کتب صحابه نگاری و تراجم، آشکار می‌شود که [[خاندان]] ابوغزیه، خاندان بزرگی بوده‌اند که برخی از [[فرزندان]] و عموزادگان او، و نیز [[راویان]] شماری از آنان، از [[صاحب منصبان]] شمرده می‌شده‌اند.<ref>[[محمد رضا هدایت‌پناه|هدایت‌پناه، محمد رضا]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوغزیه انصاری»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص:۴۶۴.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۷
ابوغزیه انصاری از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ابوغزیه انصاری در تراجم و رجال - ابوغزیه انصاری در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
وی از بنی نجار خزرج است و ظاهراً به دلیل سکونت در شام، او را از اصحاب شامی شمرده‌اند[۱]. هرچند حدیث او از رسول خدا(ص) در صحابی بودنش صراحت ندارد، ولی ابن منده، ابوموسی[۲]، ابونعیم[۳] و دیگران، صحابی بودنش را مسلم دانسته‌اند. وی می‌گوید: روزی رسول خدا(ص) با گروهی از یارانش بود که یک نفر صدا زد: ای محمد! ای ابوالقاسم. حضرت تصور کرد مورد خطاب قرار گرفته، ولی آن مرد گفت: پدر و مادرم به فدایت! منظور، شما نبودید، بلکه آن شخص انصاری بود. رسول خدا(ص) فرمود: نام وکنیه مرا در یک نفر جمع نکنید[۴]. دیگر صحابه نگاران، این روایت را به اختصار آورده‌اند[۵]. با مراجعه به کتب صحابه نگاری و تراجم، آشکار می‌شود که خاندان ابوغزیه، خاندان بزرگی بوده‌اند که برخی از فرزندان و عموزادگان او، و نیز راویان شماری از آنان، از صاحب منصبان شمرده می‌شده‌اند.[۶]
منابع
پانویس
- ↑ ابونعیم، ج۶، ص۲۹۸۳.
- ↑ ر. ک: ابن اثیر، ج۶، ص۲۳۳.
- ↑ ابونعیم، ج۶، ص۲۹۸۳.
- ↑ طبرانی، ج۲۲، ص۳۲۲؛ ابونعیم، ج۶، ص۲۹۸۳؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۴۲۱.
- ↑ ابن عبدالبر، ج۴، ص۲۸۹؛ اسد الغابه، ج۶، ص۲۳۳؛ ابن حجر، ج۷، ص۲۶۲.
- ↑ هدایت‌پناه، محمد رضا، مقاله «ابوغزیه انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۴۶۴.