الله در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

# خاص ترین، [[برترین]] و برگزیده‌ترین [[نام نیک الهی]] و عصاره همه صفات جمال و جلال است؛

# انتساب اللّه به دیگر [[نام‌های الهی]] نادر است؛ برای مثال نمی‌توان گفت اللّه از اسمای جبار یا [[قهار]] است، ولی انتساب دیگر [[اسما]] به اللّه درست است، مانند آنکه گفته شود جبار یا قهار از [[اسماء]] اللّه هست <ref>علم الیقین، ج۱، ص۱۰۶</ref>؛

# برخی بر آنند که اللّه همان [[اسم اعظم]] است <ref>روح البیان، ج۱، ص۸</ref>.

به خلاف [[باور]] شماری اندک که ریشه اللّه را اقتباس از [[عبری]] دانسته‌اند بیشتر لغت دانان اصل آن را [[عربی]] [[فصیح]] می‌‌دانند که قرن‌ها [[پیش از بعثت]] [[پیامبر اسلام]] {{صل}} کاربرد داشته است <ref>لوامع البینات، ص۷۹</ref>.

اللهم تعبیری دیگر از لفظ جلاله [[اللّه]] است {{متن قرآن|قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ}}<ref>«بگو خداوندا! ای دارنده فرمانروایی! به هر کس بخواهی فرمانروایی می‌بخشی و از هر کس بخواهی فرمانروایی را باز می‌ستانی و هر کس را بخواهی گرامی می‌داری و هر کس را بخواهی خوار می‌گردانی؛ نیکی در کف توست بی‌گمان تو بر هر کاری توانایی» سوره آل عمران، آیه ۲۶.</ref> که در [[تفسیر]] آن [[اختلاف]] شده است. بسیاری معتقدند به معنای یا اللّه است که میم مشدّد به جای یای ندا آمده است و برخی بر این باورند که به معنای یا اللّه آمنّا بخیر است، که در اثر کثرت استعمال و به منظور سهولت به‌کارگیری به این شکل درآمده است<ref>مفاهیم القرآن، ج۶، ص۱۱۲ـ ۱۱۳</ref>.