امیة بن عبدالله بن عمرو: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[امیة بن عبدالله بن عمرو در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
از [[نوادگان]] [[عثمان بن عفان]] و [[برادر]] [[محمد بن عبدالله]] معروف به [[دیباج]] است <ref>ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.</ref>. اگرچه [[ابن حزم]] وی را در شمار [[فرزندان]] [[عبدالله بن عمرو بن عثمان]] از [[بنی امیه]] نام نبرده<ref>ر.ک: ابن حزم، ص۸۳.</ref>، ولی [[ابن سعد]]<ref>ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.</ref> در طبقه چهارم از [[تابعین]] [[اهل]] [[مدینه]] و [[ابن حبان]]<ref>ابن حبان، ج۶، ص۶۹.</ref> در [[اتباع]] تابعین از او یاد کرده‌اند. [[بخاری]]<ref>بخاری، ج۲، ص۹.</ref> نیز ضمن آنکه او را برادر [[محمد بن عبدالله قرشی]] دانسته، که ظاهرأ منظور همان [[محمد دیباج]] است، وی را حجازی خوانده است. | از [[نوادگان]] [[عثمان بن عفان]] و [[برادر]] [[محمد بن عبدالله]] معروف به [[دیباج]] است <ref>ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.</ref>. اگرچه [[ابن حزم]] وی را در شمار [[فرزندان]] [[عبدالله بن عمرو بن عثمان]] از [[بنی امیه]] نام نبرده<ref>ر. ک: ابن حزم، ص۸۳.</ref>، ولی [[ابن سعد]]<ref>ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.</ref> در طبقه چهارم از [[تابعین]] [[اهل]] [[مدینه]] و [[ابن حبان]]<ref>ابن حبان، ج۶، ص۶۹.</ref> در [[اتباع]] تابعین از او یاد کرده‌اند. [[بخاری]]<ref>بخاری، ج۲، ص۹.</ref> نیز ضمن آنکه او را برادر [[محمد بن عبدالله قرشی]] دانسته، که ظاهرأ منظور همان [[محمد دیباج]] است، وی را حجازی خوانده است. | ||
به گفته [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۱.</ref> و [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۸۸.</ref>، تنها [[عبدان]] او را از [[صحابه]] شمرده و روایتی از وی درباره [[خطبه]] مشهور [[رسول خدا]]{{صل}} در [[فتح مکه]] نقل کرده است، اما به نظر [[ابوموسی]] <ref>مدینی، محمد بن عمر، م ۵۸۱ و مؤلف ذیل معرفة الصحابه لابن منده.</ref> این [[روایت]] از [[عبدالله بن دینار]] از [[عبدالله بن عمر]] بوده و روشن نیست چگونه این [[حدیث]] از [[امیة بن عبدالله بن عمرو]] نقل شده است<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۱.</ref>. به نظر [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۸۸.</ref> نیز بی‌تردید این روایت از عبدالله بن عمر نقل شده و أمیة بن عبدالله از اتباع تابعین است. [[ذهبی]]<ref>ذهبی، ج۱، ص۲۹.</ref> هم روایت مربوط به شرح حال [[امیه]] را ناتمام دانسته می‌گوید: از او در [[حدیثی]] مغلوط یاد شده است. گویا وی در [[یوم]] المُنتَهَب<ref>از ایام قبیلة طیء، ر.ک: یاقوت حموی، ج۵، ص۲۰۷.</ref> شرکت داشته و [[بنی طیء]] او را مجبور به فرار کرده‌اند<ref>ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.</ref>. | به گفته [[ابن اثیر]]<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۱.</ref> و [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۸۸.</ref>، تنها [[عبدان]] او را از [[صحابه]] شمرده و روایتی از وی درباره [[خطبه]] مشهور [[رسول خدا]] {{صل}} در [[فتح مکه]] نقل کرده است، اما به نظر [[ابوموسی]] <ref>مدینی، محمد بن عمر، م ۵۸۱ و مؤلف ذیل معرفة الصحابه لابن منده.</ref> این [[روایت]] از [[عبدالله بن دینار]] از [[عبدالله بن عمر]] بوده و روشن نیست چگونه این [[حدیث]] از [[امیة بن عبدالله بن عمرو]] نقل شده است<ref>ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۱.</ref>. به نظر [[ابن حجر]]<ref>ابن حجر، ج۱، ص۳۸۸.</ref> نیز بی‌تردید این روایت از عبدالله بن عمر نقل شده و أمیة بن عبدالله از اتباع تابعین است. [[ذهبی]]<ref>ذهبی، ج۱، ص۲۹.</ref> هم روایت مربوط به شرح حال [[امیه]] را ناتمام دانسته می‌گوید: از او در [[حدیثی]] مغلوط یاد شده است. گویا وی در [[یوم]] المُنتَهَب<ref>از ایام قبیلة طیء، ر. ک: یاقوت حموی، ج۵، ص۲۰۷.</ref> شرکت داشته و [[بنی طیء]] او را مجبور به فرار کرده‌اند<ref>ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.</ref>. | ||
آنچه مسلم است اینکه با توجه به [[زمان مرگ]] امیه<ref>سال ۱۳۰، ر.ک: خلیفة بن خیاط، ص۳۱۵.</ref> و فاصله شدن چند [[نسل]] بین او و رسول خدا{{صل}}، نمی‌توان وی را از صحابه دانست. [[مرگ]] او در مدینه و به دست [[ابوحمزه مختار ثقفی]] نقل شده<ref>سخاوی، ج۱، ص۱۹۵.</ref>، که قطعاً در این گزارش [[اشتباه]] یا تصحیف صورت گرفته است؛ چراکه نام [[ابو حمزه خارجی]]، [[مختار بن عوف ازدی]] است. به هر صورت، او از [[عکرمه]]<ref>مولای ابن عباس، ر.ک: مغلطای، ج۱، ص۸۹.</ref>، پدرش و [[عمر بن عبدالعزیز]] [[روایت]] نقل کرده و [[ابن ابی حاتم]] به نقل از پدرش می‌گوید: [[حدیث]] او قابل قبول است<ref>ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۰۱ و ۳۰۲.</ref><ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «امیة بن عبدالله بن عمرو»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۳۰-۱۳۱.</ref> | آنچه مسلم است اینکه با توجه به [[زمان مرگ]] امیه<ref>سال ۱۳۰، ر. ک: خلیفة بن خیاط، ص۳۱۵.</ref> و فاصله شدن چند [[نسل]] بین او و رسول خدا {{صل}}، نمی‌توان وی را از صحابه دانست. [[مرگ]] او در مدینه و به دست [[ابوحمزه مختار ثقفی]] نقل شده<ref>سخاوی، ج۱، ص۱۹۵.</ref>، که قطعاً در این گزارش [[اشتباه]] یا تصحیف صورت گرفته است؛ چراکه نام [[ابو حمزه خارجی]]، [[مختار بن عوف ازدی]] است. به هر صورت، او از [[عکرمه]]<ref>مولای ابن عباس، ر. ک: مغلطای، ج۱، ص۸۹.</ref>، پدرش و [[عمر بن عبدالعزیز]] [[روایت]] نقل کرده و [[ابن ابی حاتم]] به نقل از پدرش می‌گوید: [[حدیث]] او قابل قبول است<ref>ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۰۱ و ۳۰۲.</ref><ref>[[قاسم خانجانی|خانجانی، قاسم]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|مقاله «امیة بن عبدالله بن عمرو»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۲، ص:۱۳۰-۱۳۱.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۲۸
امیة بن عبدالله بن عمرو از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: امیة بن عبدالله بن عمرو در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
از نوادگان عثمان بن عفان و برادر محمد بن عبدالله معروف به دیباج است [۱]. اگرچه ابن حزم وی را در شمار فرزندان عبدالله بن عمرو بن عثمان از بنی امیه نام نبرده[۲]، ولی ابن سعد[۳] در طبقه چهارم از تابعین اهل مدینه و ابن حبان[۴] در اتباع تابعین از او یاد کرده‌اند. بخاری[۵] نیز ضمن آنکه او را برادر محمد بن عبدالله قرشی دانسته، که ظاهرأ منظور همان محمد دیباج است، وی را حجازی خوانده است.
به گفته ابن اثیر[۶] و ابن حجر[۷]، تنها عبدان او را از صحابه شمرده و روایتی از وی درباره خطبه مشهور رسول خدا (ص) در فتح مکه نقل کرده است، اما به نظر ابوموسی [۸] این روایت از عبدالله بن دینار از عبدالله بن عمر بوده و روشن نیست چگونه این حدیث از امیة بن عبدالله بن عمرو نقل شده است[۹]. به نظر ابن حجر[۱۰] نیز بی‌تردید این روایت از عبدالله بن عمر نقل شده و أمیة بن عبدالله از اتباع تابعین است. ذهبی[۱۱] هم روایت مربوط به شرح حال امیه را ناتمام دانسته می‌گوید: از او در حدیثی مغلوط یاد شده است. گویا وی در یوم المُنتَهَب[۱۲] شرکت داشته و بنی طیء او را مجبور به فرار کرده‌اند[۱۳].
آنچه مسلم است اینکه با توجه به زمان مرگ امیه[۱۴] و فاصله شدن چند نسل بین او و رسول خدا (ص)، نمی‌توان وی را از صحابه دانست. مرگ او در مدینه و به دست ابوحمزه مختار ثقفی نقل شده[۱۵]، که قطعاً در این گزارش اشتباه یا تصحیف صورت گرفته است؛ چراکه نام ابو حمزه خارجی، مختار بن عوف ازدی است. به هر صورت، او از عکرمه[۱۶]، پدرش و عمر بن عبدالعزیز روایت نقل کرده و ابن ابی حاتم به نقل از پدرش می‌گوید: حدیث او قابل قبول است[۱۷][۱۸]
منابع
پانویس
- ↑ ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.
- ↑ ر. ک: ابن حزم، ص۸۳.
- ↑ ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.
- ↑ ابن حبان، ج۶، ص۶۹.
- ↑ بخاری، ج۲، ص۹.
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۱.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۳۸۸.
- ↑ مدینی، محمد بن عمر، م ۵۸۱ و مؤلف ذیل معرفة الصحابه لابن منده.
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۱.
- ↑ ابن حجر، ج۱، ص۳۸۸.
- ↑ ذهبی، ج۱، ص۲۹.
- ↑ از ایام قبیلة طیء، ر. ک: یاقوت حموی، ج۵، ص۲۰۷.
- ↑ ابن سعد، ج۵، ص۳۹۱.
- ↑ سال ۱۳۰، ر. ک: خلیفة بن خیاط، ص۳۱۵.
- ↑ سخاوی، ج۱، ص۱۹۵.
- ↑ مولای ابن عباس، ر. ک: مغلطای، ج۱، ص۸۹.
- ↑ ابن ابی حاتم، ج۲، ص۳۰۱ و ۳۰۲.
- ↑ خانجانی، قاسم، مقاله «امیة بن عبدالله بن عمرو»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۳۰-۱۳۱.