بارداری: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[بارداری در قرآن]] - [[بارداری در حدیث]] - [[بارداری در تاریخ اسلامی]] - [[بارداری در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = بارداری (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[بارداری در قرآن]] - [[بارداری در حدیث]] - [[بارداری در تاریخ اسلامی]] - [[بارداری در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = بارداری (پرسش)}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
بارور شدن و فرزند آوردن [[زن]] از مرد و دوره‌ای که زن جنین را در رحم حمل می‌کند. برابر [[عربی]] آبستنی "حمل" است، در [[زبان فارسی]] واژه‌های "بارداری"، "باردار"، "حاملگی" و "حامله" نیز به جای آبستنی و آبستن به کار می‌رود. زن آبستن را در [[تهران]] به کنایه "دو نَفَسه" و در کردستان "دوگیان" (دو + گیان: [[جان]] و [[روح]]) و در [[آذربایجان]] "ایکی جانلی" به معنای دو جان و تن می‌خوانند<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱، ص۴۲.</ref><ref>[[یعقوب علی برجی|برجی، یعقوب علی]]، [[آبستنی - برجی (مقاله)|مقاله «آبستنی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ج۱، ص ۱۸.</ref>
بارور شدن و فرزند آوردن [[زن]] از مرد و دوره‌ای که زن جنین را در رحم حمل می‌کند. برابر [[عربی]] آبستنی "حمل" است، در [[زبان فارسی]] واژه‌های "بارداری"، "باردار"، "حاملگی" و "حامله" نیز به جای آبستنی و آبستن به کار می‌رود. زن آبستن را در [[تهران]] به کنایه "دو نَفَسه" و در کردستان "دوگیان" (دو + گیان: [[جان]] و [[روح]]) و در [[آذربایجان]] "ایکی جانلی" به معنای دو جان و تن می‌خوانند<ref>دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱، ص۴۲.</ref><ref>[[یعقوب علی برجی|برجی، یعقوب علی]]، [[آبستنی - برجی (مقاله)|مقاله «آبستنی»]]، [[دانشنامه امام رضا ج۱ (کتاب)|دانشنامه امام رضا]]، ج۱، ص ۱۸.</ref>



نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۴۱

مقدمه

بارور شدن و فرزند آوردن زن از مرد و دوره‌ای که زن جنین را در رحم حمل می‌کند. برابر عربی آبستنی "حمل" است، در زبان فارسی واژه‌های "بارداری"، "باردار"، "حاملگی" و "حامله" نیز به جای آبستنی و آبستن به کار می‌رود. زن آبستن را در تهران به کنایه "دو نَفَسه" و در کردستان "دوگیان" (دو + گیان: جان و روح) و در آذربایجان "ایکی جانلی" به معنای دو جان و تن می‌خوانند[۱][۲]

منابع

پانویس

  1. دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۱، ص۴۲.
  2. برجی، یعقوب علی، مقاله «آبستنی»، دانشنامه امام رضا، ج۱، ص ۱۸.