تدبر در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
[[تدبّر]]: [[تفکّر]]<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۲۸۳.</ref>، [[تأمل]]، اندیشیدن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۳.</ref>، ژرف‌اندیشی و [[درک عمیق]]<ref>محسن معینی، «تدبر در قرآن»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۵۰۴-۵۰۵.</ref>. | [[تدبّر]]: [[تفکّر]]<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۲۸۳.</ref>، [[تأمل]]، اندیشیدن<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۳.</ref>، ژرف‌اندیشی و [[درک عمیق]]<ref>محسن معینی، «تدبر در قرآن»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۵۰۴-۵۰۵.</ref>. | ||
{{متن قرآن|كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ}}<ref>«(این) کتابی خجسته است که ما به سوی تو فرو فرستاده‌ایم تا در آیات آن نیک بیندیشند و تا خردمندان از آن پند گیرند» سوره ص، آیه ۲۹.</ref>. | {{متن قرآن|كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ}}<ref>«(این) کتابی خجسته است که ما به سوی تو فرو فرستاده‌ایم تا در آیات آن نیک بیندیشند و تا خردمندان از آن پند گیرند» سوره ص، آیه ۲۹.</ref>. | ||
[[خداوند]] همگان را به [[تأمل]] و ژرف‌اندیشی در [[قرآن]] [[دعوت]] کرده است. آهنگ و [[سیاق]] آیاتی که به ژرف‌اندیشی در [[قرآن]] [[دعوت]] می‌کند، با نوعی [[توبیخ]] و [[اعتراض]] همراه است: {{متن قرآن|أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ}}<ref>«پس آیا در این گفتار نیندیشیده‌اند؟» سوره مؤمنون، آیه ۶۸.</ref>، {{متن قرآن|أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا}}<ref>«آیا در قرآن نیک نمی‌اندیشند | [[خداوند]] همگان را به [[تأمل]] و ژرف‌اندیشی در [[قرآن]] [[دعوت]] کرده است. آهنگ و [[سیاق]] آیاتی که به ژرف‌اندیشی در [[قرآن]] [[دعوت]] می‌کند، با نوعی [[توبیخ]] و [[اعتراض]] همراه است: {{متن قرآن|أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ}}<ref>«پس آیا در این گفتار نیندیشیده‌اند؟» سوره مؤمنون، آیه ۶۸.</ref>، {{متن قرآن|أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا}}<ref>«آیا در قرآن نیک نمی‌اندیشند یا بر دل‌ها، کلون زده‌اند؟» سوره محمد، آیه ۲۴.</ref>. | ||
معنای [[تدبّر]] در [[قرآن]] این است که این کتاب نازل شده بر [[پیامبر اکرم]]{{صل}}، بسیاری از [[خیرات]] و [[برکات]] عمومی و خاص را در خود دارد تا [[مردم]] با [[تأمل]] و ژرف‌اندیشی در آنها، [[هدایت]] شوند و [[حجت]] بر آنها تمام شود<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۷، ص۱۹۷.</ref>. همچنین راه رسیدن به [[سعادت ابدی]] [[تبعیت]] از [[قرآنی]] است که [[کتاب هدایت]] و [[رحمت]] است. | معنای [[تدبّر]] در [[قرآن]] این است که این کتاب نازل شده بر [[پیامبر اکرم]] {{صل}}، بسیاری از [[خیرات]] و [[برکات]] عمومی و خاص را در خود دارد تا [[مردم]] با [[تأمل]] و ژرف‌اندیشی در آنها، [[هدایت]] شوند و [[حجت]] بر آنها تمام شود<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۷، ص۱۹۷.</ref>. همچنین راه رسیدن به [[سعادت ابدی]] [[تبعیت]] از [[قرآنی]] است که [[کتاب هدایت]] و [[رحمت]] است. | ||
[[قرآن]] مایۀ شفای کسانی است که به آن [[تمسک]] کنند. از این [[آیات شریفه]] می‌توان [[وجوب]] [[معرفت]] [[معانی قرآن]] را [[استنباط]] کرد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۳، ص۱۹۵-۱۹۶.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۷۳.</ref>. | [[قرآن]] مایۀ شفای کسانی است که به آن [[تمسک]] کنند. از این [[آیات شریفه]] می‌توان [[وجوب]] [[معرفت]] [[معانی قرآن]] را [[استنباط]] کرد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۳، ص۱۹۵-۱۹۶.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۷۳.</ref>. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۰۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث تدبر است. تدبر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: تدبر در قرآن - تدبر در علوم قرآنی - تدبر در نهج البلاغه - تدبر در فقه سیاسی - تدبر در معارف و سیره نبوی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
تدبّر: تفکّر[۱]، تأمل، اندیشیدن[۲]، ژرف‌اندیشی و درک عمیق[۳].
﴿كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ مُبَارَكٌ لِيَدَّبَّرُوا آيَاتِهِ وَلِيَتَذَكَّرَ أُولُو الْأَلْبَابِ﴾[۴].
خداوند همگان را به تأمل و ژرف‌اندیشی در قرآن دعوت کرده است. آهنگ و سیاق آیاتی که به ژرف‌اندیشی در قرآن دعوت می‌کند، با نوعی توبیخ و اعتراض همراه است: ﴿أَفَلَمْ يَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ﴾[۵]، ﴿أَفَلَا يَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا﴾[۶].
معنای تدبّر در قرآن این است که این کتاب نازل شده بر پیامبر اکرم (ص)، بسیاری از خیرات و برکات عمومی و خاص را در خود دارد تا مردم با تأمل و ژرف‌اندیشی در آنها، هدایت شوند و حجت بر آنها تمام شود[۷]. همچنین راه رسیدن به سعادت ابدی تبعیت از قرآنی است که کتاب هدایت و رحمت است.
قرآن مایۀ شفای کسانی است که به آن تمسک کنند. از این آیات شریفه می‌توان وجوب معرفت معانی قرآن را استنباط کرد[۸][۹].
منابع
پانویس
- ↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۴، ص۲۸۳.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۳۳.
- ↑ محسن معینی، «تدبر در قرآن»، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۵۰۴-۵۰۵.
- ↑ «(این) کتابی خجسته است که ما به سوی تو فرو فرستاده‌ایم تا در آیات آن نیک بیندیشند و تا خردمندان از آن پند گیرند» سوره ص، آیه ۲۹.
- ↑ «پس آیا در این گفتار نیندیشیده‌اند؟» سوره مؤمنون، آیه ۶۸.
- ↑ «آیا در قرآن نیک نمی‌اندیشند یا بر دل‌ها، کلون زده‌اند؟» سوره محمد، آیه ۲۴.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۱۷، ص۱۹۷.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۲۳، ص۱۹۵-۱۹۶.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۷۳.