حدیث مدینة العلم: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
}} | }} | ||
از کلیدی‌ترین مباحث [[امامت]]، موضوع [[علم امام]] است. کسی که [[جانشین]] [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]]{{صل}} می‌شود، باید در [[علم]] به [[دین]]، [[قرآن]]، [[احکام]]، [[معارف]]، [[قضاوت]] و [[داوری]]، [[دانش]] [[سیاسی]] و [[تدبیر]] و جهات دیگر، [[داناترین]] باشد. این ویژگی برای [[امام علی|حضرت امیر]]{{ع}} فراهم بود و بارها [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} با عبارت‌های مختلف، [[مقام علمی]] و [[دانش]] گستردۀ آن [[حضرت]] را یادآور شده و او را در [[شهر علم]] خویش دانسته است، به قول [[فردوسی]]: درست این سخن، گفت [[پیغمبر]] است که من [[شهر]] علمم، علیّم در است از آنجا که [[امام]]، [[مرجع]] [[فکری]]، [[دینی]] و [[علمی]] [[امّت]] نیز می‌باشد، از ویژگی‌های [[امام]] از دید [[شیعه]]، [[علم فراوان]] و [[اعلم بودن]] اوست<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۰۴.</ref>. | از کلیدی‌ترین مباحث [[امامت]]، موضوع [[علم امام]] است. کسی که [[جانشین]] [[پیامبر خاتم|پیامبر خدا]] {{صل}} می‌شود، باید در [[علم]] به [[دین]]، [[قرآن]]، [[احکام]]، [[معارف]]، [[قضاوت]] و [[داوری]]، [[دانش]] [[سیاسی]] و [[تدبیر]] و جهات دیگر، [[داناترین]] باشد. این ویژگی برای [[امام علی|حضرت امیر]] {{ع}} فراهم بود و بارها [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} با عبارت‌های مختلف، [[مقام علمی]] و [[دانش]] گستردۀ آن [[حضرت]] را یادآور شده و او را در [[شهر علم]] خویش دانسته است، به قول [[فردوسی]]: درست این سخن، گفت [[پیغمبر]] است که من [[شهر]] علمم، علیّم در است از آنجا که [[امام]]، [[مرجع]] [[فکری]]، [[دینی]] و [[علمی]] [[امّت]] نیز می‌باشد، از ویژگی‌های [[امام]] از دید [[شیعه]]، [[علم فراوان]] و [[اعلم بودن]] اوست<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۰۴.</ref>. | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
* [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} با بیان اینکه {{عربی|أنا مدینة العلم و علیّ بابها فمن اراد البیت فلیأت الباب}}<ref>«من شهر علمم و علی در آن است، پس هرکس بخواهد به خانه آید، از در بیاید» مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۲ ص ۳۴</ref>، [[امّت]] را [[ارشاد]] فرموده تا برای بهره‌وری از [[علوم]] [[نبوی]]، به [[امام علی|حضرت امیر]]{{ع}} روی آورند و از علومی که از [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]]{{صل}} به آن [[حضرت]] و [[امامان]] بعدی رسیده، بهره ببرند، که در غیر این صورت، هم خودشان از [[علم]] فراوان و درست، [[محروم]] می‌مانند، هم به [[أئمه]] [[معصومین]] که [[وارث]] [[علوم]] [[پیامبر]] و حامل [[علم]] الهی‌اند، [[ظلم]] می‌شود. صدها [[حدیث]] به بعد [[علمی]] و [[اعلمیت]] [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} مربوط می‌شود، با مضامینی از این قبیل که: [[پیامبر]] [[هزار باب علم]] به او آموخت که از هرکدام، [[هزار باب]] گشوده می‌شد، [[پیامبر]] املای [[علم]] می‌کرد و [[امام علی|علی]]{{ع}} می‌نوشت، او باب [[علم]] [[پیامبر]]، [[خازن]] [[علوم]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}}، حامل حکمت‌های [[نبوی]]، [[وارث]] [[علم]] [[نبی]] و [[اعلم]] [[امّت]] بود، هرچه می‌شنید از یاد نمی‌برد، آن [[قدر]] [[علم]] داشت که کسی را نمی‌یافت از علومش به او بگوید، [[علم]] [[قرآن]]، [[علم]] [[دین]]، [[علم]] [[شرایع]]، [[علم بلایا و منایا]] نزد او بود. سخنان آن [[حضرت]]، گویاترین [[گواه]] [[علم]] سرشار و بی‌پایان اوست که به منبع لایزال [[دانش]] و [[حکمت]] [[ازلی]] وصل بود. [[حدیث]] "[[مدینة العلم]]" که از [[احادیث متواتر]] است و با عبارات گوناگون [[نقل]] شده، او را باب مدینۀ [[علم]] می‌داند و اینکه هرکس [[علم]] و [[حکمت]] می‌خواهد، از آن در وارد شود، یا هرکه می‌خواهد وارد [[شهر علم]] [[نبی]] شود، از آن درآید، یا هرکه در [[شهر علم]] [[نبی]] را می‌جوید، سراغ [[امام علی|علی]]{{ع}} برود، یا اینکه جز از راه در [[شهر علم]]، نمی‌توان وارد آن شد، یا هرکس [[حکمت]] می‌خواهد، سراغ در [[شهر]] [[حکمت]] [[نبوی]] برود و... اینگونه مضامین. [[شیعه]] به اینگونه [[احادیث]]، بر [[امامت]] [[امام علی|علی بن ابی طالب]]{{ع}} [[استدلال]] می‌کند، چراکه [[علم]] را از شرایط مهم در [[امام]] می‌داند.<ref>دربارۀ این حدیث و مشابه‌های آن ر. ک: مناقب ابن شهر آشوب، ج ۲ ص ۲۸، موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۱۰، نفحات الازهار (خلاصۀ عبقات) ج ۱۰،۱۱ و ۱۲، بحار الأنوار ج ۴۰ ص ۲۰۰، احقاق الحق، ج ۵ ص ۴۶۸، ج ۷ ص ۴۵۹، ج ۱۶ ص ۲۷۷، دانشنامۀ امام علی، ج ۱۰، کفایة الخصام ج ۵ ص ۳۴۴، المراجعات، نامه ۶۶</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۰۴.</ref> | * [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}} با بیان اینکه {{عربی|أنا مدینة العلم و علیّ بابها فمن اراد البیت فلیأت الباب}}<ref>«من شهر علمم و علی در آن است، پس هرکس بخواهد به خانه آید، از در بیاید» مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۲ ص ۳۴</ref>، [[امّت]] را [[ارشاد]] فرموده تا برای بهره‌وری از [[علوم]] [[نبوی]]، به [[امام علی|حضرت امیر]] {{ع}} روی آورند و از علومی که از [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]] {{صل}} به آن [[حضرت]] و [[امامان]] بعدی رسیده، بهره ببرند، که در غیر این صورت، هم خودشان از [[علم]] فراوان و درست، [[محروم]] می‌مانند، هم به [[أئمه]] [[معصومین]] که [[وارث]] [[علوم]] [[پیامبر]] و حامل [[علم]] الهی‌اند، [[ظلم]] می‌شود. صدها [[حدیث]] به بعد [[علمی]] و [[اعلمیت]] [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} مربوط می‌شود، با مضامینی از این قبیل که: [[پیامبر]] [[هزار باب علم]] به او آموخت که از هرکدام، [[هزار باب]] گشوده می‌شد، [[پیامبر]] املای [[علم]] می‌کرد و [[امام علی|علی]] {{ع}} می‌نوشت، او باب [[علم]] [[پیامبر]]، [[خازن]] [[علوم]] [[پیامبر خاتم|رسول خدا]] {{صل}}، حامل حکمت‌های [[نبوی]]، [[وارث]] [[علم]] [[نبی]] و [[اعلم]] [[امّت]] بود، هرچه می‌شنید از یاد نمی‌برد، آن [[قدر]] [[علم]] داشت که کسی را نمی‌یافت از علومش به او بگوید، [[علم]] [[قرآن]]، [[علم]] [[دین]]، [[علم]] [[شرایع]]، [[علم بلایا و منایا]] نزد او بود. سخنان آن [[حضرت]]، گویاترین [[گواه]] [[علم]] سرشار و بی‌پایان اوست که به منبع لایزال [[دانش]] و [[حکمت]] [[ازلی]] وصل بود. [[حدیث]] "[[مدینة العلم]]" که از [[احادیث متواتر]] است و با عبارات گوناگون [[نقل]] شده، او را باب مدینۀ [[علم]] می‌داند و اینکه هرکس [[علم]] و [[حکمت]] می‌خواهد، از آن در وارد شود، یا هرکه می‌خواهد وارد [[شهر علم]] [[نبی]] شود، از آن درآید، یا هرکه در [[شهر علم]] [[نبی]] را می‌جوید، سراغ [[امام علی|علی]] {{ع}} برود، یا اینکه جز از راه در [[شهر علم]]، نمی‌توان وارد آن شد، یا هرکس [[حکمت]] می‌خواهد، سراغ در [[شهر]] [[حکمت]] [[نبوی]] برود و... اینگونه مضامین. [[شیعه]] به اینگونه [[احادیث]]، بر [[امامت]] [[امام علی|علی بن ابی طالب]] {{ع}} [[استدلال]] می‌کند، چراکه [[علم]] را از شرایط مهم در [[امام]] می‌داند.<ref>دربارۀ این حدیث و مشابه‌های آن ر. ک: مناقب ابن شهر آشوب، ج ۲ ص ۲۸، موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۱۰، نفحات الازهار (خلاصۀ عبقات) ج ۱۰،۱۱ و ۱۲، بحار الأنوار ج ۴۰ ص ۲۰۰، احقاق الحق، ج ۵ ص ۴۶۸، ج ۷ ص ۴۵۹، ج ۱۶ ص ۲۷۷، دانشنامۀ امام علی، ج ۱۰، کفایة الخصام ج ۵ ص ۳۴۴، المراجعات، نامه ۶۶</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۲۰۴.</ref> | ||
==سند حدیث مدینة العلم== | == سند حدیث مدینة العلم == | ||
==دلالت حدیث مدینة العلم== | == دلالت حدیث مدینة العلم == | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
* [[علم امام علی]] | * [[علم امام علی]] | ||
نسخهٔ ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۳۸
حدیث مدینة العلم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حدیث مدینة العلم در حدیث - حدیث مدینة العلم در کلام اسلامی - حدیث مدینة العلم در گفتگوهای بین‌المذاهب - پرسش‌های مرتبطاز کلیدی‌ترین مباحث امامت، موضوع علم امام است. کسی که جانشین پیامبر خدا (ص) می‌شود، باید در علم به دین، قرآن، احکام، معارف، قضاوت و داوری، دانش سیاسی و تدبیر و جهات دیگر، داناترین باشد. این ویژگی برای حضرت امیر (ع) فراهم بود و بارها رسول خدا (ص) با عبارت‌های مختلف، مقام علمی و دانش گستردۀ آن حضرت را یادآور شده و او را در شهر علم خویش دانسته است، به قول فردوسی: درست این سخن، گفت پیغمبر است که من شهر علمم، علیّم در است از آنجا که امام، مرجع فکری، دینی و علمی امّت نیز می‌باشد، از ویژگی‌های امام از دید شیعه، علم فراوان و اعلم بودن اوست[۱].
مقدمه
- رسول خدا (ص) با بیان اینکه أنا مدینة العلم و علیّ بابها فمن اراد البیت فلیأت الباب[۲]، امّت را ارشاد فرموده تا برای بهره‌وری از علوم نبوی، به حضرت امیر (ع) روی آورند و از علومی که از حضرت رسول (ص) به آن حضرت و امامان بعدی رسیده، بهره ببرند، که در غیر این صورت، هم خودشان از علم فراوان و درست، محروم می‌مانند، هم به أئمه معصومین که وارث علوم پیامبر و حامل علم الهی‌اند، ظلم می‌شود. صدها حدیث به بعد علمی و اعلمیت حضرت علی (ع) مربوط می‌شود، با مضامینی از این قبیل که: پیامبر هزار باب علم به او آموخت که از هرکدام، هزار باب گشوده می‌شد، پیامبر املای علم می‌کرد و علی (ع) می‌نوشت، او باب علم پیامبر، خازن علوم رسول خدا (ص)، حامل حکمت‌های نبوی، وارث علم نبی و اعلم امّت بود، هرچه می‌شنید از یاد نمی‌برد، آن قدر علم داشت که کسی را نمی‌یافت از علومش به او بگوید، علم قرآن، علم دین، علم شرایع، علم بلایا و منایا نزد او بود. سخنان آن حضرت، گویاترین گواه علم سرشار و بی‌پایان اوست که به منبع لایزال دانش و حکمت ازلی وصل بود. حدیث "مدینة العلم" که از احادیث متواتر است و با عبارات گوناگون نقل شده، او را باب مدینۀ علم می‌داند و اینکه هرکس علم و حکمت می‌خواهد، از آن در وارد شود، یا هرکه می‌خواهد وارد شهر علم نبی شود، از آن درآید، یا هرکه در شهر علم نبی را می‌جوید، سراغ علی (ع) برود، یا اینکه جز از راه در شهر علم، نمی‌توان وارد آن شد، یا هرکس حکمت می‌خواهد، سراغ در شهر حکمت نبوی برود و... اینگونه مضامین. شیعه به اینگونه احادیث، بر امامت علی بن ابی طالب (ع) استدلال می‌کند، چراکه علم را از شرایط مهم در امام می‌داند.[۳][۴]
سند حدیث مدینة العلم
دلالت حدیث مدینة العلم
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۰۴.
- ↑ «من شهر علمم و علی در آن است، پس هرکس بخواهد به خانه آید، از در بیاید» مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۲ ص ۳۴
- ↑ دربارۀ این حدیث و مشابه‌های آن ر. ک: مناقب ابن شهر آشوب، ج ۲ ص ۲۸، موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۱۰، نفحات الازهار (خلاصۀ عبقات) ج ۱۰،۱۱ و ۱۲، بحار الأنوار ج ۴۰ ص ۲۰۰، احقاق الحق، ج ۵ ص ۴۶۸، ج ۷ ص ۴۵۹، ج ۱۶ ص ۲۷۷، دانشنامۀ امام علی، ج ۱۰، کفایة الخصام ج ۵ ص ۳۴۴، المراجعات، نامه ۶۶
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۲۰۴.