خطیب خوارزمی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۶: خط ۶:
}}
}}
== مقدمه ==
== مقدمه ==
[[ابومؤید موفق بن احمد بن محمد مکی خوارزمی]] برخی نام او را [[موفق الدین محمد بن احمد]] آورده‌اند. <ref>الذریعه ۲۲ / ۳۱۵.</ref> وی حدود سال ۴۸۴ه در [[مکه]] متولد شد. [[حدیث]] را از [[نجم الدین عمر بن محمد بن احمد نسفی]]، <ref>الجواهر المضیئه ۳ / ۵۲۳.</ref> [[ابومنصور شهردار بن شیرویه دیلمی]]، [[ابوالحسن علی بن احمد عاصمی]]، [[برهان الدین ابوالحسن علی بن حسین غزنوی]] و [[ابوالفضل محمد بن علی بن محمد]] که از استادان [[منتجب الدین بن بابویه]] بود، فرا گرفت. <ref>الذریعه ۲۲ / ۳۱۵.</ref> او همچنین [[ادبیات]] را در خوارزم نزد [[جارالله زمخشری]] آموخت. <ref>الجواهر المضیئه ۳ / ۵۲۳.</ref> ابومؤید به [[فقه]] و ادبیات آشنایی کامل داشت و در [[شعر]] و [[شاعری]] نیز دستی داشت. <ref>بغیة الوعاة ۲ / ۳۰۸.</ref> او استاد ادیب معتزلی [[ناصر بن عبدالسید خوارزمی]] بود و امر [[خطابه]] را در [[مسجد جامع]] خوارزم به عهده داشت؛ بدین علت [[خطیب]] خوارزم خوانده می‌‌شد. <ref>معجم الادباء ۱۹ / ۲۱۲.</ref> [[آقابزرگ تهرانی]] درباره [[عقیده]] و [[مذهب]] او می‌‌نویسد: شکی نیست که او علی{{ع}} را از دیگر [[صحابه]] [[برتر]] می‌‌دانست و اینکه برخی نام او را در شمار بزرگان [[شیعه]] آورده‌اند، شاید به دلیل تألیف کتاب المناقب او درباره علی{{ع}} باشد، وگرنه او از بزرگان [[اهل سنت]] محسوب می‌‌شود و در مناقب [[ابوحنیفه]] کتابی در چهل باب نوشته است. <ref>الذریعه ۲۲ / ۳۱۵.</ref>
[[ابومؤید موفق بن احمد بن محمد مکی خوارزمی]] برخی نام او را [[موفق الدین محمد بن احمد]] آورده‌اند. <ref>الذریعه ۲۲ / ۳۱۵.</ref> وی حدود سال ۴۸۴ه در [[مکه]] متولد شد. [[حدیث]] را از [[نجم الدین عمر بن محمد بن احمد نسفی]]، <ref>الجواهر المضیئه ۳ / ۵۲۳.</ref> [[ابومنصور شهردار بن شیرویه دیلمی]]، [[ابوالحسن علی بن احمد عاصمی]]، [[برهان الدین ابوالحسن علی بن حسین غزنوی]] و [[ابوالفضل محمد بن علی بن محمد]] که از استادان [[منتجب الدین بن بابویه]] بود، فرا گرفت. <ref>الذریعه ۲۲ / ۳۱۵.</ref> او همچنین [[ادبیات]] را در خوارزم نزد [[جارالله زمخشری]] آموخت. <ref>الجواهر المضیئه ۳ / ۵۲۳.</ref> ابومؤید به [[فقه]] و ادبیات آشنایی کامل داشت و در [[شعر]] و [[شاعری]] نیز دستی داشت. <ref>بغیة الوعاة ۲ / ۳۰۸.</ref> او استاد ادیب معتزلی [[ناصر بن عبدالسید خوارزمی]] بود و امر [[خطابه]] را در [[مسجد جامع]] خوارزم به عهده داشت؛ بدین علت [[خطیب]] خوارزم خوانده می‌‌شد. <ref>معجم الادباء ۱۹ / ۲۱۲.</ref> [[آقابزرگ تهرانی]] درباره [[عقیده]] و [[مذهب]] او می‌‌نویسد: شکی نیست که او علی {{ع}} را از دیگر [[صحابه]] [[برتر]] می‌‌دانست و اینکه برخی نام او را در شمار بزرگان [[شیعه]] آورده‌اند، شاید به دلیل تألیف کتاب المناقب او درباره علی {{ع}} باشد، وگرنه او از بزرگان [[اهل سنت]] محسوب می‌‌شود و در مناقب [[ابوحنیفه]] کتابی در چهل باب نوشته است. <ref>الذریعه ۲۲ / ۳۱۵.</ref>


خوارزمی سرانجام در سال ۵۶۸ه درگذشت. <ref>الجواهر المضیئه ۳ / ۵۲۳.</ref> کتاب‌های مناقب امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب{{ع}}؛<ref>الاعلام ۷ / ۳۳۳.</ref> مناقب الامام ابوحنیفه<ref>هدیة العارفین ۲ / ۴۸۲.</ref> و [[دیوان]] [[شعر]] اثر اوست<ref>کشف الظنون ۱ / ۸۱۵.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۴ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۴ ص۴۲۶.</ref>
خوارزمی سرانجام در سال ۵۶۸ه درگذشت. <ref>الجواهر المضیئه ۳ / ۵۲۳.</ref> کتاب‌های مناقب امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب {{ع}}؛<ref>الاعلام ۷ / ۳۳۳.</ref> مناقب الامام ابوحنیفه<ref>هدیة العارفین ۲ / ۴۸۲.</ref> و [[دیوان]] [[شعر]] اثر اوست<ref>کشف الظنون ۱ / ۸۱۵.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۴ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۴ ص۴۲۶.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۵۶

مقدمه

ابومؤید موفق بن احمد بن محمد مکی خوارزمی برخی نام او را موفق الدین محمد بن احمد آورده‌اند. [۱] وی حدود سال ۴۸۴ه در مکه متولد شد. حدیث را از نجم الدین عمر بن محمد بن احمد نسفی، [۲] ابومنصور شهردار بن شیرویه دیلمی، ابوالحسن علی بن احمد عاصمی، برهان الدین ابوالحسن علی بن حسین غزنوی و ابوالفضل محمد بن علی بن محمد که از استادان منتجب الدین بن بابویه بود، فرا گرفت. [۳] او همچنین ادبیات را در خوارزم نزد جارالله زمخشری آموخت. [۴] ابومؤید به فقه و ادبیات آشنایی کامل داشت و در شعر و شاعری نیز دستی داشت. [۵] او استاد ادیب معتزلی ناصر بن عبدالسید خوارزمی بود و امر خطابه را در مسجد جامع خوارزم به عهده داشت؛ بدین علت خطیب خوارزم خوانده می‌‌شد. [۶] آقابزرگ تهرانی درباره عقیده و مذهب او می‌‌نویسد: شکی نیست که او علی (ع) را از دیگر صحابه برتر می‌‌دانست و اینکه برخی نام او را در شمار بزرگان شیعه آورده‌اند، شاید به دلیل تألیف کتاب المناقب او درباره علی (ع) باشد، وگرنه او از بزرگان اهل سنت محسوب می‌‌شود و در مناقب ابوحنیفه کتابی در چهل باب نوشته است. [۷]

خوارزمی سرانجام در سال ۵۶۸ه درگذشت. [۸] کتاب‌های مناقب امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (ع)؛[۹] مناقب الامام ابوحنیفه[۱۰] و دیوان شعر اثر اوست[۱۱].[۱۲]

منابع

پانویس

  1. الذریعه ۲۲ / ۳۱۵.
  2. الجواهر المضیئه ۳ / ۵۲۳.
  3. الذریعه ۲۲ / ۳۱۵.
  4. الجواهر المضیئه ۳ / ۵۲۳.
  5. بغیة الوعاة ۲ / ۳۰۸.
  6. معجم الادباء ۱۹ / ۲۱۲.
  7. الذریعه ۲۲ / ۳۱۵.
  8. الجواهر المضیئه ۳ / ۵۲۳.
  9. الاعلام ۷ / ۳۳۳.
  10. هدیة العارفین ۲ / ۴۸۲.
  11. کشف الظنون ۱ / ۸۱۵.
  12. فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۴ ص۴۲۶.