خلافت الهی در معارف و سیره سجادی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

[[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه سجادیه]] از خدای متعال می‌خواهد که بر [[اهل‌بیت]] پیامبرش {{صل}} [[درود]] بفرستد و آن‌گاه می‌فرماید که [[خدا]] اهل‌بیت پیامبرش {{صل}} را [[جانشینان]] خود بر روی زمین [[اختیار]] کرده است: {{متن حدیث|رَبِّ صَلِّ‏ عَلَى‏ أَطَايِبِ‏ أَهْلِ‏ بَيْتِهِ‏ الَّذِينَ‏ اخْتَرْتَهُمْ‏ لِأَمْرِكَ‏، وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَةَ عِلْمِكَ، وَ حَفَظَةَ دِينِكَ، وَ خُلَفَاءَكَ فِي أَرْضِكَ}}<ref>دعای ۴۷.</ref>؛ «ای [[پروردگار]] من بر اهل‌بیت طیبین او که آنان را برای [[قیام]] به امر خود [[برگزیده]] و... خلفای خود بر روی زمین قرار دادی، درود بفرست».

حضرت در ادامه به ربودن [[حق]] [[خلافت]] اهل‌بیت {{عم}} و مغلوب و [[مقهور]] شدن آنان اشاره کرده است: «ولی [[جایگاه]] رفیع امینان تو را که آنان را بدان اختصاص داده‌ای دیگران برُبودند... پس [[برگزیدگان]] و خلفای تو مغلوب و مقهور شدند و حقشان از کف بشد»<ref>نیایش چهل‌و‌هشتم.</ref>. آن‌گاه حضرت نتیجه کار را چنین توصیف می‌فرماید: «اکنون می‌نگرند که احکامت دگرگون شده و [[کتابت]] به یک‌سو و [[فرائض]] تو نه به روش تو به‌جای آورده می‌شود و سنّت‌های پیامبرت متروک مانده است»<ref>نیایش چهل‌و‌هشتم.</ref>. [[امام]] در ادامه برای [[دشمنان]] اهل‌بیت و راضیان به فعل آنها و پیروانشان [[لعنت الهی]] را می‌طلبد<ref>نیایش چهل‌و‌هشتم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قاموس قرآن، سیدعلی‌اکبر قرشی، دارالکتب الاسلامیة، تهران، ۱۳۷۱، چاپ ششم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «جانشین خدا»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۱۷۰.</ref>