سوره آل عمران در علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

== مقدمه ==

نام دیگر این سوره «[[طیبه]]» است، یعنی [[پاک]] و [[پاکیزه]] از آلودگی‌ها و اتهامات که اشاره به [[پاکی]] [[حضرت مریم]] {{س}} از [[گناهان]] و تهمت‌ها دارد.

در وجه نام‌گذاری این سوره، [[مفسران]] می‌گویند چون در دو آیه {{متن قرآن|إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ}}<ref>«خداوند، آدم، نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برتری داد» سوره آل عمران، آیه ۳۳.</ref> و {{متن قرآن|إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ}}<ref>«(یاد کن) آنگاه را که همسر عمران گفت: پروردگارا! من نذر کرده‌ام آنچه در شکم دارم آزاد (از هر شرطی) تو را باشد پس (نذر مرا) از من بپذیر که تویی که شنوای دانایی» سوره آل عمران، آیه ۳۵.</ref> این سوره نام «آل عمران» و «[[عمران]]» که نام [[پدر]] حضرت مریم {{س}} می‌باشد آمده این [[سوره]] را [[آل عمران]] نامیده‌اند. باید توجه داشت که «[[عمران]]» مذکور در این سوره، نمی‌تواند [[پدر]] موسی {{ع}} باشد،؛ چراکه فاصله [[تاریخی]] بسیار زیادی میان حضرات موسی و عیسی {{عم}} وجود دارد.

قابل توجه است که [[سوره آل عمران]]، یادآور انسان‌هایی است که [[خداوند متعال]] آنها را از میان [[جامعه بشری]] [[برگزیده]] است که عبارتند از: حضرات [[آدم]] و [[نوح]] {{عم}}، [[آل]] /[[خاندان]] و [[پیروان]] ابراهیم و آل عمران. و این بدان معنی است که [[انتخاب]] و [[گزینش]] عیسی {{ع}} و مادرش به سان انتخاب دیگران نیست؛ زیرا نحوه حمل [[مادر]] عیسی {{ع}} و ولادت و حالات فرزند او از جمله امور [[خارق‌العاده]] و [[معجزات]] است.

در این سوره [[مبارکه]]، [[خداوند]] [[مؤمنین]] را به [[توحید]] کلمه و اجتناب از تفرفه فراخوانده و آنان را متوجه حساسیت موقعیت‌شان در برابر دشمنانی مانند [[یهودیان]] و [[مسیحیان]] و [[مشرکان]] که در آن [[زمان]]، [[عزم]] خود را برای [[مبارزه]] با [[اسلام]] و مسلمین، جزم کرده بودند، میسازد و [[حقایق دین]] را به ایشان یادآوری می‌کند و [[شبهات]] و وسوسه‌های [[منکران]] را از دل‌های آنان می‌زداید. از جمله مضامین اصلی این سوره، شرح درخواست و دعای مادر [[مریم]] به هنگام ولادت او، ماجرای شگفت انگیز ولادت عیسی {{ع}}، [[حضرت یحیی]] {{ع}}، جریان مهم و سرنوشت‌ساز [[مباهله]]، ذکر [[انبیای بنی‌اسرائیل]]، [[قوم یهود]]، دعوت [[اهل کتاب]] به [[اسلام]] و [[یکتاپرستی]]، [[وحدت]] [[ادیان الهی]]، [[حرمت]] [[دوستی با کافران]] و [[دشمنان خدا]] و [[حرمت]] دوری گزیدن و [[قطع رابطه]] با [[مؤمنان]] می‌باشد. نیز [[خداوند]] در این [[سوره]] {{متن قرآن|إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلَامُ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ وَمَنْ يَكْفُرْ بِآيَاتِ اللَّهِ فَإِنَّ اللَّهَ سَرِيعُ الْحِسَابِ}}<ref>«بی‌گمان دین (راستین) نزد خداوند، اسلام است و اهل کتاب، اختلاف نیافتند مگر پس از آنکه به دانش دست یافتند، از سر افزونجویی که در میان ایشان بود و هر کس به آیات خداوند کفر ورزد (بداند که) خداوند حسابرس سریع است» سوره آل عمران، آیه ۱۹.</ref> اعلام نموده که اسلام، همان [[دین]] [[برگزیده]] او است و این که اگر کسی جز این دین، [[دین]] و [[آیین]] دیگری برگزیند و بدان پایبند گردد، هرگز از او پذیرفته نخواهد شد.