صلوة: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[صلوة در قرآن]] - [[صلوة در حدیث]] - [[صلوة در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = صدع (پرسش)}} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[صلوة در قرآن]] - [[صلوة در حدیث]] - [[صلوة در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = صدع (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
"صلو" ریشه [[سریانی]] یا آرامی دارد و به معنای [[عبادت]] مخصوصی است که در [[عربی]] "صلاة" گفته می‌شود. | "صلو" ریشه [[سریانی]] یا آرامی دارد و به معنای [[عبادت]] مخصوصی است که در [[عربی]] "صلاة" گفته می‌شود. | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
[[صلات]] [[عبادت]] [[مسلمانان]] با [[رکوع]] و [[سجده]] و دستورهای خاصی است که بر [[مسلمانان]] [[واجب]] شده است: {{متن قرآن|إِنَّ الصَّلَاةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَوْقُوتًا}}<ref>«و چون نماز را به پایان بردید خداوند را ایستاده و نشسته و آرمیده بر پهلو یاد کنید و چون آرام یافتید نماز را برپا دارید که نماز بر مؤمنان فریضه‌ای است که زمان معیّن دارد» سوره نساء، آیه ۱۰۳.</ref>. هیچ یک از [[شرایع الهی]] از [[عبادت]] مخصوص خالی نبوده است؛ ولی در ظاهر با یکدیگر مختلف بوده‌اند<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۹۱.</ref>. | [[صلات]] [[عبادت]] [[مسلمانان]] با [[رکوع]] و [[سجده]] و دستورهای خاصی است که بر [[مسلمانان]] [[واجب]] شده است: {{متن قرآن|إِنَّ الصَّلَاةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَوْقُوتًا}}<ref>«و چون نماز را به پایان بردید خداوند را ایستاده و نشسته و آرمیده بر پهلو یاد کنید و چون آرام یافتید نماز را برپا دارید که نماز بر مؤمنان فریضه‌ای است که زمان معیّن دارد» سوره نساء، آیه ۱۰۳.</ref>. هیچ یک از [[شرایع الهی]] از [[عبادت]] مخصوص خالی نبوده است؛ ولی در ظاهر با یکدیگر مختلف بوده‌اند<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۹۱.</ref>. | ||
"صلّی" به معنای ثنای جمیل و [[دعا]] به اقتضای موضوعات، معانی مختلفی دارد. [[صلوات خدا]] بر [[انبیا]] و [[صالحان]] به معنای "ثناگویی و یاد کرد [[نیکو]] از آنان" است و به معنای [[مغفرت]] نیز آمده است. [[صلوات]] [[رسول خدا]]{{صل}} بر [[مؤمنان]] به معنای [[دعا کردن]] برای آنها و یاد کردن از آنهاست. | "صلّی" به معنای ثنای جمیل و [[دعا]] به اقتضای موضوعات، معانی مختلفی دارد. [[صلوات خدا]] بر [[انبیا]] و [[صالحان]] به معنای "ثناگویی و یاد کرد [[نیکو]] از آنان" است و به معنای [[مغفرت]] نیز آمده است. [[صلوات]] [[رسول خدا]] {{صل}} بر [[مؤمنان]] به معنای [[دعا کردن]] برای آنها و یاد کردن از آنهاست. | ||
[[صلات]] [[ملائکه]] بر [[مؤمنان]] نیز [[استغفار]] برای آنهاست<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۱۵۴.</ref>. دعا کردن و نفرین کردن به معنای تقاضا و استدعای "[[خیر]] و [[برکت]]" یا "[[شر]] و [[هلاکت]]" در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[قرآن]] [[جایگاه]] مهمی دارد. [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ}}<ref>«از دارایی‌های آنان زکاتی بردار که با آن آنها را پاک می‌داری و پاکیزه می‌گردانی و برای آنها (به نیکی) دعا کن که دعای تو (مایه) آرامش آنان است و خداوند شنوایی داناست» سوره توبه، آیه ۱۰۳.</ref> به [[پیامبر]]{{صل}} [[امر]] به [[دعا]] و ثنا برای [[مؤمنان]] می‌کند و آن را موجب [[اطمینان]] و [[آرامش خیال]] [[مؤمنان]] بر می‌شمارد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۱، ص۲۹.</ref>. | [[صلات]] [[ملائکه]] بر [[مؤمنان]] نیز [[استغفار]] برای آنهاست<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۱۵۴.</ref>. دعا کردن و نفرین کردن به معنای تقاضا و استدعای "[[خیر]] و [[برکت]]" یا "[[شر]] و [[هلاکت]]" در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] [[قرآن]] [[جایگاه]] مهمی دارد. [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ}}<ref>«از دارایی‌های آنان زکاتی بردار که با آن آنها را پاک می‌داری و پاکیزه می‌گردانی و برای آنها (به نیکی) دعا کن که دعای تو (مایه) آرامش آنان است و خداوند شنوایی داناست» سوره توبه، آیه ۱۰۳.</ref> به [[پیامبر]] {{صل}} [[امر]] به [[دعا]] و ثنا برای [[مؤمنان]] می‌کند و آن را موجب [[اطمینان]] و [[آرامش خیال]] [[مؤمنان]] بر می‌شمارد<ref>وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۱، ص۲۹.</ref>. | ||
[[نفرین]] و درخواست [[هلاکت]] و نابودی برای [[کفار]] و [[مشرکان]] نیز در [[فرهنگ قرآن]] بسیار به چشم می‌خورد: {{متن قرآن|تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ}}<ref>«توش و توان ابو لهب | [[نفرین]] و درخواست [[هلاکت]] و نابودی برای [[کفار]] و [[مشرکان]] نیز در [[فرهنگ قرآن]] بسیار به چشم می‌خورد: {{متن قرآن|تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ}}<ref>«توش و توان ابو لهب تباه و او نابود باد» سوره مسد، آیه ۱.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۳۹۳-۳۹۴.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۷
صلوة از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: صلوة در قرآن - صلوة در حدیث - صلوة در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
"صلو" ریشه سریانی یا آرامی دارد و به معنای عبادت مخصوصی است که در عربی "صلاة" گفته می‌شود.
"صلی" ریشه عربی دارد و به معنای "ثنای نیکو و جمیل" است که شامل سلام کردن و تحیت هم می‌شود[۱]. صلِّ به معنای "دعا کردن"[۲]، "تبریک و تمجید"[۳] و "درود فرستادن" است [۴].
وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ
[۵].
صلات عبادت مسلمانان با رکوع و سجده و دستورهای خاصی است که بر مسلمانان واجب شده است: إِنَّ الصَّلَاةَ كَانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ كِتَابًا مَوْقُوتًا[۶]. هیچ یک از شرایع الهی از عبادت مخصوص خالی نبوده است؛ ولی در ظاهر با یکدیگر مختلف بوده‌اند[۷].
"صلّی" به معنای ثنای جمیل و دعا به اقتضای موضوعات، معانی مختلفی دارد. صلوات خدا بر انبیا و صالحان به معنای "ثناگویی و یاد کرد نیکو از آنان" است و به معنای مغفرت نیز آمده است. صلوات رسول خدا (ص) بر مؤمنان به معنای دعا کردن برای آنها و یاد کردن از آنهاست.
صلات ملائکه بر مؤمنان نیز استغفار برای آنهاست[۸]. دعا کردن و نفرین کردن به معنای تقاضا و استدعای "خیر و برکت" یا "شر و هلاکت" در فرهنگ سیاسی قرآن جایگاه مهمی دارد. آیه شریفه خُذْ مِنْ أَمْوَالِهِمْ صَدَقَةً تُطَهِّرُهُمْ وَتُزَكِّيهِمْ بِهَا وَصَلِّ عَلَيْهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ[۹] به پیامبر (ص) امر به دعا و ثنا برای مؤمنان می‌کند و آن را موجب اطمینان و آرامش خیال مؤمنان بر می‌شمارد[۱۰].
نفرین و درخواست هلاکت و نابودی برای کفار و مشرکان نیز در فرهنگ قرآن بسیار به چشم می‌خورد: تَبَّتْ يَدَا أَبِي لَهَبٍ وَتَبَّ[۱۱].[۱۲]
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۶، ص۲۷۲-۲۷۳.
- ↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۳۰۰.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۹۰.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۷۰.
- ↑ «برای آنها (به نیکی) دعا کن که دعای تو (مایه) آرامش آنان است» سوره توبه، آیه ۱۰۳.
- ↑ «و چون نماز را به پایان بردید خداوند را ایستاده و نشسته و آرمیده بر پهلو یاد کنید و چون آرام یافتید نماز را برپا دارید که نماز بر مؤمنان فریضه‌ای است که زمان معیّن دارد» سوره نساء، آیه ۱۰۳.
- ↑ حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۴۹۱.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۱۵۴.
- ↑ «از دارایی‌های آنان زکاتی بردار که با آن آنها را پاک می‌داری و پاکیزه می‌گردانی و برای آنها (به نیکی) دعا کن که دعای تو (مایه) آرامش آنان است و خداوند شنوایی داناست» سوره توبه، آیه ۱۰۳.
- ↑ وهبة بن مصطفی زحیلی، التفسیر المنیر، ج۱۱، ص۲۹.
- ↑ «توش و توان ابو لهب تباه و او نابود باد» سوره مسد، آیه ۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۹۳-۳۹۴.