عبدالله بن حفض قرشی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عبدالله بن حفض قرشی در تراجم و رجال]] - [[عبدالله بن حفض قرشی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عبدالله بن حفض قرشی در تراجم و رجال]] - [[عبدالله بن حفض قرشی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط  = }}


==مقدمه==
== مقدمه ==
نوه [[عمر بن سعد بن وقاص|عمر بن سعد بن ابی وقاص]] است که [[پدر]] و جدش (در سال‌های ۶۷-۶۶) به دست مختار کشته شدند<ref>ابن سعد، ج۵، ص۱۲۷؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۳-۴۴.</ref>. نامش را [[عبدالله]] آورده‌اند<ref>ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۲۸.</ref>، ولی به کنیه‌اش [[شهرت]] دارد<ref>مزی‌، ج۱۰، ص۸۸؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۵، ص۱۶۵.</ref>.
نوه [[عمر بن سعد بن وقاص|عمر بن سعد بن ابی وقاص]] است که [[پدر]] و جدش (در سال‌های ۶۷-۶۶) به دست مختار کشته شدند<ref>ابن سعد، ج۵، ص۱۲۷؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۳-۴۴.</ref>. نامش را [[عبدالله]] آورده‌اند<ref>ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۲۸.</ref>، ولی به کنیه‌اش [[شهرت]] دارد<ref>مزی‌، ج۱۰، ص۸۸؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۵، ص۱۶۵.</ref>.


برخی منابع به نقل از [[ابومسعود سلیمان بن ابراهیم اصبهانی]] وی را در شمار [[صحابه]] آورده و روایتی از او نقل کرده‌اند<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۳۴؛ مغلطای، ج۲، ص۲۶۳؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۳.</ref>. البته [[صحابی]] بودن وی قطعاً درست نیست؛ زیرا وقتی جدش را در شمار [[تابعین]] آورده‌اند، چگونه او می‌تواند صحابی باشد؟<ref>ابن سعد، ج۵، ص۱۲۷.</ref> به علاوه، برخی بر صحابی نبودن [[ابوبکر]] تأکید کرده، او را از تابعین می‌دانند<ref>ذهبی، ج۲، ص۱۵۲؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۴.</ref>. شاید منشأ [[خطا]]، روایتی باشد که از وی نقل شده است. بر مبنای این [[روایت]]، [[رسول خدا]]{{صل}} از [[عبدالله بن رواحه]] [[عیادت]] کرد و ضمن سخنانی، آن دسته از اموات را که [[شهید]] به شمار می‌روند معرفی فرمود<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۳۴؛ مغلطای، ج۲، ص۲۶۳؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۳.</ref>. بخش پایانی این روایت - درباره شهید شمرده شدن برخی اموات - از برخی دیگر نیز نقل شده است<ref>برای نمونه ر.ک: بخاری، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۲۲؛ ابن ابی عاصم ج۴، ص۱۵۷؛ ابن حبان، ج۷، ص۴۶۲.</ref>.
برخی منابع به نقل از [[ابومسعود سلیمان بن ابراهیم اصبهانی]] وی را در شمار [[صحابه]] آورده و روایتی از او نقل کرده‌اند<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۳۴؛ مغلطای، ج۲، ص۲۶۳؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۳.</ref>. البته [[صحابی]] بودن وی قطعاً درست نیست؛ زیرا وقتی جدش را در شمار [[تابعین]] آورده‌اند، چگونه او می‌تواند صحابی باشد؟<ref>ابن سعد، ج۵، ص۱۲۷.</ref> به علاوه، برخی بر صحابی نبودن [[ابوبکر]] تأکید کرده، او را از تابعین می‌دانند<ref>ذهبی، ج۲، ص۱۵۲؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۴.</ref>. شاید منشأ [[خطا]]، روایتی باشد که از وی نقل شده است. بر مبنای این [[روایت]]، [[رسول خدا]] {{صل}} از [[عبدالله بن رواحه]] [[عیادت]] کرد و ضمن سخنانی، آن دسته از اموات را که [[شهید]] به شمار می‌روند معرفی فرمود<ref>ابن اثیر، ج۶، ص۳۴؛ مغلطای، ج۲، ص۲۶۳؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۳.</ref>. بخش پایانی این روایت - درباره شهید شمرده شدن برخی اموات - از برخی دیگر نیز نقل شده است<ref>برای نمونه ر. ک: بخاری، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۲۲؛ ابن ابی عاصم ج۴، ص۱۵۷؛ ابن حبان، ج۷، ص۴۶۲.</ref>.


منابع رجالی [[اهل سنت]]، وی را [[أهل]] [[مدینه]] و [[ثقه]] دانسته، از او به عنوان [[اهل]] [[علم]] یاد کرده‌اند<ref>عجلی، ص۴۹۲؛ ابن حجر، تهذیب، ج۵، ص۱۶۵.</ref>.
منابع رجالی [[اهل سنت]]، وی را [[أهل]] [[مدینه]] و [[ثقه]] دانسته، از او به عنوان [[اهل]] [[علم]] یاد کرده‌اند<ref>عجلی، ص۴۹۲؛ ابن حجر، تهذیب، ج۵، ص۱۶۵.</ref>.

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۱

مقدمه

نوه عمر بن سعد بن ابی وقاص است که پدر و جدش (در سال‌های ۶۷-۶۶) به دست مختار کشته شدند[۱]. نامش را عبدالله آورده‌اند[۲]، ولی به کنیه‌اش شهرت دارد[۳].

برخی منابع به نقل از ابومسعود سلیمان بن ابراهیم اصبهانی وی را در شمار صحابه آورده و روایتی از او نقل کرده‌اند[۴]. البته صحابی بودن وی قطعاً درست نیست؛ زیرا وقتی جدش را در شمار تابعین آورده‌اند، چگونه او می‌تواند صحابی باشد؟[۵] به علاوه، برخی بر صحابی نبودن ابوبکر تأکید کرده، او را از تابعین می‌دانند[۶]. شاید منشأ خطا، روایتی باشد که از وی نقل شده است. بر مبنای این روایت، رسول خدا (ص) از عبدالله بن رواحه عیادت کرد و ضمن سخنانی، آن دسته از اموات را که شهید به شمار می‌روند معرفی فرمود[۷]. بخش پایانی این روایت - درباره شهید شمرده شدن برخی اموات - از برخی دیگر نیز نقل شده است[۸].

منابع رجالی اهل سنت، وی را أهل مدینه و ثقه دانسته، از او به عنوان اهل علم یاد کرده‌اند[۹].

وی از کسانی چون "ابن عمر" و عروة بن زبیر روایت شنیده و شعبة بن حجاج، ابن جریج و برخی دیگر نیز از وی روایت نقل کرده‌اند[۱۰].[۱۱]

منابع

پانویس

  1. ابن سعد، ج۵، ص۱۲۷؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۳-۴۴.
  2. ابن حجر، تهذیب، ج۱۲، ص۲۸.
  3. مزی‌، ج۱۰، ص۸۸؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۵، ص۱۶۵.
  4. ابن اثیر، ج۶، ص۳۴؛ مغلطای، ج۲، ص۲۶۳؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۳.
  5. ابن سعد، ج۵، ص۱۲۷.
  6. ذهبی، ج۲، ص۱۵۲؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۴.
  7. ابن اثیر، ج۶، ص۳۴؛ مغلطای، ج۲، ص۲۶۳؛ ابن حجر، الاصابه، ج۷، ص۴۳.
  8. برای نمونه ر. ک: بخاری، التاریخ الکبیر، ج۷، ص۲۲؛ ابن ابی عاصم ج۴، ص۱۵۷؛ ابن حبان، ج۷، ص۴۶۲.
  9. عجلی، ص۴۹۲؛ ابن حجر، تهذیب، ج۵، ص۱۶۵.
  10. بخاری، الکنی، ص۱۰؛ ابن ابی حاتم، ج۹، ص۳۳۸؛ مزی، ج۱۰ ص۸۹-۸۸.
  11. خانجانی، قاسم، مقاله «عبدالله بن حفض قرشی»، دانشنامه سیره نبوی ج۱، ص:۱۸۳.