محب الدین طبری: تفاوت میان نسخهها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
[[ابوالعباس احمد بن عبدالله بن محمد طبری]]، مشهور به [[محب الدین طبری]] از علمای [[شافعی]] و شیخ [[شافعیان]] در [[حجاز]] بود در [[علم فقه]] و [[حدیث]] سرآمد دیگران بود. متولد، ساکن و متوفی در [[مکه]]. اوراست: | [[ابوالعباس احمد بن عبدالله بن محمد طبری]]، مشهور به [[محب الدین طبری]] از علمای [[شافعی]] و شیخ [[شافعیان]] در [[حجاز]] بود در [[علم فقه]] و [[حدیث]] سرآمد دیگران بود. متولد، ساکن و متوفی در [[مکه]]. اوراست: | ||
#القِری لِقاصِد اُمّ القُری | # القِری لِقاصِد اُمّ القُری | ||
#ذخائر العُقبی فی مناقب ذَوی القُربی | # ذخائر العُقبی فی مناقب ذَوی القُربی | ||
#السِمط الثَّمین فی مَناقب اُمهات المؤمنین | # السِمط الثَّمین فی مَناقب اُمهات المؤمنین | ||
#الریاض النضرة فی مناقب العشرة | # الریاض النضرة فی مناقب العشرة | ||
#خُلاصة السِیَر فی اَحوال سَیِد البَشَر | # خُلاصة السِیَر فی اَحوال سَیِد البَشَر | ||
#غایَة الإحکام لِاَحادیث الأحکام، در شش جلد و آثار دیگر<ref>اعلام ۱ / ۱۵۹، معجم المؤلفین ۲ / ۲۹۸.</ref>.<ref>[[سید غلام رضا تهامی|تهامی، سید غلام رضا]]، [[فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۲ (کتاب)|فرهنگ اعلام تاریخ اسلام]] ج۲، ص ۱۴۲۰.</ref> | # غایَة الإحکام لِاَحادیث الأحکام، در شش جلد و آثار دیگر<ref>اعلام ۱ / ۱۵۹، معجم المؤلفین ۲ / ۲۹۸.</ref>.<ref>[[سید غلام رضا تهامی|تهامی، سید غلام رضا]]، [[فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۲ (کتاب)|فرهنگ اعلام تاریخ اسلام]] ج۲، ص ۱۴۲۰.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۰
مقدمه
ابوالعباس احمد بن عبدالله بن محمد طبری، مشهور به محب الدین طبری از علمای شافعی و شیخ شافعیان در حجاز بود در علم فقه و حدیث سرآمد دیگران بود. متولد، ساکن و متوفی در مکه. اوراست:
- القِری لِقاصِد اُمّ القُری
- ذخائر العُقبی فی مناقب ذَوی القُربی
- السِمط الثَّمین فی مَناقب اُمهات المؤمنین
- الریاض النضرة فی مناقب العشرة
- خُلاصة السِیَر فی اَحوال سَیِد البَشَر
- غایَة الإحکام لِاَحادیث الأحکام، در شش جلد و آثار دیگر[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ اعلام ۱ / ۱۵۹، معجم المؤلفین ۲ / ۲۹۸.
- ↑ تهامی، سید غلام رضا، فرهنگ اعلام تاریخ اسلام ج۲، ص ۱۴۲۰.