نیایش نهم: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[نیایش]] آن [[حضرت]] است در [[اشتیاق]] به درخواست [[آمرزش]] از [[خداوند بزرگ]].

در [[آیات قرآن کریم]] حدود ۱۶۰ [[دعا]] از [[زبان]] [[پیامبران]] و [[صالحان]] آمده که در آنها دعاگویان درخواست‌های متنوعی از خدای [[مهربان]] دارند. اما در این میان هیچ درخواستی به اندازه [[طلب آمرزش]] در [[قرآن]] نیامده است. در [[حقیقت]] [[اولیای خدا]] همیشه خود را عذرخواه درگاه [[خدای عزوجل]] می‌دانند و کمترین [[غفلت]] و بی‌توجهی را [[گناه]] تلقّی می‌کنند و در صورت ارتکاب، فوری لب به دعا می‌گشایند و [[استغفار]] می‌کنند.

{{متن حدیث|اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ صَيِّرْنَا إِلَى مَحْبُوبِكَ مِنَ التَّوْبَةِ، و أَزِلْنَا عَنْ‏ مَكْرُوهِكَ‏ مِنَ‏ الْإِصْرَارِ}}؛ «خداوندا، [[درود]] بفرست بر [[محمد و خاندان او]] و ما را به توبه‌ای که پسند می‌داری [[راه]] بر و از [[اصرار بر گناه]] که [[ناپسند]] می‌داری دور فرمای».

آنگاه با نگاهی ژرف به [[زندگی دنیا]] و [[آخرت]] و نیز به عملکرد خود، این‌گونه به ما [[تعلیم]] می‌دهد: «خداوندا، چون ما میان دو نقصان، یکی در [[دین]] و یکی در [[دنیا]]، قرار گرفته‌ایم نقصان را در آن قرار ده که زودگذر است و [[توبه]] را در آن قرار ده که بقایش بیشتر است؛ و چون آهنگ دو کار کردیم که یکی تو را [[خشنود]] می‌سازد و دیگری تو را به [[خشم]] می‌آورد، ما را بدان سوی که سبب [[خشنودی]] توست روانه دار و [[عزم]] ما را در آنچه سبب خشم توست [[سست]] نمای».

و در پایان دعا عاجزانه از [[خدای بزرگ]] چنین می‌خواهد: