هدایت امام در حدیث: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۳

مقدمه

مقام رسالت، مقام انذار و تبشیر امت است و امامت، مقام هدایت ایصالی امت است. به عبارت دیگر، هدایت ارشادی و تبلیغ دین با مقام رسالت است و بعد از رسول خدا (ص)، حضرات ائمه معصومین (ع) و نیز علمای امت می‌باید این وظیفه را انجام دهند. چنان که امام صادق (ع) فرمودند:

«إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاءِ وَ ذَاكَ أَنَّ الْأَنْبِيَاءَ لَمْ يُورِثُوا دِرْهَماً وَ لَا دِينَاراً وَ إِنَّمَا أَوْرَثُوا أَحَادِيثَ مِنْ أَحَادِيثِهِمْ فَمَنْ أَخَذَ بِشَيْ‏ءٍ مِنْهَا فَقَدْ أَخَذَ حَظّاً وَافِراً فَانْظُرُوا عِلْمَكُمْ هَذَا عَمَّنْ تَأْخُذُونَهُ فَإِنَّ فِينَا أَهْلَ الْبَيْتِ فِي كُلِّ خَلَفٍ عُدُولًا يَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِيفَ الْغَالِينَ وَ انْتِحَالَ الْمُبْطِلِينَ وَ تَأْوِيلَ الْجَاهِلِينَ»^[۱]. هدایت ایصالی و ولایت بر امت در هدایت به عالم امر، تا قیامت باقی است. این هدایت در زمان حیات رسول خدا (ص) بر عهده آن حضرت و بعد از ایشان، وظیفه اوصیاء پیامبر (ص) است. این مقام امام، غیبت و حضور ندارد و اشراف مقام امامت بر قلوب عباد مستعد، آنان را تا مراتب عالی کمالات توحیدی هدایت کرده و تحت عنایت خویش می‌گیرد.
«عن محمد بن مروان عن نجم قال سمعت ابا جعفر (ع) یقول: ﴿إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ﴾^[۲] قَالَ: الْمُنْذِرُ رَسُولُ‏ اللَّهِ‏! وَ الْهَادِي‏ عَلِيٌ‏ وَلِيُّ اللَّهِ»^[۳].
«عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَطَا قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (ع) يَقُولُ:‏ فِي هَذِهِ الْآيَةِ ﴿إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ﴾ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) الْمُنْذِرُ وَ بِعَلِيٍّ‏ يَهْتَدِي‏ الْمُهْتَدُونَ‏»^[۴].^[۵]

منابع

فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴

پانویس

↑ الکافی، ج۱، ص۳۲.
↑ «و کافران می‌گویند: چرا نشانه‌ای از پروردگارش بر او فرو فرستاده نشده است؟ تو، تنها بیم‌دهنده‌ای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.
↑ تفسیر القمی (ط. دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.)، ج۱، ص۳۶۰.
↑ بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد (ص)، ج۱، ص۳۰.
↑ فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل، ج۴ ص ۲۸۰.

[1] الکافی، ج۱، ص۳۲.

[2] «و کافران می‌گویند: چرا نشانه‌ای از پروردگارش بر او فرو فرستاده نشده است؟ تو، تنها بیم‌دهنده‌ای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.

[3] تفسیر القمی (ط. دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.)، ج۱، ص۳۶۰.

[4] بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد (ص)، ج۱، ص۳۰.

[5] فیاض‌بخش و محسنی، ولایت و امامت از منظر عقل و نقل، ج۴ ص ۲۸۰.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-[[مقام رسالت]]، [[مقام]] [[انذار]] و [[تبشیر]] [[امت]] است و [[امامت]]، مقام [[هدایت ایصالی]] امت است. به عبارت دیگر، [[هدایت ارشادی]] و [[تبلیغ دین]] با مقام رسالت است و بعد از [[رسول خدا]]{{صل}}، حضرات [[ائمه معصومین]]{{عم}} و نیز علمای امت می‌باید این [[وظیفه]] را انجام دهند. چنان که [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند:
+[[مقام رسالت]]، [[مقام]] [[انذار]] و [[تبشیر]] [[امت]] است و [[امامت]]، مقام [[هدایت ایصالی]] امت است. به عبارت دیگر، [[هدایت ارشادی]] و [[تبلیغ دین]] با مقام رسالت است و بعد از [[رسول خدا]] {{صل}}، حضرات [[ائمه معصومین]] {{عم}} و نیز علمای امت می‌باید این [[وظیفه]] را انجام دهند. چنان که [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند:
-#{{متن حدیث|إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاءِ وَ ذَاكَ أَنَّ الْأَنْبِيَاءَ لَمْ يُورِثُوا دِرْهَماً وَ لَا دِينَاراً وَ إِنَّمَا أَوْرَثُوا أَحَادِيثَ مِنْ أَحَادِيثِهِمْ فَمَنْ أَخَذَ بِشَيْ‏ءٍ مِنْهَا فَقَدْ أَخَذَ حَظّاً وَافِراً فَانْظُرُوا عِلْمَكُمْ هَذَا عَمَّنْ تَأْخُذُونَهُ فَإِنَّ فِينَا أَهْلَ الْبَيْتِ فِي كُلِّ خَلَفٍ عُدُولًا يَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِيفَ الْغَالِينَ وَ انْتِحَالَ الْمُبْطِلِينَ وَ تَأْوِيلَ الْجَاهِلِينَ}}<ref>الکافی، ج۱، ص۳۲.</ref>. هدایت ایصالی و [[ولایت]] بر امت در [[هدایت]] به [[عالم امر]]، تا [[قیامت]] باقی است. این هدایت در [[زمان]] [[حیات رسول خدا]]{{صل}} بر عهده آن [[حضرت]] و بعد از ایشان، وظیفه [[اوصیاء]] [[پیامبر]]{{صل}} است. این [[مقام امام]]، [[غیبت]] و حضور ندارد و اشراف [[مقام امامت]] بر [[قلوب]] عباد مستعد، آنان را تا مراتب عالی [[کمالات]] [[توحیدی]] هدایت کرده و تحت [[عنایت]] خویش می‌گیرد.
+#{{متن حدیث|إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاءِ وَ ذَاكَ أَنَّ الْأَنْبِيَاءَ لَمْ يُورِثُوا دِرْهَماً وَ لَا دِينَاراً وَ إِنَّمَا أَوْرَثُوا أَحَادِيثَ مِنْ أَحَادِيثِهِمْ فَمَنْ أَخَذَ بِشَيْ‏ءٍ مِنْهَا فَقَدْ أَخَذَ حَظّاً وَافِراً فَانْظُرُوا عِلْمَكُمْ هَذَا عَمَّنْ تَأْخُذُونَهُ فَإِنَّ فِينَا أَهْلَ الْبَيْتِ فِي كُلِّ خَلَفٍ عُدُولًا يَنْفُونَ عَنْهُ تَحْرِيفَ الْغَالِينَ وَ انْتِحَالَ الْمُبْطِلِينَ وَ تَأْوِيلَ الْجَاهِلِينَ}}<ref>الکافی، ج۱، ص۳۲.</ref>. هدایت ایصالی و [[ولایت]] بر امت در [[هدایت]] به [[عالم امر]]، تا [[قیامت]] باقی است. این هدایت در [[زمان]] [[حیات رسول خدا]] {{صل}} بر عهده آن [[حضرت]] و بعد از ایشان، وظیفه [[اوصیاء]] [[پیامبر]] {{صل}} است. این [[مقام امام]]، [[غیبت]] و حضور ندارد و اشراف [[مقام امامت]] بر [[قلوب]] عباد مستعد، آنان را تا مراتب عالی [[کمالات]] [[توحیدی]] هدایت کرده و تحت [[عنایت]] خویش می‌گیرد.
-#{{متن حدیث|عن محمد بن مروان عن نجم قال سمعت ابا جعفر{{عم}} یقول: {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}<ref>«و کافران می‌گویند: چرا نشانه‌ای از پروردگارش بر او فرو فرستاده نشده است؟ تو، تنها بیم‌دهنده‌ای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.</ref> قَالَ: الْمُنْذِرُ رَسُولُ‏ اللَّهِ‏! وَ الْهَادِي‏ عَلِيٌ‏ وَلِيُّ اللَّهِ}}<ref>تفسیر القمی (ط. دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.)، ج۱، ص۳۶۰.</ref>.
+#{{متن حدیث|عن محمد بن مروان عن نجم قال سمعت ابا جعفر {{عم}} یقول: {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}}<ref>«و کافران می‌گویند: چرا نشانه‌ای از پروردگارش بر او فرو فرستاده نشده است؟ تو، تنها بیم‌دهنده‌ای و هر گروهی رهنمونی دارد» سوره رعد، آیه ۷.</ref> قَالَ: الْمُنْذِرُ رَسُولُ‏ اللَّهِ‏! وَ الْهَادِي‏ عَلِيٌ‏ وَلِيُّ اللَّهِ}}<ref>تفسیر القمی (ط. دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.)، ج۱، ص۳۶۰.</ref>.
-#{{متن حدیث|عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَطَا قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ{{ع}} يَقُولُ:‏ فِي هَذِهِ الْآيَةِ {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} قَالَ رَسُولُ اللَّهِ{{صل}} الْمُنْذِرُ وَ بِعَلِيٍّ‏ يَهْتَدِي‏ الْمُهْتَدُونَ‏}}<ref>بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد{{صل}}، ج۱، ص۳۰.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۴ ص ۲۸۰.</ref>
+#{{متن حدیث|عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَطَا قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ {{ع}} يَقُولُ:‏ فِي هَذِهِ الْآيَةِ {{متن قرآن|إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ}} قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} الْمُنْذِرُ وَ بِعَلِيٍّ‏ يَهْتَدِي‏ الْمُهْتَدُونَ‏}}<ref>بصائر الدرجات فی فضائل آل محمد {{صل}}، ج۱، ص۳۰.</ref>.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۴ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۴ ص ۲۸۰.</ref>
 == منابع ==