وطن: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[وطن در قرآن]] - [[وطن در حدیث]] - [[وطن در فقه اسلامی]] - [[وطن در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = وطن (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[وطن در قرآن]] - [[وطن در حدیث]] - [[وطن در فقه اسلامی]] - [[وطن در فقه سیاسی]]| پرسش مرتبط  = وطن (پرسش)}}
==مقدمه==
== مقدمه ==
وطن در لغت، زادگاه و محل اقامت دائمی را گویند<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۱۵، ص۲۳۲۰۹.</ref>. وطن از نظر [[فقهاء]] دارای آثار [[فقهی]] و بر سه گونه است:
وطن در لغت، زادگاه و محل اقامت دائمی را گویند<ref>لغت‌نامه دهخدا، ج۱۵، ص۲۳۲۰۹.</ref>. وطن از نظر [[فقهاء]] دارای آثار [[فقهی]] و بر سه گونه است:
#وطن اصلی - محل [[تولد]] - که علاقۀ [[مالکیت]] در آن تأثیری ندارد؛
# وطن اصلی - محل [[تولد]] - که علاقۀ [[مالکیت]] در آن تأثیری ندارد؛
#وطن عرفی یا مستجد: شخص در خارج از وطن اصلی، جایی را برای سکونت [[انتخاب]] کند. در این نوع از وطن، [[صدق]] وطن عرفی کافی است؛
# وطن عرفی یا مستجد: شخص در خارج از وطن اصلی، جایی را برای سکونت [[انتخاب]] کند. در این نوع از وطن، [[صدق]] وطن عرفی کافی است؛
#وطن [[شرعی]] که از آن به "استیطان" تعبیر شده است<ref>تحریر الوسیله، ج۱، ص۲۵۷؛ وسایل الشیعه، ج۵، ص۵۲۲.</ref>. بعضی از [[فقها]]، در صدق وطن دو شرط ذکر کردند: ۱. اقامت حداقل شش ماه؛ ۲. داشتن [[ملک]] و مستغلات<ref>تحریر الوسیله، ج۱، ص۲۵۷.</ref><ref>اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت، علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۸۲.</ref>.
# وطن [[شرعی]] که از آن به "استیطان" تعبیر شده است<ref>تحریر الوسیله، ج۱، ص۲۵۷؛ وسایل الشیعه، ج۵، ص۵۲۲.</ref>. بعضی از [[فقها]]، در صدق وطن دو شرط ذکر کردند: ۱. اقامت حداقل شش ماه؛ ۲. داشتن [[ملک]] و مستغلات<ref>تحریر الوسیله، ج۱، ص۲۵۷.</ref><ref>اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت، علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۸۲.</ref>.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۳۹

مقدمه

وطن در لغت، زادگاه و محل اقامت دائمی را گویند[۱]. وطن از نظر فقهاء دارای آثار فقهی و بر سه گونه است:

  1. وطن اصلی - محل تولد - که علاقۀ مالکیت در آن تأثیری ندارد؛
  2. وطن عرفی یا مستجد: شخص در خارج از وطن اصلی، جایی را برای سکونت انتخاب کند. در این نوع از وطن، صدق وطن عرفی کافی است؛
  3. وطن شرعی که از آن به "استیطان" تعبیر شده است[۲]. بعضی از فقها، در صدق وطن دو شرط ذکر کردند: ۱. اقامت حداقل شش ماه؛ ۲. داشتن ملک و مستغلات[۳][۴].

منابع

پانویس

  1. لغت‌نامه دهخدا، ج۱۵، ص۲۳۲۰۹.
  2. تحریر الوسیله، ج۱، ص۲۵۷؛ وسایل الشیعه، ج۵، ص۵۲۲.
  3. تحریر الوسیله، ج۱، ص۲۵۷.
  4. اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت، علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۱۸۲.