دیر راهب: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۰۰:۰۸

مقدمه

دیر راهب: نام محلّی در سرزمین شام، که اسیران اهل بیت از آن گذشتند. در این سفر، که اسرا به همراه نیروهای یزیدی به شام برده می‌‌شدند، سرهای شهدا نیز همراه قافله بود. در یکی از منزل‌گاه‌های راه، به محلّی رسیدند به نام “قنّسیرین” که راهبی در دیری به عبادت مشغول بود. نگاه راهب از صومعه به سر مطهّر امام حسین (ع) افتاد که نور از آن به آسمان می‌رفت. با دیدن این صحنه، ده هزار درهم به نگهبانان سر داد و آن سر را آن شب نزد خود در صومعه نگه‌داشت. شب هنگام، راهب از آن سر مقدّس، شگفتی‌ها و کراماتی دید و به برکت آنها مسلمان شد^[۱]. این دیر، هم اکنون در منطقۀ راه سوریه به لبنان موجود است و بر یک بلندی مشرف به جاده قرار دار^[۲].

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ مناقب، ج۴، ص۶۰؛ بحار، ج۴۵، ص۱۷۲؛ احقاق الحق، ج۱۱، ص۴۹۸؛ اثبات الهداة، ج۵، ص۱۹۳.
↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۸۶.

[1] مناقب، ج۴، ص۶۰؛ بحار، ج۴۵، ص۱۷۲؛ احقاق الحق، ج۱۱، ص۴۹۸؛ اثبات الهداة، ج۵، ص۱۹۳.

[2] محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۸۶.

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-دیر راهب: نام محلّی در [[سرزمین]] [[شام]]، که [[اسیران]] [[اهل بیت]] از آن گذشتند. در این [[سفر]]، که [[اسرا]] به همراه نیروهای یزیدی به [[شام]] برده می‌‌شدند، [[سرهای شهدا]] نیز همراه قافله بود. در یکی از منزل‌گاه‌های [[راه]]، به محلّی رسیدند به نام “قنّسیرین” که راهبی در دیری به [[عبادت]] مشغول بود. نگاه [[راهب]] از صومعه به سر [[مطهّر]] [[امام حسین]]{{ع}} افتاد که [[نور]] از آن به [[آسمان]] می‌رفت. با دیدن این صحنه، ده هزار [[درهم]] به نگهبانان سر داد و آن سر را آن [[شب]] نزد خود در صومعه نگه‌داشت. [[شب]] هنگام، [[راهب]] از آن سر [[مقدّس]]، شگفتی‌ها و کراماتی دید و به [[برکت]] آنها [[مسلمان]] شد<ref>مناقب، ج۴، ص۶۰؛ بحار، ج۴۵، ص۱۷۲؛ احقاق الحق، ج۱۱، ص۴۹۸؛ اثبات الهداة، ج۵، ص۱۹۳.</ref>. این دیر، هم اکنون در منطقۀ [[راه]] [[سوریه]] به لبنان موجود است و بر یک بلندی مشرف به جاده قرار دار<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۸۶.</ref>.
+دیر راهب: نام محلّی در [[سرزمین]] [[شام]]، که [[اسیران]] [[اهل بیت]] از آن گذشتند. در این [[سفر]]، که [[اسرا]] به همراه نیروهای یزیدی به [[شام]] برده می‌‌شدند، [[سرهای شهدا]] نیز همراه قافله بود. در یکی از منزل‌گاه‌های [[راه]]، به محلّی رسیدند به نام “قنّسیرین” که راهبی در دیری به [[عبادت]] مشغول بود. نگاه [[راهب]] از صومعه به سر [[مطهّر]] [[امام حسین]] {{ع}} افتاد که [[نور]] از آن به [[آسمان]] می‌رفت. با دیدن این صحنه، ده هزار [[درهم]] به نگهبانان سر داد و آن سر را آن [[شب]] نزد خود در صومعه نگه‌داشت. [[شب]] هنگام، [[راهب]] از آن سر [[مقدّس]]، شگفتی‌ها و کراماتی دید و به [[برکت]] آنها [[مسلمان]] شد<ref>مناقب، ج۴، ص۶۰؛ بحار، ج۴۵، ص۱۷۲؛ احقاق الحق، ج۱۱، ص۴۹۸؛ اثبات الهداة، ج۵، ص۱۹۳.</ref>. این دیر، هم اکنون در منطقۀ [[راه]] [[سوریه]] به لبنان موجود است و بر یک بلندی مشرف به جاده قرار دار<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۸۶.</ref>.
 == منابع ==