علمدار: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵، مرحله دوم) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
'''علمدار''' از لقب‌های [[قمر بنی هاشم]] است که در [[کربلا]]، [[پرچم]] [[لشکر]] [[امام]] بر دوش او بود. نقش علمدار در میدان [[نبرد]]، مهم بود و عامل [[حفظ]] [[انسجام]] نیرو‌های [[سپاه]] محسوب می‌شد. [[روز عاشورا]]، [[امام حسین]]{{ع}} [[یاران]] اندک خود را به سه جناح [[چپ و راست]] و [[قلب]] تقسیم کرد و برای هر یک [[فرماندهی]] برگزید و [[پرچم]] را به [[دست]] برادرش [[عباس]] داد<ref>بحارالأنوار، ج۴۵، ص۵ و ۳۹.</ref>. | '''علمدار''' از لقب‌های [[قمر بنی هاشم]] است که در [[کربلا]]، [[پرچم]] [[لشکر]] [[امام]] بر دوش او بود. نقش علمدار در میدان [[نبرد]]، مهم بود و عامل [[حفظ]] [[انسجام]] نیرو‌های [[سپاه]] محسوب می‌شد. [[روز عاشورا]]، [[امام حسین]] {{ع}} [[یاران]] اندک خود را به سه جناح [[چپ و راست]] و [[قلب]] تقسیم کرد و برای هر یک [[فرماندهی]] برگزید و [[پرچم]] را به [[دست]] برادرش [[عباس]] داد<ref>بحارالأنوار، ج۴۵، ص۵ و ۳۹.</ref>. | ||
[[روز عاشورا]] نیز چون [[عباس]]{{ع}} [[خدمت]] [[امام]] آمد و از او [[اذن]] میدان‌طلبید، [[امام]] گریست و ابتدا اجازه نداد و فرمود: تو علمدار [[منی]]، اگر تو بروی و کشته شوی، [[سپاه]] من از هم می‌پاشد: {{متن حدیث|يا أَخِي أَنْتَ صَاحِبُ لِوَائِي وَ إِذَا مَضَيْتَ تَفَرَّقَ عَسْكَرِي}}<ref>معالی السبطین، ج۱، ص۴۴۱.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۴۷.</ref>. | [[روز عاشورا]] نیز چون [[عباس]] {{ع}} [[خدمت]] [[امام]] آمد و از او [[اذن]] میدان‌طلبید، [[امام]] گریست و ابتدا اجازه نداد و فرمود: تو علمدار [[منی]]، اگر تو بروی و کشته شوی، [[سپاه]] من از هم می‌پاشد: {{متن حدیث|يا أَخِي أَنْتَ صَاحِبُ لِوَائِي وَ إِذَا مَضَيْتَ تَفَرَّقَ عَسْكَرِي}}<ref>معالی السبطین، ج۱، ص۴۴۱.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۳۴۷.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۲۵ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۸
مقدمه
علمدار از لقب‌های قمر بنی هاشم است که در کربلا، پرچم لشکر امام بر دوش او بود. نقش علمدار در میدان نبرد، مهم بود و عامل حفظ انسجام نیرو‌های سپاه محسوب می‌شد. روز عاشورا، امام حسین (ع) یاران اندک خود را به سه جناح چپ و راست و قلب تقسیم کرد و برای هر یک فرماندهی برگزید و پرچم را به دست برادرش عباس داد[۱]. روز عاشورا نیز چون عباس (ع) خدمت امام آمد و از او اذن میدان‌طلبید، امام گریست و ابتدا اجازه نداد و فرمود: تو علمدار منی، اگر تو بروی و کشته شوی، سپاه من از هم می‌پاشد: «يا أَخِي أَنْتَ صَاحِبُ لِوَائِي وَ إِذَا مَضَيْتَ تَفَرَّقَ عَسْكَرِي»[۲][۳].
منابع
پانویس
- ↑ بحارالأنوار، ج۴۵، ص۵ و ۳۹.
- ↑ معالی السبطین، ج۱، ص۴۴۱.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۳۴۷.