بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
وقتی [[امام حسین]]{{ع}} از [[مدینة النبی]]{{صل}} خارج شد، عدهای از [[یاران]] و [[خانواده]] [[امام]]{{ع}} ایشان را [[همراهی]] کردند، اما به [[گواه]] متون [[تاریخی]]، [[محمد بن حنفیه]] در این [[سفر]] [[امام حسین]]{{ع}} را [[همراهی]] نکرد<ref>روضة الواعظین، فتال نیشابوری، ص۱۷۱- ۱۷۲ و بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۲۹-۳۳۰. </ref>؛ ولی با مراجعه دقیق به متون [[تاریخی]] میتوان فهمید که حضور نداشتن او در کاروان [[امام]]{{ع}} به امر [[امام حسین]]{{ع}} بوده است؛ زیرا [[امام حسین]]{{ع}} به او فرمود: {{متن حدیث|أَمَّا أَنْتَ يَا أَخِي فَلَا عَلَيْكَ أَنْ تُقِيمَ بِالْمَدِينَةِ فَتَكُونَ لِي عَيْناً لَا تُخْفِي عَنِّي شَيْئاً مِنْ أُمُورِهِمْ}}<ref>لواعج الأشجان، سید محسن امین عاملی، ص۲۹ - ۳۰.</ref>؛ همچنین او از نظر جسمی در شرایطی نبود که بتواند به [[کربلا]] برود<ref>الصحیح من سیرة الإمام علی{{ع}}، سید جعفر مرتضی عاملی، ج۱، ص۲۹۷ - ۳۰۰.</ref> و چون [[محمد بن حنفیه]] بزرگ [[بنیهاشم]] بود، نامههای [[امام حسین]]{{ع}} که خطاب به [[بنی هاشم]] صادر میشد، به نام [[محمد بن حنفیه]] بوده است؛ مانند: نامهای که [[امام]]{{ع}} از [[مکه]] به او نوشت<ref>کامل الزیارات، جعفر بن محمد بن قولویه، ص۱۵۷.</ref> و یا [[نامه]] دیگری که [[امام]]{{ع}} از [[کربلا]] برای او نوشت<ref>کامل الزیارات، جعفر بن محمد بن قولویه، ص۱۵۷ - ۱۵۸، قال: کتب الحسین بن علی{{عم}} إلی محمد بن علی{{ع}} من کربلاء.</ref>؛ لذا وقتی شخصی از [[امام صادق]]{{ع}} درباره علت حضور نداشتن [[ابن حنفیه]] در [[کربلا]] میپرسد، [[امام صادق]]{{ع}} از [[پرسش]] وی ناراحت شده، در جواب او میفرماید: [[امام حسین]]{{ع}} در نامهای به [[بنی هاشم]] گفتند که [[همراهی]] با ایشان [[شهادت]] را به همراه دارد و [[همراهی]] نکردن با ایشان فتحی به همراه نخواهد داشت<ref>بصائر الدرجات، محمد بن الحسن بن فروخ (الصفار)، ص۵۰۱ – ۵۰۲؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۳۰ و عوالم الإمام الحسین{{ع}}، شیخ عبدالله بحرانی، ص۱۷۹.</ref>. | وقتی [[امام حسین]]{{ع}} از [[مدینة النبی]]{{صل}} خارج شد، عدهای از [[یاران]] و [[خانواده]] [[امام]]{{ع}} ایشان را [[همراهی]] کردند، اما به [[گواه]] متون [[تاریخی]]، [[محمد بن حنفیه]] در این [[سفر]] [[امام حسین]]{{ع}} را [[همراهی]] نکرد<ref>روضة الواعظین، فتال نیشابوری، ص۱۷۱- ۱۷۲ و بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۲۹-۳۳۰. </ref>؛ ولی با مراجعه دقیق به متون [[تاریخی]] میتوان فهمید که حضور نداشتن او در کاروان [[امام]]{{ع}} به امر [[امام حسین]]{{ع}} بوده است؛ زیرا [[امام حسین]]{{ع}} به او فرمود: {{متن حدیث|أَمَّا أَنْتَ يَا أَخِي فَلَا عَلَيْكَ أَنْ تُقِيمَ بِالْمَدِينَةِ فَتَكُونَ لِي عَيْناً لَا تُخْفِي عَنِّي شَيْئاً مِنْ أُمُورِهِمْ}}<ref>لواعج الأشجان، سید محسن امین عاملی، ص۲۹ - ۳۰.</ref>؛ همچنین او از نظر جسمی در شرایطی نبود که بتواند به [[کربلا]] برود<ref>الصحیح من سیرة الإمام علی{{ع}}، سید جعفر مرتضی عاملی، ج۱، ص۲۹۷ - ۳۰۰.</ref> و چون [[محمد بن حنفیه]] بزرگ [[بنیهاشم]] بود، نامههای [[امام حسین]]{{ع}} که خطاب به [[بنی هاشم]] صادر میشد، به نام [[محمد بن حنفیه]] بوده است؛ مانند: نامهای که [[امام]]{{ع}} از [[مکه]] به او نوشت<ref>کامل الزیارات، جعفر بن محمد بن قولویه، ص۱۵۷.</ref> و یا [[نامه]] دیگری که [[امام]]{{ع}} از [[کربلا]] برای او نوشت<ref>کامل الزیارات، جعفر بن محمد بن قولویه، ص۱۵۷ - ۱۵۸، قال: کتب الحسین بن علی{{عم}} إلی محمد بن علی{{ع}} من کربلاء.</ref>؛ لذا وقتی شخصی از [[امام صادق]]{{ع}} درباره علت حضور نداشتن [[ابن حنفیه]] در [[کربلا]] میپرسد، [[امام صادق]]{{ع}} از [[پرسش]] وی ناراحت شده، در جواب او میفرماید: [[امام حسین]]{{ع}} در نامهای به [[بنی هاشم]] گفتند که [[همراهی]] با ایشان [[شهادت]] را به همراه دارد و [[همراهی]] نکردن با ایشان فتحی به همراه نخواهد داشت<ref>بصائر الدرجات، محمد بن الحسن بن فروخ (الصفار)، ص۵۰۱ – ۵۰۲؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۳۰ و عوالم الإمام الحسین{{ع}}، شیخ عبدالله بحرانی، ص۱۷۹.</ref>. | ||
باید توجه داشت که [[محمد بن حنفیه]] به امر [[امام]]{{ع}} در [[مکه]] حضور داشت و هیچگاه از [[اطاعت]] [[امر]] [[امام زمان]] کوتاهی نکرد و چه بسا منظور [[امام صادق]]{{ع}} حضور نیافتن افرادی مانند [[خاندان]] [[ابن عباس]] بود که در این برنامه با [[امام حسین]]{{ع}} [[همراهی]] نکردند. [[امام حسین]]{{ع}} در [[وصیت]] [[نامه]] خود خطاب به [[محمد بن علی]]{{ع}} میفرماید: [[هدف]] از این [[سفر]] [[اصلاح]] [[امر]] [[امت پیامبر]]{{صل}} است که فقط با عمل به [[سیره]] و روش [[مولای متقیان]]، [[حضرت علی]]{{ع}} حاصل خواهد شد<ref>العوالم (الإمام الحسین{{ع}})، شیخ عبدالله بحرانی، ص۱۷۹.</ref>؛ زیرا در نظر [[اهل بیت]]{{عم}} و [[یاوران]] ایشان [[زندگی]] زیر لوای [[یزید]] فقط [[ذلت]] است<ref>العوالم (الإمام الحسین{{ع}})، شیخ عبدالله بحرانی، ص۱۷۹.</ref> و البته نکتهای که نباید فراموش کرد، آن است که در برخی منابع، هنگام نقل [[وصیت]] [[نامه]] [[امام حسین]]{{ع}} عبارت: {{عربی|و أسير بسيرة جدي محمد{{صل}} و سيرة أبي علي بن أبي طالب و سيرة الخلفاء الراشدين المهديين رضي الله عنهم}}<ref>الفتوح، أحمد بن اعثم کوفی، ج۵، ص۲۰-۲۱: او در دو جا عبارت "و سیرة الخلفاء الراشدین" را آورده است. </ref> نیز آمده است که [[پیروی]] کردن [[امام حسین]]{{ع}} از [[سنت حاکمان]] بعد از [[رسول الله]]{{صل}} و آنها را [[خلفاء]] | باید توجه داشت که [[محمد بن حنفیه]] به امر [[امام]]{{ع}} در [[مکه]] حضور داشت و هیچگاه از [[اطاعت]] [[امر]] [[امام زمان]] کوتاهی نکرد و چه بسا منظور [[امام صادق]]{{ع}} حضور نیافتن افرادی مانند [[خاندان]] [[ابن عباس]] بود که در این برنامه با [[امام حسین]]{{ع}} [[همراهی]] نکردند. [[امام حسین]]{{ع}} در [[وصیت]] [[نامه]] خود خطاب به [[محمد بن علی]]{{ع}} میفرماید: [[هدف]] از این [[سفر]] [[اصلاح]] [[امر]] [[امت پیامبر]]{{صل}} است که فقط با عمل به [[سیره]] و روش [[مولای متقیان]]، [[حضرت علی]]{{ع}} حاصل خواهد شد<ref>العوالم (الإمام الحسین{{ع}})، شیخ عبدالله بحرانی، ص۱۷۹.</ref>؛ زیرا در نظر [[اهل بیت]]{{عم}} و [[یاوران]] ایشان [[زندگی]] زیر لوای [[یزید]] فقط [[ذلت]] است<ref>العوالم (الإمام الحسین{{ع}})، شیخ عبدالله بحرانی، ص۱۷۹.</ref> و البته نکتهای که نباید فراموش کرد، آن است که در برخی منابع، هنگام نقل [[وصیت]] [[نامه]] [[امام حسین]]{{ع}} عبارت: {{عربی|و أسير بسيرة جدي محمد{{صل}} و سيرة أبي علي بن أبي طالب و سيرة الخلفاء الراشدين المهديين رضي الله عنهم}}<ref>الفتوح، أحمد بن اعثم کوفی، ج۵، ص۲۰-۲۱: او در دو جا عبارت "و سیرة الخلفاء الراشدین" را آورده است. </ref> نیز آمده است که [[پیروی]] کردن [[امام حسین]]{{ع}} از [[سنت حاکمان]] بعد از [[رسول الله]]{{صل}} و آنها را «[[خلفاء راشد]]» نامیدن، با عبارت {{متن حدیث|و أسير بسيرة جدي محمد{{صل}} و سيرة أبي علي بن أبي طالب}} مغایر است و این مسئله تحریفی آشکار است؛ چرا که [[مولای متقیان]] [[حضرت علی]]{{ع}} در [[شورای شش نفره]] با اصطلاح «[[خلفاء راشد]]» [[مخالف]] بود و عمل آنها را هم ردیف [[سیره نبوی]]{{صل}} ندانست<ref>الریاض النضرة فی مناقب العشرة، أبی جعفر أحمد (المحب الطبری)، ج۳، ص۵۴؛ مجمع الزوائد، هیثمی، ج۵، ص۱۸۵ و تاریخ مدینه دمشق، ج۳۹، ص۲۰۲.</ref> و هنگامی که از [[عبدالرحمن بن عوف]] پرسیده شد: چرا با [[حضرت علی]]{{ع}} [[بیعت]] نکردی، وی در جواب گفت: "زیرا [[حضرت علی]]{{ع}} عمل به سیرة الخلفاء گذشته را نپذیرفت و میخواست<ref>مسند احمد، أحمد بن حنبل، ج۱، ص۷۵؛ فتح الباری، ابن حجر، ج۱۳، ص۱۷۰ و اسد الغابه، ابن اثیر، ج۴، ص۳۲.</ref> فقط بر طبق [[سیره]] [[رسول الله]]{{صل}} و [[سیره]] خود عمل کند<ref>الریاض النضرة فی مناقب العشرة، ج۳، ص۵۴: فقال علی: و اجتهاد رأی. </ref>؛ همچنین برخی [[علماء]] [[اهل سنت]] با اصطلاح سیرة الخلفاء الراشدین [[مخالف]] بوده، آن را قرار دادن [[رفتاری]] در مقابل [[سیره نبوی]] میدانند<ref>إرشاد الفحول إلی تحقیق الحق من علم الاصول، شوکانی، ص۳۳؛ الاحکام،ابن جزم، ج۴، ص۵۷۴-۵۷۵ و ج۶، ص۸۸۱ و البحر المحیط فی أصول الفقه، زرکشی، ج۳، ص۲۳۶.</ref>؛ اما [[محمد بن حنفیه]] [[مطیع]] [[امام زمان]] خویش بوده است<ref>مناقب آل أبی طالب، ج۳، ص۱۶۹.</ref>؛ زیرا [[امام علی]]{{ع}} وی را به [[اطاعت محض]] از دو [[امام]]: [[امام حسن]] و [[امام حسین]]{{عم}} فرا خوانده بود <ref>مناقب أهل البیت، مولی حیدر شیروانی، ص۲۴۵؛ مجمع الزوائد، ج۹، ص۱۴۲ - ۱۴۳؛ المعجم الکبیر، طبرانی، ج۱، ص۱۰۱ و شرح نهج البلاغة، ابن أبی الحدید، ج۲۰، ص۲۸۶.</ref>.<ref>[[سید حمید روحانی|روحانی، سید حمید]]، [[محمد بن حنفیه (مقاله)|مقاله «محمد بن حنفیه»]]، [[اصحاب امام حسن مجتبی (کتاب)| اصحاب امام حسن مجتبی]]، ص ۵۰۹-۵۱۱.</ref> | ||
==[[ابن الحنفیه]] و [[ابن زبیر]]== | ==[[ابن الحنفیه]] و [[ابن زبیر]]== |