آثار نظامی و انتظامی انتظار: تفاوت میان نسخه‌ها

* از مهم‌ترین [[وظایف]] [[دوران غیبت]] به عنوان [[زمینه‌سازی]]، [[آمادگی]] پیوسته و [[راستین]] از جهت [[توانمندی]] [[نظامی]] و جسمانی است. در این‌باره [[روایات]] فراوانی وجود دارد<ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref> مانند اینکه [[امام باقر]] {{ع}} ذیل آیۀ شریفۀ {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید» سوره آل عمران، آیه ۲۰۰.</ref> فرمودند: «بر انجام [[واجبات]] [[شکیبایی]] کنید و برابر [[دشمنان]]، یک دیگر را [[یاری]] نمایید و برای [[یاری]] پیشوای [[منتظَر]]، همواره [[آمادگی]] خود را حفظ کنید»<ref>{{متن حدیث|"اصْبِرُوا عَلَی أَدَاءِ الْفَرَائِضِ وَ صابِرُوا عَدُوَّکُمْ وَ رابِطُوا إِمَامَکُمُ الْمُنْتَظَرَ"}}؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص۱۹۹.</ref><ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref> واژۀ "رابطوا" به معنای<ref>ر. ک. ابن منظور، لسان العرب، ج۷، ص۳۰۳؛ طریحی، فخر الدین (د/۱۰۸۵ق)، مجمع البحرین، ج۴، ص۲۴۸.</ref> [[آمادگی]] برای [[مبارزه]]<ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref> و بر چند گونه است: '''نخست''': گروهی از [[مسلمانان]] در مرزهای [[کشورهای اسلامی]] برای دور کردن [[دشمنان]] آماده باشند<ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref>. '''دوم''': [[مؤمنان]] در هر حال، [[منتظر فرج]] [[معصومان]] {{ع}} بوده و در [[فرمانبرداری]] امر آنها و [[شکیبایی]] بر طول [[زمان ظهور]] و [[فرج]] و در آنچه در حال ناپیدایی آنها و امر آنهاست، [[ثابت قدم]] باشند و در این حال، تا اندازۀ امکان آماده و [[عزم]] بر [[یاری]] ایشان در [[هنگام ظهور]] داشته و از نظر ظاهری و جسمی هم در امر آنها [[ثابت قدم]] باشند<ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref>.  

* اینکه در [[تعالیم اسلامی]] چنین وارد شده که با آئین [[جنگ]] و [[جهاد]] آشنا شوید و [[مسلمان]] دین‌باور باید به [[سلاح]] مجهز باشد و در [[دوران پیش از ظهور]] ابزار [[جنگ]] و [[دفاع]] را در دسترس قرار دهد، برای رشد و خروشان‌سازی همین روحیۀ رزم‌آوری و [[مرزبانی]] و پاسداری است. [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: «هر یک از شما باید برای خروج [[حضرت قائم]] {{ع}} هر چند به اندازۀ یک تیر، مهیا کند. هر گاه [[خدای تعالی]] چنین نیتی از او ببیند، امیدوارم عمرش را طولانی کند تا آن [[حضرت]] را [[درک]] کند (و در زمرۀ [[یاران]] و همراهانش قرار گیرد)»<ref>{{متن حدیث|"لَیُعِدَّنَّ أَحَدُکُمْ لِخُرُوجِ الْقَائِمِ وَ لَوْ سَهْماً فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَی إِذَا عَلِمَ ذَلِکَ مِنْ‏ نِیَّتِهِ‏ رَجَوْتُ‏ لِأَنْ‏ یُنْسِئَ‏ فِی‏ عُمُرِهِ‏ حَتَّی‏ یُدْرِکَهُ‏ فَیَکُونَ‏ مِنْ‏ أَعْوَانِهِ‏ وَ أَنْصَارِه"}}؛ نعمانی، محمد بن ابراهیم، غیبت نعمانی، باب ما جاء فی ذکر الشیعه، ص ۱۷۳؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۶.</ref><ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲؛ [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[وظایف منتظران در عصر غیبت (مقاله)|وظایف منتظران در عصر غیبت]]، ص ۶۸؛ [[ویژگی‌های منتظران و جامعه منتظر (مقاله)|ویژگی‌های منتظران و جامعه منتظر]]، ص ۲۶۵؛ [[محبوب شفائی|شفائی، محبوب]]، [[موعود حق (کتاب)|موعود حق]]، ص ۸۴ ـ ۸۸؛ [[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص۴۶ ـ ۶۳؛ [[امیر مهدی حکیمی|حکیمی، امیر مهدی]]، [[منتظر چشم به راهی فریادگر (کتاب)|منتظر چشم به راهی فریادگر]]، ص ۳۵.</ref> این [[تعلیم]] [[خشونت‌طلبی]] و [[خونریزی]] نیست، بلکه برای [[دفاع]] از [[حقوق]] انسان‌های [[مظلوم]] است که زیر فشار دژخیمان خون‌آشام نابود شده‌اند و جز پوست و استخوانی از آنان باقی نمانده است<ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref>.

# '''آماده کردن، جمع‌آوری و مجهز شدن به [[سلاح]] و مهمات'''<ref>ر. ک. [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[ویژگی‌های منتظران و جامعه منتظر (مقاله)|ویژگی‌های منتظران و جامعه منتظر]]، ص ۲۶۵؛ [[امیر مهدی حکیمی|حکیمی، امیر مهدی]]، [[منتظر چشم به راهی فریادگر (کتاب)|منتظر چشم به راهی فریادگر]]، ص ۳۵.</ref> و کسب مهارت و [[آمادگی]] و تلاش‌های [[نظامی]]<ref>ر. ک. [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[ویژگی‌های منتظران و جامعه منتظر (مقاله)|ویژگی‌های منتظران و جامعه منتظر]]، ص ۲۶۵؛ [[محبوب شفائی|شفائی، محبوب]]، [[موعود حق (کتاب)|موعود حق]]، ص ۸۴ ـ ۸۸؛ [[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص۴۶ ـ ۶۳؛ [[امیر مهدی حکیمی|حکیمی، امیر مهدی]]، [[منتظر چشم به راهی فریادگر (کتاب)|منتظر چشم به راهی فریادگر]]، ص ۳۵؛ [[عباس گوهری|گوهری، عباس]]''' و '''[[محسن دیمه کار گراب|دیمه کار گراب، محسن\1]، [[رسالت منتظران در زمینه‌سازی برای ظهور و تحقق دولت کریمه (مقاله)|رسالت منتظران در زمینه‌سازی برای ظهور و تحقق دولت کریمه]]، ص ۱۱۱.</ref> و نیروی سلحشوری<ref>[[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص۴۶ ـ ۶۳.</ref> و [[آمادگی]] برای [[نبرد]] نهایی<ref>ر. ک. [[سید مهدی موسوی|موسوی، سید مهدی]]، [[تربیت سیاسی در پرتو انتظار (مقاله)|تربیت سیاسی در پرتو انتظار]]، ص ۴۱.</ref>. [[امام کاظم]] {{ع}} فرمودند: «هر کس مرکبی را به [[انتظار]] امر ما نگاه دارد و به سبب آن [[دشمنان]] ما را خشمگین سازد در حالی که خودش به ما منسوب باشد، [[خداوند]] روزیش را فراخ گرداند، به او شرح صدر عطا کند، او را به آرزویش برساند و در رسیدن به خواسته ‌هایش او را [[یاری]] کند»<ref>{{متن حدیث|"مَنِ‏ ارْتَبَطَ دَابَّةً مُتَوَقِّعاً بِهِ‏ أَمْرَنَا وَ یَغِیظُ بِهِ‏ عَدُوَّنَا وَ هُوَ مَنْسُوبٌ إِلَیْنَا أَدَرَّ اللَّهُ رِزْقَهُ وَ شَرَحَ صَدْرَهُ وَ بَلَّغَهُ أَمَلَهُ وَ کَانَ عَوْناً عَلَی حَوَائِجِه‏"}}؛ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج ۶، ص ۵۳۵، ح ۱. </ref>.<ref>ر. ک. [[حسین الهی‌نژاد|الهی‌نژاد، حسین]]، [[وظایف منتظران در عصر غیبت (مقاله)|وظایف منتظران در عصر غیبت]]، ص ۶۸؛ [[سید مهدی موسوی|موسوی، سید مهدی]]، [[تربیت سیاسی در پرتو انتظار (مقاله)|تربیت سیاسی در پرتو انتظار]]، ص ۴۱.</ref>  

# '''تقویت و [[آمادگی]] جسمانی'''<ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲؛ [[امیر مهدی حکیمی|حکیمی، امیر مهدی]]، [[منتظر چشم به راهی فریادگر (کتاب)|منتظر چشم به راهی فریادگر]]، ص ۳۵.</ref>: [[امام صادق]] {{ع}} فرمودند: «مردی از [[اصحاب]] او [[توانایی]] چهل مرد را دارد و [[قلب]] او از پارۀ آهن استوارتر است و اگر بر کوه‌های آهن بگذرند، آن را برکَنند و شمشیرهای خود را در نیام نکنند تا آنکه [[خدای تعالی]] [[خشنود]] گردد»<ref>{{متن حدیث|"... فَإِن الرجُلَ مِنهُم یعطَی قُوهَ أَربَعینَ رَجُلاً وَ إِن قَلبَهُ لَأشَد مِن زُبَرِ الحَدِیدِ وَ لَو مَروا بِجِبَالِ لَقَطَعُوهَا لَا یکُونَ سُیوفَهُم حَتی یرضَی اللهُ عَزوَجَل"}}؛ بابویه، محمد بن علی، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص ۶۷۳، ح ۲۶.</ref>. [[روایت]] بیانگر این مطلب است، افرادی که ادعای [[انتظار]] و [[زمینه‌سازی]] دارند، هرگز نباید دچار تن پروری و [[سستی]] شوند<ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص۵۴ ـ ۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref>. همچنین [[حضرت]] فرمودند: «مردانی که گویی قلب‌های شان مانند پاره ‌های آهن است. هیچ چیز نتواند [[دل]] ‌های آنان را نسبت به [[ذات خداوند]] گرفتار [[شک]] سازد. سخت ‌تر از سنگ هستند. اگر بر کوه ‌ها حمله کنند، آنها را از هم خواهند پاشید... گویی که بر اسبان خود، مانند [[عقاب]] هستند. بر زین اسب [[امام]] {{ع}} دست می‌کشند و از این کار [[برکت]] طلب می‌کنند. گرد [[امام]] {{ع}} خویش می‌چرخند و در جنگ‌‌ها [[جان]] خود را سپر او می‌سازند و هر چه او بخواهد، برایش انجام می‌دهند. مردانی که شب‌ها نمی‌خوابند؛ در نمازشان همهمه‌ای چون صدای [[زنبور عسل]] دارند. شب‌ها بر پای خویش [[ایستاده]] و صبح بر مرکب‌‌های خود سوارند. [[پارسایان]] شب‌اند و [[شیران روز]]، [[اطاعت]] آنان در برابر [[امام]] شان، از [[اطاعت]] کنیز برای آقایش زیادتر است. مانند چراغ‌ها هستند... گویی که دل‌های شان قندیل است. از [[ترس]] [[خدا]] بیمناک و خواهان شهادت‌اند. تمنای شان [[شهید]] شدن در راه خداست. شعارشان این است: "ای [[مردم]]! برای [[خون خواهی]] [[حسین]] به پا خیزید." وقتی حرکت می‌کنند، پیشاپیش آنان به فاصلۀ یک ماه [[ترس]] و [[وحشت]] حرکت کند، آنان دسته دسته به سوی مولا می‌روند. [[خدا]] به وسیلۀ آنان، [[امام]] [[راستین]] را [[یاری]] می‌فرماید»<ref>{{متن حدیث|"رِجَالٌ کَأَنَّ قُلُوبَهُمْ زُبَرُ الْحَدِیدِ لَا یَشُوبُهَا شَکٌّ فِی ذَاتِ اللَّهِ أَشَدُّ مِنَ الْحَجَرِ لَوْ حَمَلُوا عَلَی الْجِبَالِ لَأَزَالُوهَا لَا یَقْصِدُونَ بِرَایَاتِهِمْ بَلْدَةً إِلَّا خَرَّبُوهَا کَأَنَّ عَلَی خُیُولِهِمُ الْعِقْبَانَ یَتَمَسَّحُونَ بِسَرْجِ الْإِمَامِ {{ع}}یَطْلُبُونَ بِذَلِکَ الْبَرَکَةَ وَ یَحُفُّونَ بِهِ یَقُونَهُ بِأَنْفُسِهِمْ فِی الْحُرُوبِ وَ یَکْفُونَهُ مَا یُرِیدُ فِیهِمْ رِجَالٌ لَا یَنَامُونَ اللَّیْلَ لَهُمْ دَوِیٌّ فِی صَلَاتِهِمْ کَدَوِیِّ النَّحْلِ یَبِیتُونَ قِیَاماً عَلَی أَطْرَافِهِمْ وَ یُصْبِحُونَ عَلَی خُیُولِهِمْ رُهْبَانٌ بِاللَّیْلِ لُیُوثٌ بِالنَّهَارِ هُمْ أَطْوَعُ لَهُ مِنَ الْأَمَةِ لِسَیِّدِهَا کَالْمَصَابِیحِ کَأَنَّ قُلُوبَهُمُ الْقَنَادِیلُ وَ هُمْ مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ مُشْفِقُونَ یَدْعُونَ بِالشَّهَادَةِ وَ یَتَمَنَّوْنَ أَنْ یُقْتَلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ شِعَارُهُمْ یَا لَثَارَاتِ الْحُسَیْنِ إِذَا سَارُوا یَسِیرُ الرُّعْبُ أَمَامَهُمْ مَسِیرَةَ شَهْرٍ یَمْشُونَ إِلَی الْمَوْلَی إِرْسَالًا بِهِمْ یَنْصُرُ اللَّهُ إِمَامَ الْحَقِّ"}}؛ مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۰۸.</ref><ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص۵۴ ـ ۶۱؛ پرسمان مهدویت، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref>  

# '''تقویت بنیۀ دفاعی توسط [[حکومت اسلامی]]''': [[قرآن کریم]] با همۀ صراحت بر این مهم تأکید کرده، [[پیروان]] خود را به فراهم نمودن همۀ ابزارهای ممکن در این راه سفارش می‌کند<ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی (کتاب)|نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی]]، ص۶۸؛ [[درسنامه مهدویت (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ج۳، ص۵۴ ـ ۶۱؛ [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲؛ [[امیر مهدی حکیمی|حکیمی، امیر مهدی]]، [[منتظر چشم به راهی فریادگر (کتاب)|منتظر چشم به راهی فریادگر]]، ص ۳۵.</ref>: {{متن قرآن|وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ}}<ref>«و آنچه در توان دارید از نیرو و اسبان آماده در برابر آنان فراهم سازید که بدان دشمن خداوند و دشمن خود را به هراس می‌افکنید؛ و نیز جز آنها کسانی دیگر را که شما نمی‌شناسید (اما) خداوند آنان را می‌شناسد» سوره انفال، آیه ۶۰.</ref><ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲؛ [[عباس گوهری|گوهری، عباس]]''' و '''[[محسن دیمه کار گراب|دیمه کار گراب، محسن\1]، [[رسالت منتظران در زمینه‌سازی برای ظهور و تحقق دولت کریمه (مقاله)|رسالت منتظران در زمینه‌سازی برای ظهور و تحقق دولت کریمه]]، ص ۱۱۱؛ [[سید مهدی موسوی|موسوی، سید مهدی]]، [[تربیت سیاسی در پرتو انتظار (مقاله)|تربیت سیاسی در پرتو انتظار]]، ص ۴۱.</ref> این آموزه اگر چه مربوط به همگان و همۀ دوران هاست؛ اما با توجه به حساسیت [[دوران غیبت]] و آستانۀ ظهور، اهمیت فراوانی دارد<ref>ر. ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[پرسمان مهدویت (کتاب)|پرسمان مهدویت]]، ص ۱۹۹ـ ۲۱۲.</ref>. امر مذکور در [[آیه]] امر عامی است به [[مؤمنان]] که در قبال [[کفار]] به [[قدر]] توانایی‌شان از تدارکات [[جنگی]] که به آن احتیاج پیدا خواهند کرد تهیه کنند و آنچه که [[توانایی]] تهیۀ آن را دارند و جملۀ {{متن قرآن|تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ}} در [[مقام]] بیان تعلیل جملۀ {{متن قرآن|وَأَعِدُّواْ لَهُم}} است و معنایش این است، این قوا و امکانات دفاعی را تدارک ببینید تا به وسیلۀ آن [[دشمن خدا]] و [[دشمن]] خود را ترسانیده و از آنان زهر چشم گرفته باشید. بر این اساس [[حکومت اسلامی]] [[وظیفه]] دارد بر اساس آیۀ مذکور [[آمادگی نظامی]] [[حکومت اسلامی]] را بیشتر نموده تا [[دشمنان اسلام]]، [[طمع]] آسیب ‌رسانی به [[حکومت اسلامی]] را نداشته باشند<ref>ر. ک. [[عباس گوهری|گوهری، عباس]]''' و '''[[محسن دیمه کار گراب|دیمه کار گراب، محسن\1]، [[رسالت منتظران در زمینه‌سازی برای ظهور و تحقق دولت کریمه (مقاله)|رسالت منتظران در زمینه‌سازی برای ظهور و تحقق دولت کریمه]]، ص ۱۱۱.</ref>.