خطیب بغدادی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | |||
== | |||
[[امام]] [[حافظ ابی بکر بن احمد خطیب بغدادی]]، از علمای برجسته [[اهل سنت]] و نویسنده کتاب [[تاریخ]] [[بغداد]] می‌باشد. وی در کتاب خویش، ضمن اشاره به [[روایات]] مختلف از [[امام رضا]] {{ع}} و بیان فضیلت‌های ایشان و ذکر برخی از اشعاری که درباره [[فضائل]] آن [[حضرت]] سروده شده است، درباره [[علم]] و [[دانش]] امام رضا {{ع}} می‌نویسد: «دانش و [[دیانت]] آن حضرت به قدری [[عظیم]] بود که در سن بیست و چند سالگی در [[مسجد رسول الله]] {{صل}} ([[مسجد النبی]] {{صل}}) می‌نشست و [[فتوا]] می‌داد»<ref>سیره امام رضا {{ع}}، ص۱۱۴.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۲۷۸.</ref> | [[امام]] [[حافظ ابی بکر بن احمد خطیب بغدادی]]، از علمای برجسته [[اهل سنت]] و نویسنده کتاب [[تاریخ]] [[بغداد]] می‌باشد. وی در کتاب خویش، ضمن اشاره به [[روایات]] مختلف از [[امام رضا]] {{ع}} و بیان فضیلت‌های ایشان و ذکر برخی از اشعاری که درباره [[فضائل]] آن [[حضرت]] سروده شده است، درباره [[علم]] و [[دانش]] امام رضا {{ع}} می‌نویسد: «دانش و [[دیانت]] آن حضرت به قدری [[عظیم]] بود که در سن بیست و چند سالگی در [[مسجد رسول الله]] {{صل}} ([[مسجد النبی]] {{صل}}) می‌نشست و [[فتوا]] می‌داد»<ref>سیره امام رضا {{ع}}، ص۱۱۴.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۲۷۸.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۴ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۴
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
آشنایی اجمالی
امام حافظ ابی بکر بن احمد خطیب بغدادی، از علمای برجسته اهل سنت و نویسنده کتاب تاریخ بغداد می‌باشد. وی در کتاب خویش، ضمن اشاره به روایات مختلف از امام رضا (ع) و بیان فضیلت‌های ایشان و ذکر برخی از اشعاری که درباره فضائل آن حضرت سروده شده است، درباره علم و دانش امام رضا (ع) می‌نویسد: «دانش و دیانت آن حضرت به قدری عظیم بود که در سن بیست و چند سالگی در مسجد رسول الله (ص) (مسجد النبی (ص)) می‌نشست و فتوا می‌داد»[۱].[۲]
منابع
پانویس
- ↑ سیره امام رضا (ع)، ص۱۱۴.
- ↑ محمدی، حسین، رضانامه ص ۲۷۸.