خلید بن طریف: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[خلید بن طریف در تاریخ اسلامی]] - [[خلید بن طریف در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = خلید بن طریف | مداخل مرتبط = [[خلید بن طریف در تاریخ اسلامی]] - [[خلید بن طریف در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
{{جعبه اطلاعات اصحاب
| نام = خلید بن طریف
| مشهور به =
| نام تصویر = تصویر قدیمی از مسجد کوفه.jpg                           
| عرض تصویر =
| توضیح تصویر = تصویر قدیمی از مسجد کوفه             
| نام کامل = خلید بن طریف 
| نام‌های دیگر =
| جنسیت = مرد
| کنیه = 
| لقب = 
| اهل =
| از قبیله =       
| از تیره =
| پدر =     
| مادر = 
| همسر =
| پسر = 
| دختر = 
| خواهر =
| برادر =   
| خویشاوندان =
| وابستگان =
| تاریخ تولد = 
| محل تولد = 
| محل زندگی =   
| تاریخ درگذشت =     
| محل درگذشت = 
| تاریخ شهادت =   
| محل شهادت = 
| طول عمر = 
| محل دفن = 
| دین =
| مذهب =
| از اصحاب = [[امام علی]]
| از طبقه =
| در جنگ =   
| نقش‌ها = 
| فعالیت‌ها = [[فرمانداری خراسان]]     
| علت شهرت = 
| علت درگذشت = 
| علت شهادت =   
| راوی از =
| روایات مشهور = 
| مشایخ او = 
| راویان از او = 
| آخرین راوی از او =
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
* خلید [[فرزند]] طریف و به قولی [[فرزند]] قره از [[یاران]] و [[شیعیان امیرالمؤمنین]] {{ع}} این بود که [[حضرت علی]] {{ع}} پس از بازگشت از [[جنگ جمل]] و استقرار در [[کوفه]]، او را به [[فرمانداری خراسان]] [[منصوب]] نمود.  
خلید [[فرزند]] طریف و به قولی [[فرزند]] قره از [[یاران]] و [[شیعیان امیرالمؤمنین]] {{ع}} این بود که [[حضرت علی]] {{ع}} پس از بازگشت از [[جنگ جمل]] و استقرار در [[کوفه]]، او را به [[فرمانداری خراسان]] [[منصوب]] نمود.  
* به [[نقل]] [[طبری]]: هنگامی که خلید به نزدیکی [[نیشابور]] رسید، به او خبر دادند که [[مردم]] [[خراسان]] و اطراف آن [[مرتد]] شده و [[دست]] از [[اطاعت]] و [[فرمانبرداری]] برداشته‌اند و عمال کسری از کابل هم بر آنان وارد شده و به این [[نافرمانی]] دامن زده‌اند! خلید با [[مردم]] [[نیشابور]] وارد [[جنگ]] شد و آنان را [[شکست]] [[سختی]] داد و سپس [[مردم]] آنجا را در محاصره درآورد و بلافاصله این [[فتح]] و محاصره [[مردم]] [[نیشابور]] را برای [[حضرت علی]] {{ع}} گزارش کرد و در ضمن این [[فتح]] و [[پیروزی]]، [[دختران]] کسری را به [[اسارت]] گرفت ولی آنان تقاضای [[امان]] کردند. خلید، به آنان [[امان]] داد و سپس آنان را به [[کوفه]] نزد [[حضرت علی]] {{ع}} فرستاد. تا [[امام]] {{ع}} درباره آنها [[تصمیم]] بگیرد، ولی [[امام]] {{ع}} از باب این که عزیزانی که در [[ذلت]] قرار گرفته‌اند باید [[عزیز]] شمرد، از آنها گذشت و به آنان پیشنهاد داد [[ازدواج]] کنند، ولی آنها گفتند: ما حاضریم فقط با [[فرزندان]] شما [[ازدواج]] نماییم؛ زیرا ما کفوی به غیر از [[فرزندان]] شما برای خود سراغ نداریم. اما [[حضرت]] این پیشنهاد را نپذیرفت و فرمود: "هر کجا می‌خواهید بروید؟" شخصی در آنجا به نام نرسا بود، که با او [[قرابت]] و فامیلی داشتند. تقاضا کرد که آنان را به او واگذار نماید؛ [[حضرت]] پذیرفت و [[دختران]] کسری را به نرسا تحویل داد و او هم در [[حق]] آنها مهر و [[محبت]] نمود و از آنها [[پذیرایی]] ملوکانه کرد <ref>وقعة صفین، ص۱۲؛ ر. ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۵۵۸ و اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۳۵.</ref>. آری خلید با [[رشادت]] و [[شجاعت]] دلیرانه‌اش، [[وفاداری]] خود به [[ولایت]] و [[امامت]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} را به [[ظهور]] رساند.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۴۹۶-۴۹۷.</ref>
به [[نقل]] [[طبری]]: هنگامی که خلید به نزدیکی [[نیشابور]] رسید، به او خبر دادند که [[مردم]] [[خراسان]] و اطراف آن [[مرتد]] شده و [[دست]] از [[اطاعت]] و [[فرمانبرداری]] برداشته‌اند و عمال کسری از کابل هم بر آنان وارد شده و به این [[نافرمانی]] دامن زده‌اند! خلید با [[مردم]] [[نیشابور]] وارد [[جنگ]] شد و آنان را [[شکست]] [[سختی]] داد و سپس [[مردم]] آنجا را در محاصره درآورد و بلافاصله این [[فتح]] و محاصره [[مردم]] [[نیشابور]] را برای [[حضرت علی]] {{ع}} گزارش کرد و در ضمن این [[فتح]] و [[پیروزی]]، [[دختران]] کسری را به [[اسارت]] گرفت ولی آنان تقاضای [[امان]] کردند. خلید، به آنان [[امان]] داد و سپس آنان را به [[کوفه]] نزد [[حضرت علی]] {{ع}} فرستاد. تا [[امام]] {{ع}} درباره آنها [[تصمیم]] بگیرد، ولی [[امام]] {{ع}} از باب این که عزیزانی که در [[ذلت]] قرار گرفته‌اند باید [[عزیز]] شمرد، از آنها گذشت و به آنان پیشنهاد داد [[ازدواج]] کنند، ولی آنها گفتند: ما حاضریم فقط با [[فرزندان]] شما [[ازدواج]] نماییم؛ زیرا ما کفوی به غیر از [[فرزندان]] شما برای خود سراغ نداریم. اما [[حضرت]] این پیشنهاد را نپذیرفت و فرمود: "هر کجا می‌خواهید بروید؟" شخصی در آنجا به نام نرسا بود، که با او [[قرابت]] و فامیلی داشتند. تقاضا کرد که آنان را به او واگذار نماید؛ [[حضرت]] پذیرفت و [[دختران]] کسری را به نرسا تحویل داد و او هم در [[حق]] آنها مهر و [[محبت]] نمود و از آنها [[پذیرایی]] ملوکانه کرد <ref>وقعة صفین، ص۱۲؛ ر. ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۵۵۸ و اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۳۵.</ref>. آری خلید با [[رشادت]] و [[شجاعت]] دلیرانه‌اش، [[وفاداری]] خود به [[ولایت]] و [[امامت]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} را به [[ظهور]] رساند.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۴۹۶-۴۹۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۳ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۱:۵۹

خلید بن طریف
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملخلید بن طریف
جنسیتمرد
از اصحابامام علی
فعالیت‌های اوفرمانداری خراسان

مقدمه

خلید فرزند طریف و به قولی فرزند قره از یاران و شیعیان امیرالمؤمنین (ع) این بود که حضرت علی (ع) پس از بازگشت از جنگ جمل و استقرار در کوفه، او را به فرمانداری خراسان منصوب نمود. به نقل طبری: هنگامی که خلید به نزدیکی نیشابور رسید، به او خبر دادند که مردم خراسان و اطراف آن مرتد شده و دست از اطاعت و فرمانبرداری برداشته‌اند و عمال کسری از کابل هم بر آنان وارد شده و به این نافرمانی دامن زده‌اند! خلید با مردم نیشابور وارد جنگ شد و آنان را شکست سختی داد و سپس مردم آنجا را در محاصره درآورد و بلافاصله این فتح و محاصره مردم نیشابور را برای حضرت علی (ع) گزارش کرد و در ضمن این فتح و پیروزی، دختران کسری را به اسارت گرفت ولی آنان تقاضای امان کردند. خلید، به آنان امان داد و سپس آنان را به کوفه نزد حضرت علی (ع) فرستاد. تا امام (ع) درباره آنها تصمیم بگیرد، ولی امام (ع) از باب این که عزیزانی که در ذلت قرار گرفته‌اند باید عزیز شمرد، از آنها گذشت و به آنان پیشنهاد داد ازدواج کنند، ولی آنها گفتند: ما حاضریم فقط با فرزندان شما ازدواج نماییم؛ زیرا ما کفوی به غیر از فرزندان شما برای خود سراغ نداریم. اما حضرت این پیشنهاد را نپذیرفت و فرمود: "هر کجا می‌خواهید بروید؟" شخصی در آنجا به نام نرسا بود، که با او قرابت و فامیلی داشتند. تقاضا کرد که آنان را به او واگذار نماید؛ حضرت پذیرفت و دختران کسری را به نرسا تحویل داد و او هم در حق آنها مهر و محبت نمود و از آنها پذیرایی ملوکانه کرد [۱]. آری خلید با رشادت و شجاعت دلیرانه‌اش، وفاداری خود به ولایت و امامت امیرمؤمنان (ع) را به ظهور رساند.[۲]

منابع

پانویس

  1. وقعة صفین، ص۱۲؛ ر. ک: تاریخ طبری، ج۴، ص۵۵۸ و اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۳۵.
  2. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۴۹۶-۴۹۷.