مهر، قطعه‌ای کوچک از گل، معمولا به شکل مکعب مستطیل یا استوانه‌ای که نمازگزاران، بر [[زمین]] نهند و به جای [[خاک]]، [[پیشانی]] به هنگام [[سجده]] بر آن گذارند<ref>لغت‌نامه، دهخدا.</ref>. مهر و تسبیحی که از [[تربت]] [[سیدالشهدا]] ساخته شود و بر آن [[نماز]]، یا با آن ذکر گفته شود، [[فضیلت]] بسیار دارد، [[امامان]] و [[اولیاء]] و [[علماء]] چنین می‌کردند. [[امام صادق]] {{ع}} [[سجده]] بر [[تربت امام حسین]] {{ع}} می‌کرد و فرمود: {{متن حدیث|السُّجُودُ عَلَى تُرْبَةِ الْحُسَيْنِ {{ع}} يَخْرِقُ الْحُجُبَ السَّبْعَ}}<ref>بحارالانوار، ج۹۸، ص۱۳۵.</ref>، [[سجده بر تربت]] [[حسینی]]، حجاب‌های هفتگانه را کنار می‌زند. [[صنعت]] مهرسازی و تسبیح‌سازی از [[تربت]] [[حرم]] [[ائمه]]، شغلی [[مقدس]] و محترم و اغلب در انحصار خاندان‌های [[پاک]] و [[سادات]] [[معتقد]] بوده است. حتی در [[کربلا]]، خاندانی برای اینکه این [[افتخار]] و امتیاز را همواره داشته باشد، سالانه مبلغی به [[والی]] [[بغداد]] می‌پرداخته است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۴۷۲.</ref>.
