واضح ترک: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۲۸

مقدمه

واضح ترک، برده‌ای از نژاد ترک بود. وی مردی دلیر و قاری قرآن و غلام حرث مذحجی سلمانی بود^[۱].

برخی گفته‌اند: واضح ترک همان اسلم بن عمرو ترکی است^[۲].

سماوی می‌‌نویسد: وی به همراه جنادة بن حرث به کاروان حسینی پیوست^[۳].

این مرد خداشناس در روز عاشورا وقتی دید امام (ع) و حجت خدا تنها شده و جمعی از یارانش به شهادت رسیده‌اند، خدمت حضرت آمد و اذن میدان گرفت و در حالی که سوی میدان نبرد می‌‌رفت، این رجز را می‌‌خواند:

"الْبَحْرُ مِنْ طَعْنِي وَ ضَرْبِي يَصْطَلِي‏ وَ الْجَوُّ مِنْ‏ نَبْلِي‏ وَ سَهْمِي‏ يَمْتَلِي‏"‏

"إِذَا حُسَامِي عَنْ يَمِينِي يَنْجَلِي‏ يَنْشَقُّ قَلْبُ الْحَاسِدِ الْمُبَجَّل"‏؛

دریا از ضربات شمشیر و نیزه‌ام متلاطم و فضا از تیره و پیکانم پر می‌شود، هرگاه شمشیر در دست راستم ظاهر شود قلب حسود را پاره می‌سازد^[۴].

با این اشعار به دشمن حمله کرد و جمعه را به هلاکت رساند و همین که بر اثر جراحات زیاد در آستانه شهات قرار گرفت و بر روی مین افتاد، یاری و کمک خواست! شاید فکر نمی‌کرد کسی بر بالینش بیاید، اما یک باره اباعبدالله الحسین (ع) که در مکتب وحی و دامان پیامبر پرورش یافته است، با سرعت خود را بر بالین او رساند. او را در آغوش گرفت در حالی که نزدیک جان دادن بود!.

به قولی: امام (ع) گریست و صورت به صورت او نهاد!.

غلام چون چشم باز کرد و امام (ع) را دید که با او چنین رفتار می‌کند، چنین گفت: چه کسی مثل من است که فرزند رسول خدا (ص) صورت به صورتش بگذارد؟!.^[۵]؛

این را گفت و جان به جان آفرین تسلیم کرد و روحش به ملکوت اعلی پیوست^[۶].^[۷]

منابع

ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین

پانویس

↑ بحارالأنوار، ج۴۵، ص۳۰؛ ابصارالعین، ص۱۲۹ و ر. ک: مقتل مقرم، ص۲۴۹.
↑ در ذیل نام اسلم بن عمرو ترکی در همین اثر گفته ایم که برخی گفته‌اند: اسلم همان واضح ترک است و از آنجا که نحوه شهادت و تشابه رجزی که خوانده‌اند و کیفیت ملاقاتی که امام (ع) بالین این دو کرده است شبیه به هم می‌‌باشد؛ لذا احتمال دارد اسلم بن عمرو ترکی همان واضح ترک باشد، و این دو شهید یک نفر باشند با دو نام ودو اسم، از طرفی دیگر علامه محسن امین در اعیان الشیعه، ج۳، ص۳۰۳ می‌‌نویسد: «اسلم بن عمرو ترکی غیر از واضح ترک می‌‌باشد». به علاوه، در کتب تاریخ، اسلم را غلام امام حسین (ع) گفته‌اند، و واضح را غلام حرث سلمانی، بنابراین به نظر می‌‌رسد اسلم غیر واضح است و ایشان دو شهید کربلا می‌‌باشند، به نظر مؤلف، اسلم غیر واضح است و هر دو از تبار ترک؛ یکی غلام امام حسین (ع) و دیگری غلام حرث سلمانی بوده است. والله العالم.
↑ ابصارالعین، ص۱۲۹.
↑ مناقب ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۴؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۰؛ نفس المهموم، ص۲۸۴ و ابصار العین، ص۱۲۹.
↑ همین عمل بزرگوارانه از امام (ع) برای غلام سیاه ابوذر (جون به جوین) و اسلم بن عمرو ترکی آمده است.
↑ بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۰؛ نفس المهموم، ص۲۸۴، ابصارالعین، ص۱۲۹ و مقتل مقرم، ص۲۴۹.
↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۶۰۱-۶۰۲.

[1] بحارالأنوار، ج۴۵، ص۳۰؛ ابصارالعین، ص۱۲۹ و ر. ک: مقتل مقرم، ص۲۴۹.

[2] در ذیل نام اسلم بن عمرو ترکی در همین اثر گفته ایم که برخی گفته‌اند: اسلم همان واضح ترک است و از آنجا که نحوه شهادت و تشابه رجزی که خوانده‌اند و کیفیت ملاقاتی که امام (ع) بالین این دو کرده است شبیه به هم می‌‌باشد؛ لذا احتمال دارد اسلم بن عمرو ترکی همان واضح ترک باشد، و این دو شهید یک نفر باشند با دو نام ودو اسم، از طرفی دیگر علامه محسن امین در اعیان الشیعه، ج۳، ص۳۰۳ می‌‌نویسد: «اسلم بن عمرو ترکی غیر از واضح ترک می‌‌باشد». به علاوه، در کتب تاریخ، اسلم را غلام امام حسین (ع) گفته‌اند، و واضح را غلام حرث سلمانی، بنابراین به نظر می‌‌رسد اسلم غیر واضح است و ایشان دو شهید کربلا می‌‌باشند، به نظر مؤلف، اسلم غیر واضح است و هر دو از تبار ترک؛ یکی غلام امام حسین (ع) و دیگری غلام حرث سلمانی بوده است. والله العالم.

[3] ابصارالعین، ص۱۲۹.

[4] مناقب ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۴؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۰؛ نفس المهموم، ص۲۸۴ و ابصار العین، ص۱۲۹.

[5] همین عمل بزرگوارانه از امام (ع) برای غلام سیاه ابوذر (جون به جوین) و اسلم بن عمرو ترکی آمده است.

[6] بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۰؛ نفس المهموم، ص۲۸۴، ابصارالعین، ص۱۲۹ و مقتل مقرم، ص۲۴۹.

[7] ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام حسین، ص:۶۰۱-۶۰۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 {{عربی|"إِذَا حُسَامِي عَنْ يَمِينِي يَنْجَلِي‏ يَنْشَقُّ قَلْبُ الْحَاسِدِ الْمُبَجَّل"‏}}؛
-:دریا از ضربات [[شمشیر]] و نیزه‌ام متلاطم و فضا از تیره و پیکانم پر می‌شود، هرگاه شمشیر در دست راستم ظاهر شود [[قلب]] [[حسود]] را پاره می‌سازد<ref>مناقب ابن شهر آشوب، ج۴، ص۱۰۴؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۰؛ نفس المهموم، ص۲۸۴ و ابصار العین، ص۱۲۹.</ref>.
+:دریا از ضربات [[شمشیر]] و نیزه‌ام متلاطم و فضا از تیره و پیکانم پر می‌شود، هرگاه شمشیر در دست راستم ظاهر شود [[قلب]] [[حسود]] را پاره می‌سازد<ref>مناقب ابن‌شهرآشوب، ج۴، ص۱۰۴؛ بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۰؛ نفس المهموم، ص۲۸۴ و ابصار العین، ص۱۲۹.</ref>.
 با این اشعار به [[دشمن]] [[حمله]] کرد و [[جمعه]] را به [[هلاکت]] رساند و همین که بر اثر جراحات زیاد در آستانه شهات قرار گرفت و بر روی مین افتاد، [[یاری]] و کمک خواست! شاید [[فکر]] نمی‌کرد کسی بر بالینش بیاید، اما یک باره [[اباعبدالله الحسین]] {{ع}} که در [[مکتب]] [[وحی]] و دامان [[پیامبر]] پرورش یافته است، با سرعت خود را بر بالین او رساند. او را در آغوش گرفت در حالی که نزدیک [[جان]] دادن بود!.