یزید بن هارون سلمی واسطی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
جز (جایگزینی متن - 'پرونده:9030760879.jpg|22px]] 22px جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی') |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']] | # [[پرونده:IM009972.jpg|22px]] [[علی اکبر بابایی|بابایی، علی اکبر]]، [[تاریخ تفسیر قرآن (کتاب)|'''تاریخ تفسیر قرآن''']] | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ ۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۳۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مفسران است. یزید بن هارون سلمی واسطی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: یزید بن هارون سلمی واسطی در علوم قرآنی - پرسش مرتبط نداردمقدمه
ابوخالد یزید بن هارون بن زاذان بن ثابت واسطی سلمی در واسط به سال ۱۱۸ هـ به دنیا آمد[۱] و بخاری الاصل بود[۲] و از موالیان بنی سلیم به شمار می‌‌رفت.[۳] او از عاصم احول، یحیی بن سعید انصاری و سلیمان تیمی روایت کرد و ابوخیثمه، ابن مدینی، ابن نمیر و حسن بن مکرم از او روایت نمودند. ابوخالد فردی حافظ بود، به طوری که ۲۴ هزار حدیث با سند و بیست هزار حدیث از بزرگان شام را از حفظ بود. روایت کننده از امام صادق (ع)[۴]، ناشناخته نزد شیعه[۵]، مفسر و محدث.[۶] رجال‌نویسان اهل سنت او را فردی موثق دانسته‌اند. دارای تألیفاتی از جمله تفسیر القرآن [۷]، یکی از مصادر طبری در تفسیر و تاریخ[۸].[۹] و الفرائض.[۱۰] واسطی سرانجام به سال ۲۰۶ هـ در واسط وفات یافت.[۱۱].[۱۲]
جستارهای وابسته
منابع
بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
پانویس
- ↑ المنتظم ۱۰/۱۵۵.
- ↑ خلاصة تهذیب تهذیب الکمال ۱۱/۳۶۶.
- ↑ الفهرست (الندیم) ۲۸۴.
- ↑ خویی، معجم رجال الحدیث، ج۲۰، ص۱۲۰، رقم ۱۳۶۸۳.
- ↑ در بیشتر کتاب‌های رجالی شیعه حتی نام وی ذکر نشده و تنها در برخی بدون توثیق و تضعیف آمده است (خویی، معجم رجال الحدیث، ج۲۰، ص۱۲۰).
- ↑ بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۲۴۴.
- ↑ بغدادی، هدیة العارفین، ج۶، ص۵۳۶؛ کحاله، معجم المؤلفین، ج۱۳، ص۲۸۳.
- ↑ سزگین، تاریخ التراث العربی، ج۱، جزء ۱، ص۹۲ و ۹۳، رقم ۱۲.
- ↑ بابایی، علی اکبر، تاریخ تفسیر قرآن، ص ۲۴۴.
- ↑ هدیة العارفین ۲/۵۳۶.
- ↑ تاریخ الاسلام ۱۴/۴۵۵.
- ↑ فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱ ص ۸۵۵-۸۵۶.