در برخی از کتابها، "[[ابو صالح]]" یکی از کنیه‌های [[حضرت مهدی]] {{ع}} یاد شده است. در هیچ روایتی به این کنیه اشاره نشده است. آنچه گفته شده اینکه شاید این کنیه با استفاده از این [[روایت]] باشد که [[امام صادق]] {{ع}} فرمود: هرگاه راه خود را در سفر گم کردی، بانگ برآور: ای [[ابا صالح]] یا ای [[صالح]]! [[خداوند]] سبحانه و تعالی رحمتش را بر تو فرود آورد! راه را به ما نشان ده<ref> {{عربی|" إِذَا ضَلَلْتَ عَنِ الطَّرِيقِ فَنَادِ يَا صَالِحُ أَوْ يَا أَبَا صَالِحٍ أَرْشِدُونَا إِلَى الطَّرِيقِ يَرْحَمُكُمُ اللَّهُ"}}؛ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج ۲، ص ۲۹۸</ref>.
معروف است برخی از عربهای شهری و بیابانگرد، پیوسته در توسلات و [[یاری]] خواستهای خود، آن حضرت را به این اسم می‌خوانند و شعرا و ادبا نیز در قصیدهها و مدحهای خود، از این کنیه استفاده کردهاند<ref> میرزا حسین طبرسی نوری، نجم الثاقب، ص ۶۰</ref>. از اینرو در برخی از حکایتهای مربوط به آن حضرت، عنوان "[[ابا صالح]]" یاد شده است<ref> ر. ک: محمد باقر مجلسی، بحار الانوار، ج ۵۳، ص ۲۹۲</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[فرهنگنامه مهدویت (کتاب)|فرهنگنامه مهدویت]]، ص۳۴-۳۵.</ref>.
کنیه معروف [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} است. در میان عرب‌ها، بلدی و بادیه‌نشین و پیوسته در توسّلات و استغاثات خود، آن حضرت را به این اسم می‌خوانند و [[شاعران]] و ادیبان در قصاید و [[مدایح]] خود ذکر می‌کنند<ref>نجم الثاقب، باب دوم</ref>.
از [[امام صادق]] {{ع}} [[روایت]] است که فرمود: "هرگاه گم شدی در راه، ندا کن یا بگو: {{متن حدیث|يَا صَالِحُ وَ يَا بَا صَالِحٍ أَرْشِدَانَا إِلَى اَلطَّرِيقِ رَحِمَكُمَا اَللَّهُ}}<ref>بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۷۲. </ref> و آورده‌اند که [[صالح]]، اسم جنّی است که سیر می‌کند در بلاد به جهت [[ارشاد]] گم شده و حبس کردن حیوان فرار کرده؛ چنان‌چه در "خصال" از [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} [[روایت]] شده است<ref>نجم الثاقب، باب دوم. </ref>.
بسیاری از [[منتظران]]، با جمله "یا [[ابا صالح]] المهدی ادرکنی" از حضرت مدد می‌گیرند<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۶.</ref>.
