تکبیر: تفاوت میان نسخهها
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
| موضوع مرتبط = | | موضوع مرتبط = | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = | ||
| مداخل مرتبط = [[تکبیر در قرآن | | مداخل مرتبط = [[تکبیر در قرآن]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
'''تکبیر''' به معنای بزرگ شمردن، به بزرگی یاد کردن، {{متن حدیث|اللَّهُ أَكْبَرُ}} گفتن است. یکی از [[واجبات]] و ارکان [[نماز]]، "[[تکبیرة الإحرام]]" است، یعنی گفتن {{متن حدیث|اللَّهُ أَكْبَرُ}} در آغاز [[نماز]] پس از [[نیّت]]. در فواصل متعدد [[نماز]] نیز تکبیر گفتن مستحبّ است. در تسبیحات اربعه و در [[تسبیح حضرت]] زهرا {{س}} و تکبیرهای روز [[عید فطر]] و قربان هم این ذکر وجود دارد. معنای آن یعنی [[خدا]] بزرگتر است، بزرگتر از آنکه به وصف آید<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگنامه دینی (کتاب)|فرهنگنامه دینی]]، ص۵۸.</ref>. | '''تکبیر''' به معنای بزرگ شمردن، به بزرگی یاد کردن، {{متن حدیث|اللَّهُ أَكْبَرُ}} گفتن است. یکی از [[واجبات]] و ارکان [[نماز]]، "[[تکبیرة الإحرام]]" است، یعنی گفتن {{متن حدیث|اللَّهُ أَكْبَرُ}} در آغاز [[نماز]] پس از [[نیّت]]. در فواصل متعدد [[نماز]] نیز تکبیر گفتن مستحبّ است. در تسبیحات اربعه و در [[تسبیح حضرت]] زهرا {{س}} و تکبیرهای روز [[عید فطر]] و قربان هم این ذکر وجود دارد. معنای آن یعنی [[خدا]] بزرگتر است، بزرگتر از آنکه به وصف آید<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگنامه دینی (کتاب)|فرهنگنامه دینی]]، ص۵۸.</ref>. | ||
== رابطه تکبیر با [[زیارت]] == | == رابطه تکبیر با [[زیارت]] == | ||
از آدابی که برای [[زیارت]] مرقدهای [[مطهر]] بیان شده، گفتن تکبیر و [[تهلیل]] هنگام [[تشرف]] است. [[یاد خدا]] و [[حمد]] و [[ستایش]] او و ذکر [[توحید]] و [[تسبیح]] و [[تنزیه]]، هم توجه دادن به [[عظمت]] [[خداوند]] است که چنین شخصیتهای عظیمی [[آفریده]] که عظمتشان در [[عبودیت]] و [[تواضع]] در پیشگاه خداست، هم نوعی تعدیل نگاه و توجه [[انسان]] [[زائر]] است، تا درباره این [[پیشوایان الهی]]، دچار غلوّ نشود و نسبتهای غلوّآمیز ندهد و محوریت [[توحید]] در همه مسائل [[حفظ]] شود. مثلًا در [[زیارت]] [[امام حسین]] {{ع}} [[روایت]] شده که قبل از [[زیارت]] و در بدو ورود، حتی وقتی به [[فرات]] میرسد تا [[غسل]] [[زیارت]] کند، [[صد]] مرتبه [[الله اکبر]]، [[صد]] مرتبه لا إِله إلّا [[الله]] و [[صد]] مرتبه [[صلوات]] بگوید. نیز در [[روایت]] است: هنگام [[زیارت]]، وقتی مقابل [[قبر]] [[امام]] [[معصوم]] {{ع}} قرار گرفت، اگر بگوید: {{عربی|«لا إِلَه إّلا اللهُ وَحْدَهُ لاشَرِیکَ لَهُ»}} [[ثواب]] بسیاری برای او نوشته میشود<ref> مفاتیح الجنان، ادب پنجم از آداب زیارت.</ref>. ذکر گفتن وخدا را به یکتایی [[ستودن]] و او را بزرگ شمردن، در همه حال خوب است و در حرمهای [[مطهر]] اولیایی که [[مظهر]] [[اخلاص]] و [[توحید]] و ذکر و تسبیحاند، خوبتر<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص۳۴۴.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
خط ۲۲: | خط ۲۳: | ||
[[رده:زیارت]] | [[رده:زیارت]] | ||
[[رده: | [[رده:ذکرهای مأثورر]] | ||
[[رده:مدخل فرهنگ زیارت]] | [[رده:مدخل فرهنگ زیارت]] |
نسخهٔ ۲۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۰۵
تکبیر به معنای بزرگ شمردن، به بزرگی یاد کردن، «اللَّهُ أَكْبَرُ» گفتن است. یکی از واجبات و ارکان نماز، "تکبیرة الإحرام" است، یعنی گفتن «اللَّهُ أَكْبَرُ» در آغاز نماز پس از نیّت. در فواصل متعدد نماز نیز تکبیر گفتن مستحبّ است. در تسبیحات اربعه و در تسبیح حضرت زهرا (س) و تکبیرهای روز عید فطر و قربان هم این ذکر وجود دارد. معنای آن یعنی خدا بزرگتر است، بزرگتر از آنکه به وصف آید[۱].
رابطه تکبیر با زیارت
از آدابی که برای زیارت مرقدهای مطهر بیان شده، گفتن تکبیر و تهلیل هنگام تشرف است. یاد خدا و حمد و ستایش او و ذکر توحید و تسبیح و تنزیه، هم توجه دادن به عظمت خداوند است که چنین شخصیتهای عظیمی آفریده که عظمتشان در عبودیت و تواضع در پیشگاه خداست، هم نوعی تعدیل نگاه و توجه انسان زائر است، تا درباره این پیشوایان الهی، دچار غلوّ نشود و نسبتهای غلوّآمیز ندهد و محوریت توحید در همه مسائل حفظ شود. مثلًا در زیارت امام حسین (ع) روایت شده که قبل از زیارت و در بدو ورود، حتی وقتی به فرات میرسد تا غسل زیارت کند، صد مرتبه الله اکبر، صد مرتبه لا إِله إلّا الله و صد مرتبه صلوات بگوید. نیز در روایت است: هنگام زیارت، وقتی مقابل قبر امام معصوم (ع) قرار گرفت، اگر بگوید: «لا إِلَه إّلا اللهُ وَحْدَهُ لاشَرِیکَ لَهُ» ثواب بسیاری برای او نوشته میشود[۲]. ذکر گفتن وخدا را به یکتایی ستودن و او را بزرگ شمردن، در همه حال خوب است و در حرمهای مطهر اولیایی که مظهر اخلاص و توحید و ذکر و تسبیحاند، خوبتر[۳].
منابع
پانویس
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگنامه دینی، ص۵۸.
- ↑ مفاتیح الجنان، ادب پنجم از آداب زیارت.
- ↑ محدثی، جواد، فرهنگ زیارت، ص۳۴۴.