نامۀ ۲۱ نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۹ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۱۳

مقدمه

نامه‌ای که امام به زیاد بن ابیه، جانشین عبدالله بن عباس، کارگزار بصره، می‌نویسد و ضمن آن هشدارهایی به او می‌دهد. حضرت (ع) در این نامه او را به پرهیز از زیاده‌خواهی و حفظ اعتدال دعوت می‌کند و فردای قیامت را به یاد او می‌آورد. او را به عمل‌گرایی سفارش می‌کند تا پاداشی متناسب با عمل نصیبش شود^[۱]^[۲].
افزون بر سید رضی، بلاذری در انساب الاشراف و ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه، این حدیث را گزارش کرده‌اند^[۳].

فرازی از نامه

اسراف را بگذار و میانه‌رو باش و امروز در اندیشه فردا به‌سر بر؛ از مال به اندازه لازم برای خود نگاه‌دار و زیادی را برای روز نیازمندی خود پیش فرست. آیا امید داری خداوند اجر فروتنان را به تو بدهد، در صورتی که نزد او از متکبران باشی و طمع داری ثواب انفاق‌کنندگان را در اختیارت قرار دهد، در حالی‌که غرق در ناز و نعمتی و افتادگان و بیوه‌زنان را از زیادی ثروتت بهره نمی‌دهی. انسان را به‌خاطر آنچه از پیش فرستاده اجر می‌دهند و بر آنچه از قبل فرستاده وارد می‌شود^[۴].

منابع

دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه ج۲

پانویس

↑ نهج البلاغه، نامه ۴۴
↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 767.
↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 768.
↑ دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 768.

[1] نهج البلاغه، نامه ۴۴

[2] دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 767.

[3] دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 768.

[4] دین‌پرور، سید حسین، دانشنامه نهج البلاغه، ج۲، ص 768.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 == مقدمه ==
-* نامه‌ای که [[امام]] به [[زیاد بن ابیه]]، [[جانشین]] [[عبدالله بن عباس]]، [[کارگزار بصره]]، می‌نویسد و ضمن آن هشدارهایی به او می‌دهد. [[حضرت]] {{ع}} در این [[نامه]] او را به پرهیز از [[زیاده‌خواهی]] و حفظ [[اعتدال]] [[دعوت]] می‌کند و فردای [[قیامت]] را به یاد او می‌آورد. او را به [[عمل‌گرایی]] سفارش می‌کند تا پاداشی متناسب با عمل نصیبش شود<ref>نهج البلاغه، نامه ۴۴</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 767.</ref>.
+* نامه‌ای که [[امام]] به [[زیاد بن ابیه]]، [[جانشین]] [[عبدالله بن عباس]]، [[کارگزار بصره]]، می‌نویسد و ضمن آن هشدارهایی به او می‌دهد. [[حضرت]] {{ع}} در این [[نامه]] او را به پرهیز از [[زیاده‌خواهی]] و حفظ [[اعتدال]] [[دعوت]] می‌کند و فردای [[قیامت]] را به یاد او می‌آورد. او را به [[عمل‌گرایی]] سفارش می‌کند تا پاداشی متناسب با عمل نصیبش شود<ref>نهج البلاغه، نامه ۴۴</ref><ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 767.</ref>.
-* افزون بر [[سید رضی]]، [[بلاذری]] در انساب الاشراف و [[ابن ابی الحدید]] در [[شرح نهج البلاغه]]، این [[حدیث]] را گزارش کرده‌اند<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>.
+* افزون بر [[سید رضی]]، [[بلاذری]] در انساب الاشراف و [[ابن ابی الحدید]] در [[شرح نهج البلاغه]]، این [[حدیث]] را گزارش کرده‌اند<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>.
 == فرازی از [[نامه]] ==
-* [[اسراف]] را بگذار و میانه‌رو باش و امروز در [[اندیشه]] فردا به‌سر بر؛ از [[مال]] به اندازه لازم برای خود نگاه‌دار و زیادی را برای روز [[نیازمندی]] خود پیش فرست. آیا [[امید]] داری [[خداوند]] اجر فروتنان را به تو بدهد، در صورتی که نزد او از [[متکبران]] باشی و [[طمع]] داری [[ثواب]] انفاق‌کنندگان را در اختیارت قرار دهد، در حالی‌که [[غرق]] در ناز و نعمتی و افتادگان و بیوه‌زنان را از زیادی ثروتت بهره نمی‌دهی. [[انسان]] را به‌خاطر آنچه از پیش فرستاده اجر می‌دهند و بر آنچه از قبل فرستاده وارد می‌شود<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>.
+* [[اسراف]] را بگذار و میانه‌رو باش و امروز در [[اندیشه]] فردا به‌سر بر؛ از [[مال]] به اندازه لازم برای خود نگاه‌دار و زیادی را برای روز [[نیازمندی]] خود پیش فرست. آیا [[امید]] داری [[خداوند]] اجر فروتنان را به تو بدهد، در صورتی که نزد او از [[متکبران]] باشی و [[طمع]] داری [[ثواب]] انفاق‌کنندگان را در اختیارت قرار دهد، در حالی‌که [[غرق]] در ناز و نعمتی و افتادگان و بیوه‌زنان را از زیادی ثروتت بهره نمی‌دهی. [[انسان]] را به‌خاطر آنچه از پیش فرستاده اجر می‌دهند و بر آنچه از قبل فرستاده وارد می‌شود<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۲ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۲، ص 768.</ref>.
 == منابع ==