جز
وظیفهٔ شمارهٔ ۳، بخش دوم
جز (جایگزینی متن - 'رده:(اا): پرسشهایی با ۱ پاسخ' به '') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | | موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | ||
| تصویر = 7626626268.jpg | | تصویر = 7626626268.jpg | ||
| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]] / [[انتظار فرج]] | | مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[وظایف و تکالیف مسلمانان در عصر غیبت]] / [[انتظار فرج]] | ||
| مدخل اصلی = [[انتظار مسیحا]] | | مدخل اصلی = [[انتظار مسیحا]] | ||
خط ۱۷: | خط ۱۵: | ||
«[[یهودیان]] در سراسر [[تاریخ]] محنت بار خود هر گونه [[خواری]] و [[شکنجه]] را به این [[امید]] بر خود هموار کرده اند که روزی [[مسیحا]] بیاید و آنان را از گرداب [[ذلت]] و درد و [[رنج]] رهانده، فرمانروای [[جهان]] گرداند. هم اکنون صهیونیستهای اشغالگر [[فلسطین]]، علاوه بر دعاهای مسیحایی مرسوم در پایان مراسم سالگرد بنیان گذاری [[رژیم اسرائیل]] غاصب (پنجم ماه ایار عبری) پس از دمیدن در شیپور [[عبادت]]، این گونه [[دعا]] میکنند: [[اراده خداوند]]، خدای ما چنین باد که به [[لطف]] او [[شاهد]] سپیده دم [[آزادی]] باشیم و نفخ صور [[مسیحا]] گوش ما را نوازش دهد<ref>انتظار مسیحا در آیین یهود، ص۶۵.</ref>. | «[[یهودیان]] در سراسر [[تاریخ]] محنت بار خود هر گونه [[خواری]] و [[شکنجه]] را به این [[امید]] بر خود هموار کرده اند که روزی [[مسیحا]] بیاید و آنان را از گرداب [[ذلت]] و درد و [[رنج]] رهانده، فرمانروای [[جهان]] گرداند. هم اکنون صهیونیستهای اشغالگر [[فلسطین]]، علاوه بر دعاهای مسیحایی مرسوم در پایان مراسم سالگرد بنیان گذاری [[رژیم اسرائیل]] غاصب (پنجم ماه ایار عبری) پس از دمیدن در شیپور [[عبادت]]، این گونه [[دعا]] میکنند: [[اراده خداوند]]، خدای ما چنین باد که به [[لطف]] او [[شاهد]] سپیده دم [[آزادی]] باشیم و نفخ صور [[مسیحا]] گوش ما را نوازش دهد<ref>انتظار مسیحا در آیین یهود، ص۶۵.</ref>. | ||
بسیار طبیعی است که [[قوم]] [[بنی اسرائیل]] با گذشته تیره و تار خود در [[انتظار]] آینده بهتری باشد. به همین علت که [[حضرت موسی]]{{ع}} به عنوان یک [[منجی]] میان ایشان برخاست آنان در پذیرفتن او درنگ نکردند. این [[آرمان]] در دوران [[ابتلا]] پا گرفت و هرگز از ایشان جدا نشد، و تنها با [[انتخاب]] [[داوود]] به [[پادشاهی]] بود که آرزوی [[قوم]]، برای [[قیام]] یک [[منجی]] کاملاً برآورده شد. [[داوود]] نمونه یک [[پادشاه]] [[یهودی]] و الگوی جاودانی شخص [[مسیحا]] گردید. و در واقع، برخی از [[انبیا]] و حکیمان هم او را [[مسیحا]] میدانستند<ref>هوشع، ۳/۵؛ إرمیا، ۳۰/۹؛ حزقیال، ۲۴/ ۲۵، ۳۷.</ref>. | بسیار طبیعی است که [[قوم]] [[بنی اسرائیل]] با گذشته تیره و تار خود در [[انتظار]] آینده بهتری باشد. به همین علت که [[حضرت موسی]] {{ع}} به عنوان یک [[منجی]] میان ایشان برخاست آنان در پذیرفتن او درنگ نکردند. این [[آرمان]] در دوران [[ابتلا]] پا گرفت و هرگز از ایشان جدا نشد، و تنها با [[انتخاب]] [[داوود]] به [[پادشاهی]] بود که آرزوی [[قوم]]، برای [[قیام]] یک [[منجی]] کاملاً برآورده شد. [[داوود]] نمونه یک [[پادشاه]] [[یهودی]] و الگوی جاودانی شخص [[مسیحا]] گردید. و در واقع، برخی از [[انبیا]] و حکیمان هم او را [[مسیحا]] میدانستند<ref>هوشع، ۳/۵؛ إرمیا، ۳۰/۹؛ حزقیال، ۲۴/ ۲۵، ۳۷.</ref>. | ||
عصر [[داوود]] و [[سلیمان]] را میتوان دوران شکوفا شدن [[آرمان]] مسیحایی در اذهان [[قوم یهود]] دانست. [[امید]] مسیحایی با دو نیم شدن [[حکومت]] [[بنی اسرائیل]] پس از [[حضرت سلیمان]] جدی تر شد. [[انبیا]] نه تنها [[آتش]] [[شوق]] را در دلها روشن نگه میداشتند، بلکه به توسعه دادن مفهوم [[مسیحا]] و دوران مسیحایی میپرداختند. آنان [[معتقد]] بودند که شخص [[مسیحا]] که [[خدا]] به وسیله او [[جهان]] را مبارک خواهد ساخت، در اذهان بیشتر [[انبیا]] حاضر بود. | عصر [[داوود]] و [[سلیمان]] را میتوان دوران شکوفا شدن [[آرمان]] مسیحایی در اذهان [[قوم یهود]] دانست. [[امید]] مسیحایی با دو نیم شدن [[حکومت]] [[بنی اسرائیل]] پس از [[حضرت سلیمان]] جدی تر شد. [[انبیا]] نه تنها [[آتش]] [[شوق]] را در دلها روشن نگه میداشتند، بلکه به توسعه دادن مفهوم [[مسیحا]] و دوران مسیحایی میپرداختند. آنان [[معتقد]] بودند که شخص [[مسیحا]] که [[خدا]] به وسیله او [[جهان]] را مبارک خواهد ساخت، در اذهان بیشتر [[انبیا]] حاضر بود. |