۶۴٬۶۴۲
ویرایش
رابطه انتظار با عقلانیت چیست؟ (پرسش) (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۳ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۰:۰۱
، ۱۳ نوامبر ۲۰۲۲جایگزینی متن - '↵::::::' به ' '
جز (جایگزینی متن - '== منبع‌شناسی جامع مهدویت ==↵{{منبع جامع}}↵* کتاب‌شناسی مهدویت؛↵* مقاله‌شناسی مهدویت؛↵* پایان‌نامه‌شناسی مهدویت.↵{{پایان منبع جامع}}' به '') |
جز (جایگزینی متن - '↵::::::' به ' ') |
||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
# [[انتظار]] و [[عقل]] نظری: | # [[انتظار]] و [[عقل]] نظری: | ||
# [[خداشناسی]] | # [[خداشناسی]] | ||
وقتی که مقوله [[انتظار]] از نظر مفهوم شناسی مورد دقت قرار گیرد به طور قهری [[انسان]] به مساله مبدا و [[خدا]] رهنمون میشود، زیرا [[انتظار]] در اصطلاح به [[ناامید]] نبودن از [[لطف]] و [[کرم الهی]] و نیز [[امیدوار]] بودن به [[گشایش]] و [[فرج]] از [[ناحیه]] [[حق تعالی]] تعبیر شده است، که در این از معنا و مفهوم [[انتظار]] به سوی [[شناخت]] [[خدا]] [[هدایت]] می‌‌شویم. [[حضرت رسول]] [[اسلام]] در این زمینه فرموده است:"[[بهترین]] [[اعمال امت]] من، [[انتظار]] رسیدن [[فرج]] از [[ناحیه]] [[خدای تبارک و تعالی]] است"<ref>{{متن حدیث|أَفْضَلُ أَعْمَالِ أُمَّتِي انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}؛ صدوق، محمد، کمال الدین و تمام النعمه، مؤسسه نشر اسلامی، ج۲ ص۳۵۷، بحار الانوار، ج۵۲ ص۱۲۸.</ref>. و نیز [[امام علی]] فرموده است: "[[بهترین]] [[عبادت]] [[مؤمن]]، [[چشم به راه]] [[فرج]] [[خدا]] بودن است"<ref>{{متن حدیث|أَفْضَلُ عِبَادَةِ الْمُؤْمِنِ انْتِظَارُ فَرَجِ اللَّهِ}}؛ البرقی احمد، المحاسن، دار الکتب الاسلامیه. تحقیق سید جلال الدین الحسینی، ج۲ ص۲۶۲، بحارالانوار، ج۲ ص۱۳۱.</ref>. | |||
پس بنابراین [[منتظران واقعی]] و [[راستین]] با وصف [[انتظار]]، [[چشم به راه]] [[فرج]] و [[گشایش]] امور از [[ناحیه]] [[خدا]] هستند و لازمه [[امیدواری]] و [[چشم‌داشت]]، [[شناخت]] منشأ آن که خداست می‌‌باشد. پس [[منتظران واقعی]] از طریق [[انتظار]] بیشتر به [[خداشناسی]] رهنمون می‌‌شوند، علاوه بر [[شناخت]] [[خدا]] به یکی از اوصاف [[حق]] که همان [[توحید]] است نیز پی می‌‌برند، زیرا در این [[روایات]] فوق، به نوعی انحصار [[فرج]] از [[ناحیه]] [[خدا]] فهمیده میشود که از [[انتظار]] نگاه [[منتظران]] به [[توحید افعالی]] ملتزم می‌‌شوند؛ پس، از [[روایات]] دو نکته و [[پیام]] برداشت میشود؛ [[خداشناسی]] و [[معرفت]] به [[حق]] و [[التزام]] به [[توحید افعالی]]. | پس بنابراین [[منتظران واقعی]] و [[راستین]] با وصف [[انتظار]]، [[چشم به راه]] [[فرج]] و [[گشایش]] امور از [[ناحیه]] [[خدا]] هستند و لازمه [[امیدواری]] و [[چشم‌داشت]]، [[شناخت]] منشأ آن که خداست می‌‌باشد. پس [[منتظران واقعی]] از طریق [[انتظار]] بیشتر به [[خداشناسی]] رهنمون می‌‌شوند، علاوه بر [[شناخت]] [[خدا]] به یکی از اوصاف [[حق]] که همان [[توحید]] است نیز پی می‌‌برند، زیرا در این [[روایات]] فوق، به نوعی انحصار [[فرج]] از [[ناحیه]] [[خدا]] فهمیده میشود که از [[انتظار]] نگاه [[منتظران]] به [[توحید افعالی]] ملتزم می‌‌شوند؛ پس، از [[روایات]] دو نکته و [[پیام]] برداشت میشود؛ [[خداشناسی]] و [[معرفت]] به [[حق]] و [[التزام]] به [[توحید افعالی]]. | ||