دیدگاه یهود درباره انتظار چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

'''[[عهد عتیق]] و [[انتظار]]:'''

#'''در مزمور ۳۷ از [[مزامیر داود]] [[نبی]]:''' "[[خداوند]] [[داود]] [[نبی]] را به وسیله [[انتظار]] تسلّی می‌دهد. و او را به [[انتظار]] [[دعوت]] می‌نماید و به او [[وعده]] داده می‌شود که از کثرت شروران واهمه نداشته باشد. با این بیان که "ای داودا ذهنت را مشوش نساز که البته [[منتظران]] را [[خداوند]] [[وارث زمین]] قرار خواهد داد. و آنان که [[لعنت]] شده‌اند پراکنده خواهند شد. و [[صالحان]] از [[مردم]] همان کسانی هستند که [[زمین]] را به [[میراث]] برند و تا فرجام حیات [[جهان]] در آن زیست کنند"<ref>کتاب مقدس، سفر مزامیر داود، مزمور ۳۷ ر.ک: موعودی که جهان در انتظار اوست، علی دوانی، ص ۹.</ref>. این توصیه به [[انتظار]] [[وعده]] [[غلبه]] [[بندگان]] [[شایسته]] [[خدا]]، در [[قرآن کریم]] نیز مورد تأیید قرار گرفته است چنان‌که در سوره [[انبیاء]] می‌فرماید: {{متن قرآن|وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ}}<ref>«و در زبور  پس از تورات  نگاشته‌ایم که بی‌گمان زمین را بندگان شایسته من به ارث خواهند برد» سوره انبیاء، آیه ۱۰۵.</ref>.

#در [[کتاب مقدس]] حیقوق [[نبی]] نیز به مسأله [[انتظار]] اشاره شده است و [[خداوند]] می‌فرماید: "اگر چه تأخیر نماید برایش [[منتظر]] باش، زیرا که خواهد آمد و درنگ نخواهد نمود، بلکه جمیع [[امت‌ها]] را نزد خود جمع می‌نماید و تمام قوم‌ها را برای خویش فراهم می‌آورد"<ref>کتاب مقدس، حیقوق نبی، عهد قدیم، باب دوم، ر.ک: موعودی که جهان در انتظار اوست، علی دوانی، ص ۱۲.</ref>. [[قرآن کریم]] نیز در دو مورد به این موضوع پرداخته است:

'''[[یهودیان]] معاصر و [[انتظار]]:'''

#در کلمات قدوشا<ref>قدوشا: نیایش و ادعیه هفتگی و اعیاد یهود میباشد که از کلمات مقدس تشکیل یافته است.</ref> از [[انتظار]] سخن به میان آمده است، و این نمونه بارزی است بر این که معاصرین [[یهود]] از جمله [[منتظرین]] می‌باشند و [[امید]] و چشم‌براهی آنان را در اذهان متبلور می‌سازد، در آنجا که به [[منجی]] و [[موعود]] خود اشاره می‌کند و می‌گوید: "ای [[پادشاه]] ما! از مقامت ظاهر شو و بر ما [[حکم]] فرمائی کن چون [[مادر]] [[انتظار]] تو هستیم"<ref>انتظار مسیحا در آیین یهود، جولیوس کرینستون، ترجمه حسین توفیقی، ص ۷۷.</ref>.

# [[یهودیان]] هم‌اکنون هرساله در مراسم سالگرد بنیانگذاری [[اسرائیل]]<ref>پنجم ماه عیار عبری.</ref> مراسم باشکوهی برپا می‌کنند و در آن مراسم ادعیه‌ای خوانده می‌شود و از جمله آن [[ادعیه]] این [[دعا]] است: "[[اراده]] خدای ما چنین باد که به [[لطف]] او [[شاهد]] سپیده‌دم [[آزادی]] باشیم و نفخ صور [[مسیحا]] گوش ما را نوازش دهد"<ref>انتظار مسیحا در آیین یهود، ص ۱۳.</ref>. در این فراز از [[دعا]] مشاهده می‌کنیم که چشم به راهی و [[امید]] به آمدن [[مسیحا]] و به ارمغان آوردن [[آزادی]] و رهایی برای [[ملت]] [[یهود]]، که مصداق بارز [[انتظار]] می‌باشد به وضوح بیان گردیده است.

#افزونی [[نعمت]] و زراعت

# [[داوری]] بر [[اقوام]]

این [[انتظار]] بزرگ در آغاز به صورت احیای [[سیاسی]] حکومت‌ واژگون‌ شده بنی‌ [[اسرائیل]] بود. بعدها وجود یک [[منجی]] [[احیاگر]] در کنار [[انتظار]]، مورد‌ تأکید‌ قرار‌ گرفت. شواهد زیادی نشانگر آن است که در متن [[کتاب مقدس]] [[دین یهود]]، تفکر‌ آینده‌ با شکوه، در قالب یک انتظام [[اجتماعی]] آرمانی و جهانی صورت [[معنوی]] به خود‌ گرفته‌ است‌ اما توجه‌ و شاخص نمودن این [[تفکر]] بزرگ در [[دین]] دیگری که همان [[مسیحیت]] است به‌ ظهور‌ رسیده‌ است. در [[تاریخ]] [[دین یهود]] عده زیادی از این [[قوم]] به‌ عنوان‌ مسیح‌ [[موعود]] [[قیام]] نموده‌اند که‌ از نظر [[یهودیان]] به عنوان ناجیان کاذب و آلام [[ماشیح]] نامیده می‌شدند‌<ref>مراجعه‌ شود‌ به واژهای‌ فرهنگ‌ یهود‌، مترجمین: نصرت نصرت‌آبادی، منشه‌ امیر، ابینو عم شبتای، اوراهام‌ شماس، ساسون بلوم، ناشر انجمن جوامع یهودی، تل آویو، اسرائیل‌، چاپ‌ اورشلیم، ۷۷۹۱ ص ۷۱۲</ref>. که‌ اکثر‌ آنها انگیزه‌های [[سیاسی]] داشته‌اند. در این [[دین]] نیز [[ظهور]] [[مصلح کل]] از‌ وعده‌های‌ محتوم الهی‌ است که موجبات [[آرامش]] و [[امید]] به [[آینده]] را فراروی آنان قرار می‌دهد»<ref>[[زهرا ابراهیمی|ابراهیمی، زهرا]]، [[نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی (مقاله)|نگاهی به انتظار و ظهور منجی از منظر ادیان توحیدی]]، ص ۶۷-۷۳.</ref>.