التقاط: تفاوت میان نسخهها
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
در روزگار معاصر، برخی روشنفکران که به ظاهر شیعهاند، آمیزهای از باورهای [[اسلامی]] و پارهای گرایشهای [[فکری]] مانند گرایشهای اومانیستی، مارکسیستی و اگزیستانسیا لیستی را فراهم آورده و مدعیاند که [[تفسیر]] درستِ [[آموزههای اسلامی]] همین است. آسیبی که چنین اندیشههایی به [[آموزههای اسلامی]] وارد میسازند، بیشتر از اندیشههای مکاتب ضد [[اسلامی]] است. [[پیامبر]] {{صل}} برای محفوظ ماندن [[دین اسلام]] از چنین خطرهایی، سفارش فرموده است که [[مسلمانان]] همواره با [[قرآن و عترت]] همراه باشند<ref>صحیفه نور، ۱۵/ ۱۶۳؛ شهید مطهری افشاگر توطئه، ۲۸۷.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 90.</ref>. | در روزگار معاصر، برخی روشنفکران که به ظاهر شیعهاند، آمیزهای از باورهای [[اسلامی]] و پارهای گرایشهای [[فکری]] مانند گرایشهای اومانیستی، مارکسیستی و اگزیستانسیا لیستی را فراهم آورده و مدعیاند که [[تفسیر]] درستِ [[آموزههای اسلامی]] همین است. آسیبی که چنین اندیشههایی به [[آموزههای اسلامی]] وارد میسازند، بیشتر از اندیشههای مکاتب ضد [[اسلامی]] است. [[پیامبر]] {{صل}} برای محفوظ ماندن [[دین اسلام]] از چنین خطرهایی، سفارش فرموده است که [[مسلمانان]] همواره با [[قرآن و عترت]] همراه باشند<ref>صحیفه نور، ۱۵/ ۱۶۳؛ شهید مطهری افشاگر توطئه، ۲۸۷.</ref><ref>[[فرهنگ شیعه (کتاب)|فرهنگ شیعه]]، ص 90.</ref>. | ||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ ۲۷ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۷
مقدمه
گروهی از فلاسفه قدیم اندیشههایی را از مکاتب مختلف فلسفی برمیگرفتند و به هم میآمیختند و از آن میان فلسفهای میآفریدند. اینان را "التقاطیون" و کار آنان را "التقاط" خواندهاند[۱][۲].
در روزگار معاصر، برخی روشنفکران که به ظاهر شیعهاند، آمیزهای از باورهای اسلامی و پارهای گرایشهای فکری مانند گرایشهای اومانیستی، مارکسیستی و اگزیستانسیا لیستی را فراهم آورده و مدعیاند که تفسیر درستِ آموزههای اسلامی همین است. آسیبی که چنین اندیشههایی به آموزههای اسلامی وارد میسازند، بیشتر از اندیشههای مکاتب ضد اسلامی است. پیامبر (ص) برای محفوظ ماندن دین اسلام از چنین خطرهایی، سفارش فرموده است که مسلمانان همواره با قرآن و عترت همراه باشند[۳][۴].
منابع
پانویس
- ↑ سیر حکمت در اروپا، ۷۹.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 90.
- ↑ صحیفه نور، ۱۵/ ۱۶۳؛ شهید مطهری افشاگر توطئه، ۲۸۷.
- ↑ فرهنگ شیعه، ص 90.