جابر بن یزید جعفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲: خط ۲:


== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
[[ابوعبدالله جابر بن یزید بن حرث بن عبد یغوث جعفی کوفی]] [[تابعی]]<ref>ریحانة الادب، ج۱، ص۴۱۲.</ref> و از [[اصحاب]] [[امام باقر]] و [[امام صادق]]({{ع}}) بود<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۴.</ref> و از آن دو بزرگوار<ref>رجال الطوسی، ص۱۱۱.</ref> و نیز از محدثانی چون [[ابوطفیل]] و [[ابوضحی]] روایاتی نقل کرده است.<ref>تاریخ الاسلام، ج۸، ص۵۹.</ref> افرادی چون شعبه،<ref>التاریخ الکبیر، ج۲، ص۲۱۱.</ref> ثوری،<ref>الجرح والتعدیل، ج۲، ص۴۹۷.</ref>[[اسرائیل]]<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ۲، ص۴۷.</ref> و دیگران از وی [[حدیث]] شنیده و [[روایت]] کرده‌اند.
[[ابوعبدالله جابر بن یزید بن حرث بن عبد یغوث جعفی کوفی]] [[تابعی]]<ref>ریحانة الادب، ج۱، ص۴۱۲.</ref> و از [[اصحاب]] [[امام زین العابدین]]، [[امام باقر]] و [[امام صادق]]{{ع}} بود<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۴.</ref> و از آن دو بزرگوار<ref>رجال الطوسی، ص۱۱۱.</ref> و نیز از محدثانی چون [[ابوطفیل]] و [[ابوضحی]] روایاتی نقل کرده است<ref>تاریخ الاسلام، ج۸، ص۵۹.</ref>. افرادی چون شعبه<ref>التاریخ الکبیر، ج۲، ص۲۱۱.</ref>، ثوری<ref>الجرح والتعدیل، ج۲، ص۴۹۷.</ref>، [[اسرائیل]]<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ۲، ص۴۷.</ref> و دیگران از وی [[حدیث]] شنیده و [[روایت]] کرده‌اند.


پیشوای [[مفسران]] است و [[تفسیر]] را از [[امام باقر]]{{ع}} فرا گرفت.<ref>ریحانة الادبج، ج۱، ص،۴۱۲.</ref> جابر محدثی امامی،<ref>الفهرست (طوسی)، ص۹۵.</ref> مورد [[اعتماد]]، <ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۲، ص۴۷.</ref> [[راستگو]] و با [[ورع]]<ref>تهذیب الکمال، ج۴، ص۴۶۷.</ref> بود و امام صادق{{ع}} او را [[مدح]] کرده و درباره‌اش [[دعا]] فرموده است.<ref>خلاصة الاقوال، ص۳۵.</ref> او یکی از چهار نفری است که [[علم ائمه]]{{ع}} به آنها سپرده شده است.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۴۸۵.</ref> [[جرّاج بن ملیح]] می‌‌گوید که از جابر شنیدم، می‌‌گفت که هفتاد هزار حدیث از امام صادق{{ع}} در [[حفظ]] دارد.<ref>میزان الاعتدال، ج۱، ص۳۸۳. </ref> برخی از [[رجالیون]] [[اهل سنت]] وی را فردی [[ضعیف]] و غیر قابل اعتماد شمرده‌اند <ref>الطبقات الکبری، ج۶، ص۳۴۵؛ الجرح و التعدیل، ج۲، ص۴۹۷.</ref> که ناشی از [[تشیع]] و تأثیرگذاری [[عظیم]] او می‌‌باشد.
پیشوای [[مفسران]] است و [[تفسیر]] را از [[امام باقر]]{{ع}} فرا گرفت<ref>ریحانة الادبج، ج۱، ص،۴۱۲.</ref>. جابر، محدثی امامی<ref>الفهرست (طوسی)، ص۹۵.</ref> مورد [[اعتماد]]<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۲، ص۴۷.</ref>، [[راستگو]] و با [[ورع]]<ref>تهذیب الکمال، ج۴، ص۴۶۷.</ref> بود و امام صادق{{ع}} او را [[مدح]] کرده و درباره‌اش [[دعا]] فرموده است<ref>خلاصة الاقوال، ص۳۵.</ref>. او یکی از چهار نفری است که [[علم ائمه]]{{ع}} به آنها سپرده شده است<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۴۸۵.</ref>. [[جرّاج بن ملیح]] می‌‌گوید که از جابر شنیدم، می‌‌گفت هفتاد هزار حدیث از امام صادق{{ع}} در [[حفظ]] دارد<ref>میزان الاعتدال، ج۱، ص۳۸۳. </ref>. او را حامل [[اسرار]] [[علوم اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]]{{عم}} دانسته‌اند؛ گاهی سخنانی بیان می‌داشت که [[عقول]] [[مردم]] تاب شنیدن آن را نداشت<ref>تحفة الاحباب، ص۴۰؛ تأسیس الشیعه، ص۲۸۴.</ref>. برخی از [[رجالیون]] [[اهل سنت]] وی را فردی [[ضعیف]] و غیر قابل اعتماد شمرده‌اند<ref>الطبقات الکبری، ج۶، ص۳۴۵؛ الجرح و التعدیل، ج۲، ص۴۹۷.</ref> که ناشی از [[تشیع]] و تأثیرگذاری [[عظیم]] اوست.


[[جابر جعفی]] دارای آثار متعددی بوده که عبارت‌اند از: کتاب‌های التفسیر، مقتل امیرالمؤمنین {{ع}}، النوادر، مقتل الحسین،{{ع}}، الجمل، الصفین، النهروان، الفضائل و رسالة ابی جعفر الی اهل البصره.
[[جابر جعفی]] دارای آثار متعددی بوده که عبارت‌اند از: کتاب‌های التفسیر، مقتل امیرالمؤمنین {{ع}}، النوادر، مقتل الحسین،{{ع}}، الجمل، الصفین، النهروان، الفضائل و رسالة ابی جعفر الی اهل البصره.


جابر در [[زمان امام صادق]]{{ع}} به سال ۱۲۸ هـ بدرود [[حیات]] گفت.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۴ ـ ۳۱۶.</ref> در [[تاریخ]] درگذشت وی [[اختلاف]] وجود دارد <ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۲، ص۴۸؛ رجال الطوسی، ص۱۱۱؛ میزان الاعتدال، ج۱، ص۳۸۴.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۲۱۸.</ref>
جابر در [[زمان امام صادق]]{{ع}} در سال ۱۲۸ هـ بدرود [[حیات]] گفت<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۴ ـ ۳۱۶.</ref>. در [[تاریخ]] درگذشت وی [[اختلاف]] وجود دارد<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۲، ص۴۸؛ رجال الطوسی، ص۱۱۱؛ میزان الاعتدال، ج۱، ص۳۸۴.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۲۱۸؛ [[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی]] ص ۴۸۲.</ref>
 
==جابر بن یزید جعفی==
از [[اصحاب]] بزرگ [[امام زین العابدین]] و فرزندش [[امام محمد باقر]]{{ع}} بود. کتاب‌هایی در [[تفسیر قرآن]] و [[احکام دین]] و غیر آن نوشت که نام آنها در فهرست شیخ و [[رجال نجاشی]] آمده است. او را حامل [[اسرار]] [[علوم اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]]{{عم}} دانسته‌اند؛ گاهی سخنانی بیان می‌داشت که [[عقول]] [[مردم]] تاب شنیدن آن را نداشت<ref>تحفة الاحباب، ص۴۰؛ تأسیس الشیعه، ص۲۸۴.</ref>. جابر [[تفسیری]] مشتمل بر [[احادیث]] [[امام باقر]]{{ع}} تصنیف کرده است. وی در سال ۱۲۷ یا به نقل [[ابن حجر عسقلانی]] در «تقریب» به سال ۱۳۲ از [[دنیا]] رفت<ref>تأسیس الشیعه، ص۳۲۶.</ref>.<ref>[[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی]] ص ۴۸۲.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۶ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۴

آشنایی اجمالی

ابوعبدالله جابر بن یزید بن حرث بن عبد یغوث جعفی کوفی تابعی[۱] و از اصحاب امام زین العابدین، امام باقر و امام صادق(ع) بود[۲] و از آن دو بزرگوار[۳] و نیز از محدثانی چون ابوطفیل و ابوضحی روایاتی نقل کرده است[۴]. افرادی چون شعبه[۵]، ثوری[۶]، اسرائیل[۷] و دیگران از وی حدیث شنیده و روایت کرده‌اند.

پیشوای مفسران است و تفسیر را از امام باقر(ع) فرا گرفت[۸]. جابر، محدثی امامی[۹] مورد اعتماد[۱۰]، راستگو و با ورع[۱۱] بود و امام صادق(ع) او را مدح کرده و درباره‌اش دعا فرموده است[۱۲]. او یکی از چهار نفری است که علم ائمه(ع) به آنها سپرده شده است[۱۳]. جرّاج بن ملیح می‌‌گوید که از جابر شنیدم، می‌‌گفت هفتاد هزار حدیث از امام صادق(ع) در حفظ دارد[۱۴]. او را حامل اسرار علوم اهل بیت عصمت و طهارت(ع) دانسته‌اند؛ گاهی سخنانی بیان می‌داشت که عقول مردم تاب شنیدن آن را نداشت[۱۵]. برخی از رجالیون اهل سنت وی را فردی ضعیف و غیر قابل اعتماد شمرده‌اند[۱۶] که ناشی از تشیع و تأثیرگذاری عظیم اوست.

جابر جعفی دارای آثار متعددی بوده که عبارت‌اند از: کتاب‌های التفسیر، مقتل امیرالمؤمنین (ع)، النوادر، مقتل الحسین،(ع)، الجمل، الصفین، النهروان، الفضائل و رسالة ابی جعفر الی اهل البصره.

جابر در زمان امام صادق(ع) در سال ۱۲۸ هـ بدرود حیات گفت[۱۷]. در تاریخ درگذشت وی اختلاف وجود دارد[۱۸].[۱۹]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. ریحانة الادب، ج۱، ص۴۱۲.
  2. رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۴.
  3. رجال الطوسی، ص۱۱۱.
  4. تاریخ الاسلام، ج۸، ص۵۹.
  5. التاریخ الکبیر، ج۲، ص۲۱۱.
  6. الجرح والتعدیل، ج۲، ص۴۹۷.
  7. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ۲، ص۴۷.
  8. ریحانة الادبج، ج۱، ص،۴۱۲.
  9. الفهرست (طوسی)، ص۹۵.
  10. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۲، ص۴۷.
  11. تهذیب الکمال، ج۴، ص۴۶۷.
  12. خلاصة الاقوال، ص۳۵.
  13. اختیار معرفة الرجال، ص۴۸۵.
  14. میزان الاعتدال، ج۱، ص۳۸۳.
  15. تحفة الاحباب، ص۴۰؛ تأسیس الشیعه، ص۲۸۴.
  16. الطبقات الکبری، ج۶، ص۳۴۵؛ الجرح و التعدیل، ج۲، ص۴۹۷.
  17. رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۴ ـ ۳۱۶.
  18. خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۲، ص۴۸؛ رجال الطوسی، ص۱۱۱؛ میزان الاعتدال، ج۱، ص۳۸۴.
  19. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۲۱۸؛ رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی ص ۴۸۲.