شیوه قیام امام مهدی چگونه است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

'''شیوه قیام [[امام مهدی]] {{ع}} چگونه است؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

«بر اساس [[روایات]] متعددی، حرکت انقلابی [[حضرت مهدی]] {{ع}} ، با تکیه بر [[سلاح]] خواهد بود و [[جنگ]] و قتال با [[دشمنان]] [[خدا]] تا انهدام کاملِ همه سنگرهای [[کفر]] و نابودی همه افراد آن، ادامه خواهد داشت؛ ولی این، به معنای عدم [[اتمام حجت]] بر [[مخالفان]] نیست؛ بلکه آن چه از چگونگی حرکت آن وجود مقدس استفاده می‌شود، این است که آن بزرگوار، به روش اجداد بزرگوارش عمل خواهد نمود. یعنی ابتدا [[ایمان]] حقیقی را عرضه خواهد کرد و درصورت عدم پذیرش [[مخالفان]]، [[جنگ]] آغاز خواهد شد. آری؛ او همانند جد مظلومش، [[امام علی]] {{ع}}در [[جنگ جمل]]، [[صفین]] و [[نهروان]] و همچون جد غریبش، [[امام حسین]] {{ع}} در صحرای [[کربلا]]، ابتدا به معرفی خود و علت [[قیام]] خویش می‌پردازد و روش خود را براساس [[دین خدا]]، [[قرآن]] و [[سنت پیامبر]] {{صل}} اعلام می‌کند؛ که این نوع برخورد، مورد تأیید [[خدا]] و [[عقل]] می‌باشد. در حدیثی از [[امام باقر]] {{ع}} [[نقل]] شده است: "هنگامی‌ که [[قائم]] {{ع}} [[قیام]] کند، [[ایمان]] را بر هر [[ناصبی]] و مخالفی عرضه می‌کند. پس اگر واقعاً (و نه از روی [[نفاق]]) داخل در [[ایمان]] شد، مطلوب همین است؛ وگرنه گردن او را می‌زند یا از او [[جزیه]] می‌گیرد"<ref>{{عربی|" إِذَا قَامَ‏ الْقَائِمُ‏ عَرَضَ‏ الْإِيمَانَ‏ عَلَى‏ كُلِ‏ نَاصِبٍ‏ فَإِنْ‏ دَخَلَ‏ فِيهِ‏ بِحَقِيقَةٍ وَ إِلَّا ضَرَبَ‏ عُنُقَهُ‏ أَوْ يُؤَدِّيَ‏ الْجِزْيَة‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ کافی، ج۸، ص۲۲۷، ح۲۸۸؛ معجم احادیث امام مهدی، ج۳، ص۳۰۸، ح۸۴۶؛ بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۷۵، ح۱۷۵.</ref>. البته چنان چه در [[روایات]]، اشاره شده حرکت [[امام مهدی|حضرت]] {{ع}}از همان آغاز [[ظهور]]، چنین است که ابتدا، خود را معرفی کرده و [[سیره]] خود را که همان عمل به [[کتاب خدا]] و [[سنت پیامبر]] {{صل}} است گوشزد می‌نمایند و [[مردم]] را به سوی خود فرا می‌خوانند. در روایتی از وجود مقدس [[امام صادق]] {{ع}} [[نقل]] شده است: "هنگامی‌ که [[قائم]] {{ع}} [[قیام]] کند، [[مردم]] را از نو به [[اسلام]]، [[دعوت]]، و آنان را به امری که پوشیده شده و نسبت به آن، [[گمراه]] شده‌اند، راهنمائی می‌کند. همانا [[قائم]] ما را "[[امام مهدی|مهدی]]" نام نهاده‌اند، زیرا به امری که گم شده است، [[هدایت]] می‌کند و به او "[[قائم]]" می‌گویند؛ زیرا [[قیام]] او بر اساس [[حق]] است"<ref>{{عربی|" إِذَا قَامَ‏ الْقَائِمُ‏ دَعَا النَّاسَ‏ إِلَى‏ الْإِسْلَامِ‏ جَدِيداً وَ هَدَاهُمْ إِلَى أَمْرٍ قَدْ دَثَرَ وَ ضَلَّ عَنْهُ الْجُمْهُورُ وَ إِنَّمَا سُمِّيَ الْمَهْدِيُّ مَهْدِيّاً لِأَنَّهُ يُهْدَى إِلَى أَمْرٍ مَضْلُولٍ عَنْهُ وَ سُمِّيَ بِالْقَائِمِ لِقِيَامِهِ بِالْحَقِّ‏ ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏"}}؛ ارشاد، ص۳۶۴، ح۲؛ معجم احادیث [[امام مهدی]](، ج۴، ص۵۱، ح۱۱۲۲؛ بحارالانوار، ج۵۱، ص۳۰، ح۷</ref>»<ref>[[مهدی یوسفیان|یوسفیان، مهدی]]؛ [[رخدادهای ظهور (کتاب)|رخدادهای ظهور]]، ص ۸۸ - ۹۱.</ref>.

* '''آغاز [[قیام]]''': [[علامه]] در [[تفسیر]] [[المیزان]]، روایتی را [[نقل]] می‌‌کند که فضای اولین مراحل [[ظهور]] را ترسیم می‌نماید<ref>المیزان، جلد ۱۶، صفحه ۳۹۳.</ref>. ایشان از [[تفسیر]] [[علی بن ابراهیم]] قمی [[نقل]] می‌‌کند که وی در ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|وَلَوْ تَرَى إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ}}<ref>«و اگر ببینی، هنگامی که کفار به فزع می‌‌افتند، پس هیچ راه فراری ندارند». سبأ:۵۱.</ref> گفته است: پدرم از ابن ابی عمیر، از [[منصور]] بن یونس، از ابن خالد کابلی، برایم [[حدیث]] کرد که [[امام]] ابی [[جعفر]] {{ع}} فرمود: به [[خدا]] سوگند گویا همین الان می‌‌بینم [[قائم]] {{ع}} را که به هجر تکیه داده است، آن‌‌گاه [[مردم]] را در رعایت حقش به [[خدا]] سوگند می‌‌دهد و می‌‌فرماید: ایهالناس! هرکس با من درباره [[خدا]] مهاجه کند، من اولی به [[خدا]] هستم. ایهاالناس! هر کس با من درباره [[آدم]] {{ع}} محاجه کند، من اولی و نزدیک‌‌تر از سایرین به [[آدم]] {{ع}} هستم. ایهالناس! هرکس با من درباره [[نوح]] {{ع}} محاجه کند، من از هر کس دیگر اولی به [[نوح]] {{ع}} می‌‌باشم. ایهاالناس! هر کس با من درباره [[ابراهیم]] {{ع}} سخن بگوید و [[احتجاج]] کند، من خود از هر کس دیگر نزدیک‌‌تر به [[ابراهیم]] {{ع}} هستم. ایهاالناس! هرکس با من درباره [[موسی]] علیه [[سلام]] محاجه کند، من خود اولی به [[موسی]] {{ع}} هستم. ایهاالناس! هرکس با من در خصوص [[عیسی]] {{ع}} محاجه کند و آن جناب را به رخ من بکشد، من خود از هر کس دیگر نزدیک‌‌تر به [[عیسی]] {{ع}} هستم. ایهاالناس! هر کس با من در خصوص [[محمد]] {{صل}} محاجه کند، من خود از هر کس دیگر به [[محمد]] نزدیک‌‌تر و اولایم. ایهاالناس! هر کس با من در خصوص [[کتاب خدا]] محاجه کند، من از هر کس دیگر به [[کتاب خدا]] نزدیک‌‌ترم. آنگاه به [[مقام ابراهیم]] {{ع}} می‌‌آید و دو رکعت [[نماز]] می‌‌خواند و با سوگند به [[خدا]] [[حق]] خود را بیان می‌‌کند. [[امام]] ابی [[جعفر]] {{ع}} سپس فرمود: به [[خدا]] سوگند او مظطری است که در [[آیه شریفه]] {{متن قرآن|أَمَّن يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكْشِفُ السُّوءَ وَيَجْعَلُكُمْ خُلَفَاء الأَرْضِ}}<ref>«یا آن که درمانده را وقتی که او را بخواند، اجابت کند و محنت از او بردارد و شما را جانشینان این سرزمین کند، چگونه با این خدا، خدایی هست؟ چه کم متذکر می‌‌شوید؟». نمل:۶۲.</ref> آمده است. اولین کسی که با او [[بیعت]] کند [[جبرئیل]] و سپس [[سیصد و سیزده]] نفر از [[یاران]] او می‌‌باشند.

* '''ابزار و شیوه‌های [[قیام]]''': یکی از پرسش‌های رایج در بحث‌‌های [[مهدویت]] درباره ابزاری است که در زمان [[قیام]] [[امام زمان]] {{ع}} مورد استفاده قرار می‌‌گیرد؛ ابزاری که [[امام]] {{ع}} به وسیله آنها تمام انسانها را به [[دین اسلام]] [[هدایت]] می‌‌کند و [[حق]] و [[عدالت]] را در تمام [[زمین]] گسترش می‌دهد. سؤالات مهمی که در این زمینه مطرح می‌شود این است که آیا [[امام]] {{ع}} از طریق [[جنگ]] بر [[جهان]] تسلط پیدا می‌کند یا راه دیگری [[انتخاب]] می‌‌کند؟ در صورت بروز [[جنگ]] آیا ایشان از [[شمشیر]] و ابزار جنگی دوران گذشته استفاده می‌‌کند؟ و یا از وسایل جنگی مدرن و پیشرفته بهره می‌برد؟ در هر صورت آیا صحیح است که در این [[جنگ]] کشتارها و خونریزی‌‌های گسترده رخ می‌‌دهد؟ از آنجا که در [[روایات]] [[مهدویت]] تعبیر «[[قیام]] به [[سیف]]»<ref>بحارالانوار، جلد ۵۲، صفحه ۴۶ به بعد؛ کتاب الغیبه للطوسی، صفحه ۴۶۷؛ الغیبه للنعمانی، صفحه ۲۳۲.</ref> و مانند آن وجود دارد، طبعا مطرح شدن پرسش‌‌های بالا امری طبیعی و عادی است. ولی آنچه باعث اهمیت و حساسیت بیشتر موضوع شده است سیاه نمایی‌‌ها و تبلیغات منفی مخالفین [[مهدویت]] در این رابطه است. از دیر زمان تاکنون، و به خصوص در فضای رسانه‌‌ای کنونی، دو حرکت تبلیغاتی منفی درباره [[قیام حضرت مهدی]] {{ع}} وجود داشته است.