ذات الجیش: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== نام سرزمینی است که نام خود را وامدار قومی است که در این سرزمین ساکن بوده‌اند. حبشه فلات مرتفعی است در غرب یمن که بین آنها و یمن، دریا فاصله انداخته است. حب...» ایجاد کرد)
 
خط ۷: خط ۷:


==مقدمه==
==مقدمه==
نام سرزمینی است که نام خود را وامدار قومی است که در این [[سرزمین]] ساکن بوده‌اند. [[حبشه]] فلات مرتفعی است در [[غرب]] [[یمن]] که بین آنها و یمن، دریا فاصله انداخته است. حبشی‌ها از گذشته‌های دور با [[اعراب]] پیوندهای دیرینه دارند از این رو کشورشان در [[صدر اسلام]]، مأمن و پناهی شد برای [[هجرت]] نخستین دسته از [[مسلمانان]]. در حال حاضر، حبشی‌ها [[مسیحی]] هستند، اما [[اسلام]] نیز، از دیرباز به کشورشان [[نفوذ]] کرده است. مسلمانان در حاشیه‌های مرزی این [[کشور]] [[زندگی]] می‌‌کنند و آدیس آبابا –پایتخت آن- و اطراف آن، همچنان با قوت بر [[آیین مسیحیت]] باقی مانده است. با این حال، در این منطقه هم، بواسطه همجواری با مسلمانان و [[ارتباطات]] فردی و [[اجتماعی]]، اسلام در حال گسترش است. در طی قرون و اعصار، مناطقی از این امپراطوری، به نقاط [[عرب]] نشین تبدیل شد که از جمله آن می‌‌توان به «اریتره» اشاره کرد. اریتره سرزمینی است در کنار [[دریای سرخ]] که حدودش از جنوب تنگه باب المندب تا جنوب «طوکر» در سودان امتداد دارد. از مهمترین شهرهای این اقلیم، أسمره –مرکز اریتره- بندر عَصَب و بندر بزرگ مُصوَّع است که در گذشته «باضع» نامیده می‌‌شد. باضع همان محلی است که مسلمانان در هجرتشان به حبشه به [[سرپرستی]] [[جعفر بن ابیطالب]] بدان وارد شده بودند.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۹۱.</ref>
[[صخره]] بزرگی است که از تپه‌های مفرحات آغاز و در [[غرب]] العقیق –عقیق [[مدینه]]- در بالای ذی الحُلَیفه پایان می‌‌یابد. امروزه این مکان به نام «الشَّلَبیّه» شناخته می‌‌شود و [[بنی عوف]] از [[طایفه]] [[بنی حرب]]، ساکنان آن به شمار می‌‌روند. از این موضع، در [[سیره]] [[نبی مکرم اسلام]]{{صل}} در ذیل مسیر [[رسول خدا]]{{صل}} به [[بدر]]<ref>«قال ابن إسحاق: فسلک طریقه من المدینة، علی نقب المدینة، ثم علی العقیق، ثم علی ذی الحلیفة، ثم علی أولات الجیش. قال ابن هشام: ذات الجیش» ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۱۳.</ref> و بازگشت از [[بنی المصطلق]]<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۹۵.</ref> ذکری به میان آمده است. «[[حموی]]» در تشریح و تحدید آن، به نقل از برخی «[[ذات الجیش]]» را بخشی از [[عقیق]] مدینه شمرده است. وی سپس به نقل از برخی دیگر از صاحبنظران،<ref>این گروه ظاهراً با مد نظر قرار دادن اختلاف دیدگاه ابن اسحاق و ابن هشام در مورد این مکان، به توضیح و تفصیل آن پرداختند و بین ذات الجیش و اولات الجیش تفکیک قائل شده‌اند.</ref> «اولات الجیش» را موضعی نزدیک مدینه و ذات الجیش را [[وادی]] ای بین [[ذوالحلیفه]] و برثان و یکی از منازل [[حضرت]] در مسیر رفتن به بدر و یکی از مراحل مسیر آن حضرت به هنگام بازگشت از [[غزوه بنی المصطلق]] دانسته است.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۰۰.</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۸۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۷ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۵

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

صخره بزرگی است که از تپه‌های مفرحات آغاز و در غرب العقیق –عقیق مدینه- در بالای ذی الحُلَیفه پایان می‌‌یابد. امروزه این مکان به نام «الشَّلَبیّه» شناخته می‌‌شود و بنی عوف از طایفه بنی حرب، ساکنان آن به شمار می‌‌روند. از این موضع، در سیره نبی مکرم اسلام(ص) در ذیل مسیر رسول خدا(ص) به بدر[۱] و بازگشت از بنی المصطلق[۲] ذکری به میان آمده است. «حموی» در تشریح و تحدید آن، به نقل از برخی «ذات الجیش» را بخشی از عقیق مدینه شمرده است. وی سپس به نقل از برخی دیگر از صاحبنظران،[۳] «اولات الجیش» را موضعی نزدیک مدینه و ذات الجیش را وادی ای بین ذوالحلیفه و برثان و یکی از منازل حضرت در مسیر رفتن به بدر و یکی از مراحل مسیر آن حضرت به هنگام بازگشت از غزوه بنی المصطلق دانسته است.[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. «قال ابن إسحاق: فسلک طریقه من المدینة، علی نقب المدینة، ثم علی العقیق، ثم علی ذی الحلیفة، ثم علی أولات الجیش. قال ابن هشام: ذات الجیش» ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۱۳.
  2. ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۹۵.
  3. این گروه ظاهراً با مد نظر قرار دادن اختلاف دیدگاه ابن اسحاق و ابن هشام در مورد این مکان، به توضیح و تفصیل آن پرداختند و بین ذات الجیش و اولات الجیش تفکیک قائل شده‌اند.
  4. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۰۰.
  5. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۸۷.