ذات الجیش: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'موضعی' به 'مکانی')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:


==مقدمه==
==مقدمه==
[[صخره]] بزرگی است که از تپه‌های مفرحات آغاز و در [[غرب]] العقیق –عقیق [[مدینه]]- در بالای ذی الحُلَیفه پایان می‌‌یابد. امروزه این مکان به نام «الشَّلَبیّه» شناخته می‌‌شود و [[بنی عوف]] از [[طایفه]] [[بنی حرب]]، ساکنان آن به شمار می‌‌روند. از این موضع، در [[سیره]] [[نبی مکرم اسلام]]{{صل}} در ذیل مسیر [[رسول خدا]]{{صل}} به [[بدر]]<ref>«قال ابن إسحاق: فسلک طریقه من المدینة، علی نقب المدینة، ثم علی العقیق، ثم علی ذی الحلیفة، ثم علی أولات الجیش. قال ابن هشام: ذات الجیش» ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۱۳.</ref> و بازگشت از [[بنی المصطلق]]<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۹۵.</ref> ذکری به میان آمده است. «[[حموی]]» در تشریح و تحدید آن، به نقل از برخی «[[ذات الجیش]]» را بخشی از [[عقیق]] مدینه شمرده است. وی سپس به نقل از برخی دیگر از صاحب‌نظران،<ref>این گروه ظاهراً با مد نظر قرار دادن اختلاف دیدگاه ابن اسحاق و ابن هشام در مورد این مکان، به توضیح و تفصیل آن پرداختند و بین ذات الجیش و اولات الجیش تفکیک قائل شده‌اند.</ref> «اولات الجیش» را مکانی نزدیک مدینه و ذات الجیش را [[وادی]] ای بین [[ذوالحلیفه]] و برثان و یکی از منازل [[حضرت]] در مسیر رفتن به بدر و یکی از مراحل مسیر آن حضرت به هنگام بازگشت از [[غزوه بنی المصطلق]] دانسته است.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۰۰.</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۸۷.</ref>
[[صخره]] بزرگی است که از تپه‌های مفرحات آغاز و در [[غرب]] العقیق - عقیق [[مدینه]] - در بالای ذی الحُلَیفه پایان می‌‌یابد. امروزه این مکان به نام «الشَّلَبیّه» شناخته می‌‌شود و [[بنی عوف]] از [[طایفه]] [[بنی حرب]]، ساکنان آن به شمار می‌‌روند. از این موضع، در [[سیره]] [[نبی مکرم اسلام]]{{صل}} در ذیل مسیر [[رسول خدا]]{{صل}} به [[بدر]]<ref>«قال ابن إسحاق: فسلک طریقه من المدینة، علی نقب المدینة، ثم علی العقیق، ثم علی ذی الحلیفة، ثم علی أولات الجیش. قال ابن هشام: ذات الجیش» ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۱۳.</ref> و بازگشت از [[بنی المصطلق]]<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۹۵.</ref> ذکری به میان آمده است. «[[حموی]]» در تشریح و تحدید آن، به نقل از برخی «[[ذات الجیش]]» را بخشی از [[عقیق]] مدینه شمرده است. وی سپس به نقل از برخی دیگر از صاحب‌نظران،<ref>این گروه ظاهراً با مد نظر قرار دادن اختلاف دیدگاه ابن اسحاق و ابن هشام در مورد این مکان، به توضیح و تفصیل آن پرداختند و بین ذات الجیش و اولات الجیش تفکیک قائل شده‌اند.</ref> «اولات الجیش» را مکانی نزدیک مدینه و ذات الجیش را [[وادی]] ای بین [[ذوالحلیفه]] و برثان و یکی از منازل [[حضرت]] در مسیر رفتن به بدر و یکی از مراحل مسیر آن حضرت به هنگام بازگشت از [[غزوه بنی المصطلق]] دانسته است.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۰۰.</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۸۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۳ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۰۱

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

صخره بزرگی است که از تپه‌های مفرحات آغاز و در غرب العقیق - عقیق مدینه - در بالای ذی الحُلَیفه پایان می‌‌یابد. امروزه این مکان به نام «الشَّلَبیّه» شناخته می‌‌شود و بنی عوف از طایفه بنی حرب، ساکنان آن به شمار می‌‌روند. از این موضع، در سیره نبی مکرم اسلام(ص) در ذیل مسیر رسول خدا(ص) به بدر[۱] و بازگشت از بنی المصطلق[۲] ذکری به میان آمده است. «حموی» در تشریح و تحدید آن، به نقل از برخی «ذات الجیش» را بخشی از عقیق مدینه شمرده است. وی سپس به نقل از برخی دیگر از صاحب‌نظران،[۳] «اولات الجیش» را مکانی نزدیک مدینه و ذات الجیش را وادی ای بین ذوالحلیفه و برثان و یکی از منازل حضرت در مسیر رفتن به بدر و یکی از مراحل مسیر آن حضرت به هنگام بازگشت از غزوه بنی المصطلق دانسته است.[۴].[۵]

منابع

پانویس

  1. «قال ابن إسحاق: فسلک طریقه من المدینة، علی نقب المدینة، ثم علی العقیق، ثم علی ذی الحلیفة، ثم علی أولات الجیش. قال ابن هشام: ذات الجیش» ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۶۱۳.
  2. ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۲۹۵.
  3. این گروه ظاهراً با مد نظر قرار دادن اختلاف دیدگاه ابن اسحاق و ابن هشام در مورد این مکان، به توضیح و تفصیل آن پرداختند و بین ذات الجیش و اولات الجیش تفکیک قائل شده‌اند.
  4. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۲۰۰.
  5. بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۸۷.