خندمه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۸ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۴۳

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

سلسله جبال «خندمه» در کنار ابوقبیس، کوه‌های مکه را تشکیل می‌‌دهند.^[۱] این کوه‌ها که مردم مکه از آن با نام «الخنادم» (به صیغه جمع) یاد می‌‌کنند، کوه‌هایی است در شرق مکه که از شرق و شمال ابوقبیس شروع می‌‌شود و در دامنه‌های غربی و شمالی آن محله‌های فراوانی از مکه از جمله شعب ابن عامر، الملاوی، المعابده و الروضه واقع است. سپس این کوه‌ها به طرف شرق امتداد می‌‌یابند تا به محله «العزیزیه» می‌‌رسند. انتهای این سسلسله جبال در قسمت شرق، کوه «الخَیط» است و آخر آن از جانب شمال شرق «ثَبیر الخضراء» نام دارد. خندمه، تأمین کننده سنگ‌های ساختمانی مکه و شعب ابن عامر از مهمترین نقاط آن به شمار می‌‌رود.^[۲] بازارها و نیروگاه‌های این منطقه در این شعب قرار دارند و از قله‌های ناشناخته و برآمدگی‌های آن، به سختی می‌‌توان گذشت. اهل مکه در نقاط هموار آن، به دامپروری مشغولند و گوسفندان خود را جهت چرا در آن رها می‌‌کنند. امروزه تونل‌هایی از میان کوه‌های خنادم حفر شده‌اند که از مسجد الحرام وارد و از «محبس‌الجن» در انتهای غربی العزیزیه یا همان «حوض البقر» خارج می‌شوند. مورخان از این موضع در ضمن فتح مکه یاد کرده، از اجتماع بی‌ثمر جمعی از آنان به فرماندهی صفوان بن امیه، عکرمه بن ابوجهل و سهیل بن عمرو در خندمه، جهت جنگ با سپاه رسول خدا(ص) خبر داده‌اند.^[۳].^[۴]

منابع

بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة

پانویس

↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۹۲. نیز ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۵۱۲.
↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۹۳.
↑ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۰۷-۴۰۸؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۵۷-۵۸؛ ابن سید الناس، عیون الاثر، ج۲، ص۲۲۲. حماس بن قيس بكري كناني ضمن شعری در این باره چنین سروده است: {{عربی|إنك لو شهدت يوم الخندمة إذ فرّ صفوان و فر عكرمة و أبو يزيد قائم كالمؤتمة و استقبلتهم بالسيوف المسلمة يقطعن کل ساعد و جمجمة ضرباً فلا يسمع إلا غمغمة (ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۰۸)
↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۱۴-۱۱۵.

[1] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۹۲. نیز ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۵۱۲.

[2] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۹۳.

[3] ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۰۷-۴۰۸؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۵۷-۵۸؛ ابن سید الناس، عیون الاثر، ج۲، ص۲۲۲. حماس بن قيس بكري كناني ضمن شعری در این باره چنین سروده است: {{عربی|إنك لو شهدت يوم الخندمة إذ فرّ صفوان و فر عكرمة و أبو يزيد قائم كالمؤتمة و استقبلتهم بالسيوف المسلمة يقطعن کل ساعد و جمجمة ضرباً فلا يسمع إلا غمغمة (ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۰۸)

[4] بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۱۴-۱۱۵.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 ==مقدمه==
-سلسله جبال خندمه در کنار [[ابوقبیس]]، کوه‌های [[مکه]] را تشکیل می‌‌دهند.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۹۲. نیز ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۵۱۲.</ref> این کوه‌ها که [[مردم]] مکه از آن با نام «الخنادم» (به صیغه جمع) یاد می‌‌کنند، کوه‌هایی است در شرق مکه که از شرق و شمال ابوقبیس شروع می‌‌شود و در دامنه‌های [[غربی]] و شمالی آن محله‌های فراوانی از مکه از جمله شعب [[ابن عامر]]، الملاوی، المعابده و الروضه واقع است. سپس این کوه‌ها به طرف شرق امتداد می‌‌یابند تا به محله «العزیزیه» می‌‌رسند. انتهای این سسلسله جبال در قسمت شرق، [[کوه]] «الخَیط» است و آخر آن از جانب شمال شرق «ثَبیر الخضراء» نام دارد. خندمه، تأمین کننده سنگ‌های ساختمانی مکه و شعب ابن عامر از مهمترین نقاط آن به شمار می‌‌رود.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۹۳.</ref> بازارها و نیروگاه‌های این منطقه در این شعب قرار دارند و از قله‌های ناشناخته و برآمدگی‌های آن، به [[سختی]] می‌‌توان گذشت. [[اهل مکه]] در نقاط هموار آن، به [[دامپروری]] مشغولند و گوسفندان خود را جهت چرا در آن رها می‌‌کنند. امروزه تونل‌هایی از میان کوه‌های خنادم حفر شده‌اند که از [[مسجد الحرام]] وارد و از «محبس‌الجن» در انتهای غربی العزیزیه یا همان «حوض البقر» خارج می‌شوند. [[مورخان]] از این موضع در ضمن [[فتح مکه]] یاد کرده، از [[اجتماع]] بی‌ثمر جمعی از آنان به [[فرماندهی]] [[صفوان بن امیه]]، [[عکرمه بن ابوجهل]] و [[سهیل بن عمرو]] در خندمه، جهت [[جنگ]] با [[سپاه رسول خدا]]{{صل}} خبر داده‌اند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۰۷-۴۰۸؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۵۷-۵۸؛ ابن سید الناس، عیون الاثر، ج۲، ص۲۲۲. حماس بن قيس بكري كناني ضمن شعری در این باره چنین سروده است: {{عربی|إنك لو شهدت يوم الخندمة   إذ فرّ صفوان و فر عكرمة و أبو يزيد قائم كالمؤتمة    و استقبلتهم بالسيوف المسلمة يقطعن کل ساعد و جمجمة   ضرباً فلا يسمع إلا غمغمة (ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۰۸)</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۱۱۴-۱۱۵.</ref>
+سلسله جبال «خندمه» در کنار [[ابوقبیس]]، کوه‌های [[مکه]] را تشکیل می‌‌دهند.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۹۲. نیز ر. ک. بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۵۱۲.</ref> این کوه‌ها که [[مردم]] مکه از آن با نام «الخنادم» (به صیغه جمع) یاد می‌‌کنند، کوه‌هایی است در شرق مکه که از شرق و شمال ابوقبیس شروع می‌‌شود و در دامنه‌های [[غربی]] و شمالی آن محله‌های فراوانی از مکه از جمله شعب [[ابن عامر]]، الملاوی، المعابده و الروضه واقع است. سپس این کوه‌ها به طرف شرق امتداد می‌‌یابند تا به محله «العزیزیه» می‌‌رسند. انتهای این سسلسله جبال در قسمت شرق، [[کوه]] «الخَیط» است و آخر آن از جانب شمال شرق «ثَبیر الخضراء» نام دارد. خندمه، تأمین کننده سنگ‌های ساختمانی مکه و شعب ابن عامر از مهمترین نقاط آن به شمار می‌‌رود.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۳۹۳.</ref> بازارها و نیروگاه‌های این منطقه در این شعب قرار دارند و از قله‌های ناشناخته و برآمدگی‌های آن، به [[سختی]] می‌‌توان گذشت. [[اهل مکه]] در نقاط هموار آن، به [[دامپروری]] مشغولند و گوسفندان خود را جهت چرا در آن رها می‌‌کنند. امروزه تونل‌هایی از میان کوه‌های خنادم حفر شده‌اند که از [[مسجد الحرام]] وارد و از «محبس‌الجن» در انتهای غربی العزیزیه یا همان «حوض البقر» خارج می‌شوند. [[مورخان]] از این موضع در ضمن [[فتح مکه]] یاد کرده، از [[اجتماع]] بی‌ثمر جمعی از آنان به [[فرماندهی]] [[صفوان بن امیه]]، [[عکرمه بن ابوجهل]] و [[سهیل بن عمرو]] در خندمه، جهت [[جنگ]] با [[سپاه رسول خدا]]{{صل}} خبر داده‌اند.<ref>ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۰۷-۴۰۸؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۵۷-۵۸؛ ابن سید الناس، عیون الاثر، ج۲، ص۲۲۲. حماس بن قيس بكري كناني ضمن شعری در این باره چنین سروده است: {{عربی|إنك لو شهدت يوم الخندمة   إذ فرّ صفوان و فر عكرمة و أبو يزيد قائم كالمؤتمة    و استقبلتهم بالسيوف المسلمة يقطعن کل ساعد و جمجمة   ضرباً فلا يسمع إلا غمغمة (ابن هشام، السیرة النبویه، ج۲، ص۴۰۸)</ref>.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۱۱۴-۱۱۵.</ref>
 == منابع ==