تغییر وضعیت فهرست محتویات

اطاعت: تفاوت میان نسخه‌ها

راهنما

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت

نمایش تاریخچه به صورت تعاملی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۸

اطاعت به معنای پیروی و فرمانبرداری، یکی از وظایف امّت در برابر اوامر خدا و رسول و اولی الأمر است^[۱].

مفهوم شناسی اطاعت

"الاطاعة"، مصدر فعل "اطاع"^[۲]، در لغت به معنای فرمان‌برداری، فرمان بردن، طاعت، فرمان‌بری، انقیاد، تسلیم‌شدگی، فروتنی و تواضع است^[۳]. فراهیدی در کتاب العین، اطاعت را انقیاد ترجمه کرده است^[۴].

اطاعت خدا

توحید در اطاعت

اطاعت پیامبر

اطاعت پیامبر خاتم

اطاعت از اهل بیت

اطاعت از اولی الامر (اطاعت امام)

اطاعت از حاکم

اطاعت از حاکم مأذون شامل: اطاعت از نایب امام؛ اطاعت از ولی فقیه
اطاعت از حاکم جائر
اطاعت از فرمانده

مقام افتراض طاعت

بیعت اطاعت

مقام مطیعان

اقسام اطاعت

اطاعت بر دو گونه تکوینی و تشریعی است^[۵]:

اطاعت تکوینی

اطاعت تشریعی

آثار اطاعت از خدا و رسول

اطاعت‌های نامشروع

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

↑ محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۸۲.
↑ ر. ک: اسماعیل بن عباد (صاحب بن عباد)، المحیط فی اللغة، ج۲، ص۱۲۰.
↑ ر. ک: علی اکبر دهخدا، لغت‌نامه، زیر نظر محمد معین و سیدجعفر شهیدی، ج۲، ص۲۴۳۷-۲۴۳۸؛ محمد معین، فرهنگ فارسی، ج۱، ص۲۹۶.
↑ ر. ک: خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۲۰۹.
↑ جعفرپیشه‌ فرد، مصطفی، دائرة المعارف قرآن کریم، ج ۳، ص ۵۲۷ - ۵۳۵

فضایل اخلاقی

آراستگی‏ • آرامش • آرزوی کوتاه‏ • آشتی‏ • آمرزش • ابراز دوستی‏ • احترام‏ • احسان‏ • اخبات‏ • اخلاص‏ • ادب • استغفار‏ • استقامت‏ • اشفاق‏ • اصلاح‏ • اصلاح بین مردم • اطمینان‏ • اعانت به مظلوم • اعتدال‏ • اغتنام عمر‏ • امانتداری‏ • امر به معروف و نهی از منکر‏ • امیدواری به خدا • انابه‏ • انصاف‏ • انفاق • انقطاع الی الله‏ • ایمان‏ • بلندهمتی‏ • بی‌نیازی از مردم‏ • پاکیزگی‏ • پندپذیری‏ • تأنی • تحفظ‏ • تحمل‏ • تدبر • تذکر‏ • ترس از خدا • تزکیه • تسلیم‏ • تعاون‏ • تعقل • تفکر‏ • تفویض‏ • تقرب به خداوند • تقوا‏ • تواضع‏ • توبه‏ • توحید • توکل • تهذیب نفس • تیزهوشی‏ • ثبات‏ • جوانمردی‏ • جهاد • حب‏ • حرکت به نفع دیگران • حریت‏ • حکمت‏ • حلم‏ • حیا‏ • خاموشی‏ • خداشناسی • خشوع‏ • خشیت‏ • خضوع‏ • خوش‌خلقی‏ • خوش‌گمانی‏ • خوف‏ • دعای خیر‏ • دوراندیشی‏ • دوستی‏ • دید و بازدید‏ • دیگرخواهی‏ • ذکر‏ • رازداری‏ • راستی‏ • رأفت‏ • رجا • رضا‏ • رفق و مدارا • رهبت‏ • ریاضت‏ • زهد‏ • سخاوت‏ • سرعت فهم‏ • سرور‏ • شجاعت‏ • شرح صدر‏ • شکر‏ • شکرگزاری • شناخت • شناخت دین • شوق • شهامت‏ • صبر‏ • صدق • صفای ذهن‏ • صله رحم‏ • طاعت‏ • طلب حلال‏ • عبادت‏ • عبرت‌پذیری • عبرت‌آموزی‏ • عدالت‏ • عدل • عزت نفس‏ • عفت‏ • عفو‏ • علم‏ • عیادت‏ • عیب‌پوشی‏ • عیب‌زدایی‏ • غیرت‏ • فراست‏ • فطانت‏ • قناعت • قوت نفس‏ • کتمان مصیبت‏ • کرامت • کرامت نفس‏ • کظم غیظ‏ • کم‌خوری‏ • کیاست‏ • مدارا • مرابطه‏ • مراقبه • مسارعت‏ • مساوات‏ • مسئولیت‌پذیری‏ • معرفت‏ • مواسات‏ • موعظه • نشاط‏ • نصیحت‏ • نظم‏ • نقدپذیری‏ • نیکی به همسایگان و دوستان • ورع‏ • وفای به عهد‏ • وقار • یاد مرگ‏ • یقظه‏ • یقین

فضیلت

برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=اطاعت&oldid=1193073»

رده:

اطاعت

رده‌های پنهان:

@@ خط ۵: / خط ۵: @@
 == مفهوم شناسی اطاعت ==
 *"الاطاعة"، مصدر فعل "اطاع"<ref>ر. ک: اسماعیل بن عباد (صاحب بن عباد)، المحیط فی اللغة، ج۲، ص۱۲۰.</ref>، در لغت به معنای [[فرمان‌برداری]]، [[فرمان]] بردن، [[طاعت]]، فرمان‌بری، [[انقیاد]]، تسلیم‌شدگی، [[فروتنی]] و [[تواضع]] است<ref>ر. ک: علی اکبر دهخدا، لغت‌نامه، زیر نظر محمد معین و سیدجعفر شهیدی، ج۲، ص۲۴۳۷-۲۴۳۸؛ محمد معین، فرهنگ فارسی، ج۱، ص۲۹۶.</ref>. فراهیدی در کتاب العین، اطاعت را [[انقیاد]] ترجمه کرده است<ref>ر. ک: خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۲۰۹.</ref>.
-*«[[اطاعت]]» در لغت به معنای [[تبعیت]] و [[انقیاد]] است<ref>خلیل بن احمد، کتاب العین، ج۲، ص۲۰۹؛ ابن فارس معجم المقاییس اللغة، ج۳، ص۴۳۱.</ref>. «[[ائمه]]»، جمع [[امام]] است. امام در لغت به کسی گفته می‌شود که جلودار امور است و [[مردم]] به او [[اقتدا]]، و از فرمان‌هایش [[پیروی]] می‌کنند<ref>راغب اصفهانی، المفردات، ص۸۷؛ صاحب بن عباد، المحیط فی اللغة، ج۱۰، ص۴۶۰.</ref>. در اصطلاح، امام کسی است که دارای [[ریاست عامه]] برای شخص یا اشخاصی در امور [[دین]] و [[دنیا]] به [[نیابت از رسول خدا]]{{صل}} بوده باشد<ref>علامه حلی، باب حادی‌عشر، ص۱۰؛ عضدالدین ایجی، المواقف، ج۳، ص۵۷۴.</ref>. بر اساس [[سخن امام رضا]]{{ع}}، [[امامت]] همان [[جانشینی از خدا]] و [[رسول]] خداست و امام، [[زمامداری]] دین را بر عهده دارد و در راستای آن [[حلال و حرام]] [[خدا]] را تبیین، و [[حدود الهی]] را [[اجرا]] و از کیان، دین [[دفاع]] می‌کند<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْإِمَامَةَ زِمَامُ الدِّينِ... الْإِمَامُ يُحِلُّ حَلَالَ اللَّهِ وَ يُحَرِّمُ حَرَامَ اللَّهِ وَ يُقِيمُ حُدُودَ اللَّهِ وَ يَذُبُّ عَنْ دِينِ اللَّهِ...}}. (شیخ صدوق، عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۲۱۸).</ref>. تحقق این امر، باعث [[نظم]] یافتن [[زندگی]] [[مسلمانان]] و [[اصلاح]] امورشان می‌شود<ref>{{متن حدیث|إِنَّ الْإِمَامَةَ خِلَافَةُ اللَّهِ وَ خِلَافَةُ الرَّسُولِ{{صل}}... وَ نِظَامُ الْمُسْلِمِينَ وَ صَلَاحُ الدُّنْيَا...}}. (عیون أخبار الرضا{{ع}}، ج۱، ص۲۱۸).</ref>.<ref>[[حافظ نجفی|نجفی، حافظ]]، [[وجوب اطاعت از ائمه از دیدگاه قرآن و سنت (مقاله)|مقاله «وجوب اطاعت از ائمه از دیدگاه قرآن و سنت»]]، [[موسوعه رد شبهات ج۲۱ (کتاب)|موسوعه رد شبهات ج۲۱]] ص ۱۰۶.</ref>
 == [[اطاعت خدا]] ==