عدل در لغت: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
برچسب‌ها: برگردانده‌شده پیوندهای ابهام‌زدایی
برچسب: برگردانده‌شده
خط ۱۰۶: خط ۱۰۶:
# [[پرونده:1100354.jpg|22px]] [[محمد هادی یوسفی غروی|یوسفی غروی، محمد هادی]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱''']]
# [[پرونده:1100354.jpg|22px]] [[محمد هادی یوسفی غروی|یوسفی غروی، محمد هادی]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱ (کتاب)|'''دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱''']]
# [[پرونده:100762.jpg|22px]] [[سید کاظم سیدباقری|سیدباقری، سید کاظم]]، [[عدالت سیاسی در قرآن کریم (کتاب)|'''عدالت سیاسی در قرآن کریم''']]
# [[پرونده:100762.jpg|22px]] [[سید کاظم سیدباقری|سیدباقری، سید کاظم]]، [[عدالت سیاسی در قرآن کریم (کتاب)|'''عدالت سیاسی در قرآن کریم''']]
# [[پرونده:1100619.jpg|22px]] [[محمد زارع قراملکی|زارع قراملکی، محمد]]، [[عدالت اسلامی - زارع قراملکی (مقاله)|مقاله «عدالت اسلامی»]]، [[منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ (کتاب)|'''منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۳

مقدمه

واژه عدل در لغت در معانی مختلفی به کار رفته است. از جمله: میانه‌روی در امور و ضد جور[۱]، مثل، فدیه[۲]، حکم کردن به حق[۳] و... همچنین کلمه عدل، از واژگان متضاد است و در معانی عدول کردن و شریک قرار دادن نیز به کار می‌رود[۴].

عدالت در لغت، به معنای استواری و استقامت است؛ چنانکه در برخی کتاب‌های لغوی به همین معنا آمده است. ابن اثیر می‌نویسد: هو الذي لا يَمِيلُ به الهوى فيَجورَ في الحكم؛ انسان عادل کسی است که هوای نفس او را از حق روی‌گردان نمی‌کند و او را در داوری به ستم وا نمی‌دارد[۵].[۶]

عدل در لغت نقیض جور[۷] است و به معنی حد متوسط بین افراط و تفریط[۸]، رعایت مساوات[۹]، رعایت تناسب کیفر و پاداش با عمل[۱۰] و حکم به حق[۱۱] آمده است. همچنین در معنی راه[۱۲]، فدیه[۱۳] و معادل غیر هم‌جنس[۱۴] به کار رفته است و چون انسانی را به این صفت توصیف کنند، منظور آن است که قول و قضاوتش پسندیده و پذیرفته است[۱۵][۱۶]

عدل در عدالت سیاسی در قرآن کریم

در لغت آمده است که عدالت و عدل، حکم به حق است[۱۷]، راغب می‌گوید، عدالت، لفظی است که اقتضای مساوات و برابری دارد[۱۸]. «عدل»، نقیض و مقابل «جور» است[۱۹] و هنگامی که با حرف «عن» استعمال می‌شود، بر اعراض، انصراف و تمایل دلالت دارد[۲۰]. شیخ طوسی می‌گوید عدالت در لغت، آن است که انسان در امورش، احوالی متعادل و متساوی داشته باشد[۲۱]. الفاظ و واژگان دیگر مانند: العَدالة، العُدولة، المَعْدِلةُ و المَعْدَلةُ، همه ذیل معنای واژه عدل قرار می‌گیرد[۲۲]. «عدالت و دادگری کردن»، در لغت به معنای استقامت است[۲۳].[۲۴]

عدالت

رهبر معظم انقلاب، مفهوم لغوی عدل را به معنی میانه و در اصطلاح هر چیزی را در جای خود قرار دادن و بدون افراط و تفریط؛ بدون چپ‌روی و بدون راست‌روی تبیین نموده‌اند[۲۵]. متفکران و اندیشمندان زیادی برای عدالت تعریف ارائه کرده‌اند. نزدیک بودن مفاهیم عدالت در فرهنگ‌های مختلف ریشه در نزدیک بودن مصادیق آن از نظر تمدن‌های مختلف دارد. در جمع‌بندی تعاریف مذکور می‌توان دو تعریف از عدالت ارائه کرد:

  1. عدالت به معنای وضع كل شيء في موضعه قرار دادن هر چیز در جای مناسب خویش.
  2. عدالت به معنای اعطاء كل ذي حق حقه یا عطاء به میزان استحقاق و حق را به حق‌دار رساندن است.

با توجه به بیانات مقام معظم رهبری می‌توان نتیجه گرفت که ایشان از هر دو تعریف استفاده کرده‌اند[۲۶][۲۷]. گاهی وقت‌ها هر دو تعریف را در کنار هم به کار برده‌اند: «عدالت یعنی هر چیزی را به جای خود گذاشتن، به هر کسی حق او را دادن». و در جای دیگر می‌فرمایند: «عدالت، یعنی تأمین کردن هدفی که قرآن برای ارسال رسل و انزال کتب و شرایع آسمانی معین کرده است»[۲۸].

از مجموعه تعاریفی که در اندیشه مقام معظم رهبری از عدالت به عمل آمده است برای آن هفت ویژگی اساسی بیان شده است:

  1. عدالت عام است؛
  2. عدالت مطلق است؛
  3. عدالت وسیع است؛
  4. عدالت امری غایی است؛
  5. عدالت فرازمانی است؛
  6. عدالت جانبدارانه است؛
  7. عدالت جامع و شامل است[۲۹].

نظر به ویژگی‌های مفهومی فوق می‌توان گستره عدالت را در همه حوزه‌های فکری و عینی ملاحظه و بررسی کرد؛ چنانکه رهبر معظم انقلاب، شمول عدالت را در عرصه‌های مختلف مورد توجه و مداقه قرار داده‌اند؛ بنابراین، عدالت در همه عرصه‌های زندگی «فردی»، «اجتماعی»، «اقتصادی»، «فرهنگی»، «حقوقی»، «اخلاقی»، «سیاسی»، «محیط داخلی»، «بین‌المللی» و در همه شئون تقنینی، اجرایی و قضایی حضور دارد. مقام معظم رهبری در خصوص گستره و اهمیت عدل می‌فرمایند: عدل یک معنای عامی است. عدل همان معنای والا و برجسته‌ای است که در زندگی شخصی و عمومی و جسم و جان و آفرینش و سنگ و چوب و همه حوادث دنیا، یک عدلی وجود دارد[۳۰]. در بینش معرفت‌شناسی مقام معظم رهبری، عدالت در دو عرصه تکوینی و تشریعی در پهنه آفرینش وجود دارد. چنانکه در بحث‌های متعددی با اشاره به روایت «بِالْعَدْلِ قَامَتِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُ‌» به تفصیل مورد بررسی قرار داده‌اند عدالت در بنیان عالم و آفرینش نقش اساسی دارد یعنی سنت آفرینش، عدل است و هر نظام اجتماعی اگر به دنبال این سنت طبیعی و قانون الهی آفرینشی حرکت کرد ماندگار خواهد بود. اگر انسان قوانین موضوعه را با قوانین آفرینش، سنت‌های الهی، که تغییر و تبدل ناپذیر است تطبیق دهد در امور فردی و اجتماعی کامیاب خواهد بود[۳۱].

در نگاه رهبر فرزانه انقلاب، عدالت تشریعی یعنی اینکه در نظام جعل و تشریع و قانونگذاری همواره اصل عدل مرکز ثقل قرار گیرد و هر نوع قانونی که بر خلاف اصل عدل و عدالت باشد کنار گذاشته شود. ایشان، فراوان با استناد به آیه ﴿لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ[۳۲] می‌فرمایند: کتاب همان جعل احکام دین و شریعت برای اداره جامعه اسلامی بر اساس عدل الهی می‌باشد. مفهوم عدل متفاوت از واژه قسط می‌باشد هر چند این دو واژه معمولاً به همراه هم استفاده می‌شود. در اندیشه معظم له، قسط همین عدل در مناسبات اجتماعی است. یعنی آن چیزی که امروزه از آن به «عدالت اجتماعی» تعبیر می‌شود. البته قسط یعنی اینکه عدل، خرد شود و به شکل عدالت اجتماعی درآید[۳۳]. رهبر معظم انقلاب در تبیین مفهوم عدالت اجتماعی معتقدند: «عدالت اجتماعی، یعنی اینکه نظر و نگاه دستگاه قدرت و حکومت، نسبت به آحاد مردم یکسان باشد. در مقابل قانون، امتیازات و برخوردها یکسان باشد؛ لذا استفاده از همه برکات جامعه و بهرمند شدن محرومان و پابرهنه‌ها که در طول تاریخ پیروان انبیاء بوده‌اند جزء حقوق احاد جامعه است که با عدالت اجتماعی امکان تحقق آن می‌باشد. چنانکه در آیه شریفه ﴿لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ. تأمین عدالت اجتماعی از اهداف رسالت انبیاء الهی بیان شده است»[۳۴]. اگر به سیره انبیاء و اولیای الهی توجه شود نتیجه خواهیم گرفت اولین ویژگی آنها تربیت نفس و رعایت عدالت فردی می‌باشد. عدالت فردی ریشه و مبنای عدالت اجتماعی است؛ بنابراین عدالت فردی به مثابه یک مسأله اخلاقی یا فقهی و تکلیفی در ارتباط با افراد مورد توجه مقام معظم رهبری قرار گرفته است. خواه فرد در جایگاه سیاسی، اجتماعی قرار داشته باشد و یا در همان سلک فردی باشد. ایشان در تیین عدالت فردی می‌فرمایند: «عدالت یعنی اینکه انسان از گناهان به طور معمولی اجتناب کند، یعنی در او حالتی باشد که به طور عادی و معمول از او گناه سر نمی‌زند، نه این که انسان عادل، معصوم است و هیچ وقت اشتباه و گناه نمی‌کند. بلکه همت او بر عدم تخلف و گناه است و این کف نفس پایه عدالت‌خواهی در جامعه می‌باشد[۳۵]. رهبر معظم انقلاب اسلامی در تبیین عدالت و ابعاد مفهومی آن به مفاهم دیگری اشاره کرده‌اند که می‌توان به عدالت تأمینی، عدالت آرمانی، عدالت مقدمه‌ای، خدماتی، ارزشی رهایی، بخش، دینی، حقوقی و اقتصادی اشاره کرد. این مفاهیم در بحث عدالت اجتماعی بیان می‌گردد.[۳۶]

پرسش مستقیم

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. زبیدی، تاج العروس، ج۱۵، ص۴۷۱.
  2. ابن الأثیر، النهایة فی غریب الحدیث و الأثر، ج۳، ص۱۹۰-۱۹۱.
  3. ابن منظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۴۳۰.
  4. ابن منظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۴۳۵.
  5. النهایة فی غریب الحدیث، ج۳، ص۱۹۰؛ و ر. ک: لسان العرب، ابن‌منظور، ج۹ (واژه عدل).
  6. یوسفی غروی، محمد هادی، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۱، ص:۲۵-۲۸.
  7. جوهری، صحاح اللغة، ج۵، ص۱۷۶۰؛ خلیل بن احمد فراهیدی، العین، ج۲، ص۱۲۹.
  8. زبیدی، تاج العروس، ج۱۵، ص۴۷۱.
  9. زبیدی، تاج العروس، ج۱۵، ص۴۷۱؛ لوئیس معلوف، المنجد، ص۴۹۱؛ راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۵۱.
  10. راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۵۵۲.
  11. زبیدی، تاج العروس، ج۱۵، ص۴۷۱؛ خلیل بن احمد فراهیدی، العین، ج۲، ص۲۹.
  12. خلیل بن احمد فراهیدی، العین، ج۲، ص۲۹.
  13. خلیل بن احمد فراهیدی، العین، ج۲، ص۲۹.
  14. زبیدی، تاج العروس ج۱۵، ص۴۷۱؛ جوهری، صحاح اللغة، ج۵، ص۱۷۶۰.
  15. خلیل بن احمد فراهیدی، العین، ج۳، ص۲۹؛ زبیدی، تاج العروس، ج۱۵، ص۴۷۱.
  16. تهرانی، مجتبی، اخلاق الاهی، ج14، ص47.
  17. خلیل بن احمد الفراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۳۸.
  18. راغب اصفهانی، المفردات فی غریب القرآن، ص۵۵۱.
  19. خلیل بن احمد الفراهیدی، کتاب العین، ج۲، ص۳۸.
  20. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القران الکریم، ج۸، ص۵۳.
  21. شیخ طوسی، المبسوط، ج۷، ص۲۱۷.
  22. ابن منظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۴۳۱.
  23. علی‌اکبر دهخدا، لغت‌نامه دهخدا، ج۱۰، ص۱۵۷۶۴. برخی دیگر از آن به «انصاف» تعبیر کرده‌اند. بین این دو تفاوت است، انصاف تقسیم برابر و بیشتر در امور حسی است، ولی عدالت در امور محسوس و غیر آن و انجام گرفتن متناسب امور است؛ لذا بریدن دست دزد را عدل می‌نامند، ولی انصاف نمی‌نامند (ر. ک: ابوهلال عسکری، فروق اللغه، ص۱۹۴).
  24. سیدباقری، سید کاظم، عدالت سیاسی در قرآن کریم، ص ۴۳.
  25. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار کارگزاران و قشرهای مختلف مردم، در روز ولادت حضرت امیرالمؤمنین(ع)، ۱۷/۱۰/۱۳۷۱.
  26. ﴿لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَيِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْكِتَابَ وَالْمِيزَانَ لِيَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِيدَ فِيهِ بَأْسٌ شَدِيدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِيَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَيْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ «ما پیامبرانمان را با برهان‌ها (ی روشن) فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو فرو فرستادیم تا مردم به دادگری برخیزند و (نیز) آهن را فرو فرستادیم که در آن نیرویی سخت و سودهایی برای مردم است و تا خداوند معلوم دارد چه کسی در نهان، (دین) او و پیامبرانش را یاری می‌کند؛ بی‌گمان خداوند توانمندی پیروزمند است» سوره حدید، آیه ۲۵.
  27. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار کارگزاران و قشرهای مختلف مردم، در روز ولادت حضرت امیرالمؤمنین(ع)، ۱۷/۱۰/۱۳۷۱.
  28. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام، به مناسبت عید غدیر خم، ۳۰/۳/۱۳۷۱.
  29. مهاجرنیا، محسن، مقاله «فلسفه عدالت در اندیشه سیاسی مقام معظم رهبری، فصلنامه قبسات، شماره ۵۱، بهار ۸۸.
  30. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام، به مناسبت عید مبعث، ۱/۱۱/۱۳۷۱.
  31. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام، به مناسبت عید مبعث، ۱/۱۱/۱۳۷۱.
  32. «ما پیامبرانمان را با برهان‌ها (ی روشن) فرستادیم و با آنان کتاب و ترازو فرو فرستادیم تا مردم به دادگری برخیزند» سوره حدید، آیه ۲۵.
  33. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام، به مناسب عید مبعث، ۱/۱۱/۱۳۷۱..
  34. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار با اقشار مختلف مردم به مناسبت نیمه شعبان در مصلای تهران، ۳۰/۷/۱۳۸۱.
  35. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات، ۲۶/۹/۱۳۸۲.
  36. زارع قراملکی، محمد، مقاله «عدالت اسلامی»، منظومه فکری آیت‌الله العظمی خامنه‌ای ج۲ ص ۱۱۸۸.