رهاط: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۳۱

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

«رهاط» دره‌ای است در بطن وادی غُران؛ و وادی غُران در شمال عُسفان و در ۸۵ کیلومتری شمال مکه واقع است. رهاط را دره ای با چشمه‌های فراوان و درختان خرما گفته‌اند و فاصله‌اش را تا مکه در حدود ۱۵۰ کیلومتر برشمرده‌اند. در آثار متقدمین نیز، رهاط در سه میلی مکه^[۱] و به نقل یاقوت حموی در فاصله سه شب راه تا این شهر و بر راه مدینه معرفی شده است.^[۲] برخی نیز، آن را دهکده‌ای نه چندان بزرگ کوهستانی در نزدیک مکه و در کنار مسیر مکه به مدینه، در دره‌ای به نام «وادی غران» و نزدیک وادی «رهاط حدیبیه» گفته‌اند که در ایام جاهلی شاهد جنگی بین بنی سعد و بنی مسروح بود.^[۳] در جاهلیت، رهاط منزل قومی از مضر به نام بنی هذیل بن مدرکة بود. آنان بتی خاص به نام «سواع» داشتند و همراه با جمعی دیگر آن را می‌پرستیدند.^[۴] ابن کلبی ضمن بر شمردن این بت برای هذیل، از رهط به عنوان بخشی از اراضی ینبع – که دهی از دهات مدینه است - نام برده است.^[۵] اما به نظر می‌رسد وی در این نظر به اشتباه رفته و همان گونه که بسیاری از اقلیم شناسان گذشته بدان اشاره کرده‌اند،^[۶]این وادی از سرزمین‌های بنی هذیل است. امروزه این سرزمین، مسکن مشترک بنی الرّوقه از طایفه بنی عتیبه و مُعبَّد از تیره‌های قبیله بنی حرب است.^[۷]

منابع

بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة

پانویس

↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۸.
↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷.
↑ ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷.
↑ ابن کلبی، الاصنام، ترجمه، ص۱۰۶؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۹.
↑ ابن کلبی، الاصنام، ترجمه، ص۱۰۶.
↑ ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۲، ص۱۹۱.
↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۴۳-۱۴۴.

[1] بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۸.

[2] یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷.

[3] ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷.

[4] ابن کلبی، الاصنام، ترجمه، ص۱۰۶؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۹.

[5] ابن کلبی، الاصنام، ترجمه، ص۱۰۶.

[6] ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۲، ص۱۹۱.

[7] بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص ۱۴۳-۱۴۴.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

@@ خط ۷: / خط ۷: @@
 ==مقدمه==
-دره‌ای است در بطن [[وادی]] غُران؛ و وادی غُران در شمال عُسفان و در ۸۵ کیلومتری شمال [[مکه]] واقع است. رهاط را دره ای با چشمه‌های فراوان و درختان خرما گفته‌اند و فاصله‌اش را تا مکه در حدود ۱۵۰ کیلومتر برشمرده‌اند. در آثار متقدمین نیز، رهاط در سه میلی مکه<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۸.</ref> و به نقل [[یاقوت حموی]] در فاصله سه شب راه تا این [[شهر]] و بر راه [[مدینه]] معرفی شده است.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷.</ref> برخی نیز، آن را دهکده‌ای نه چندان بزرگ کوهستانی در نزدیک مکه و در کنار مسیر مکه به مدینه، در دره‌ای به نام «وادی [[غران]]» و نزدیک وادی «رهاط [[حدیبیه]]» گفته‌اند که در ایام [[جاهلی]] [[شاهد]] [[جنگی]] بین [[بنی سعد]] و بنی مسروح بود.<ref>ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷.</ref> در [[جاهلیت]]، رهاط [[منزل]] قومی از [[مضر]] به نام [[بنی هذیل بن مدرکة]] بود. آنان بتی خاص به نام «[[سواع]]» داشتند و همراه با جمعی دیگر آن را می‌پرستیدند.<ref>ابن کلبی، الاصنام، ترجمه، ص۱۰۶؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۹.</ref> [[ابن کلبی]] ضمن بر شمردن این [[بت]] برای [[هذیل]]، از [[رهط]] به عنوان بخشی از [[اراضی]] [[ینبع]] – که دهی از دهات مدینه است - نام برده است.<ref>ابن کلبی، الاصنام، ترجمه، ص۱۰۶.</ref> اما به نظر می‌رسد وی در این نظر به [[اشتباه]] رفته و همان گونه که بسیاری از اقلیم شناسان گذشته بدان اشاره کرده‌اند،<ref>ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۲، ص۱۹۱.</ref>این وادی از سرزمین‌های [[بنی هذیل]] است. امروزه این [[سرزمین]]، [[مسکن]] مشترک [[بنی الرّوقه]] از [[طایفه]] [[بنی عتیبه]] و مُعبَّد از تیره‌های [[قبیله بنی حرب]] است.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۱۴۳-۱۴۴.</ref>
+«رهاط» دره‌ای است در بطن [[وادی غُران]]؛ و وادی غُران در شمال عُسفان و در ۸۵ کیلومتری شمال [[مکه]] واقع است. رهاط را دره ای با چشمه‌های فراوان و درختان خرما گفته‌اند و فاصله‌اش را تا مکه در حدود ۱۵۰ کیلومتر برشمرده‌اند. در آثار متقدمین نیز، رهاط در سه میلی مکه<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۸.</ref> و به نقل [[یاقوت حموی]] در فاصله سه شب راه تا این [[شهر]] و بر راه [[مدینه]] معرفی شده است.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷.</ref> برخی نیز، آن را دهکده‌ای نه چندان بزرگ کوهستانی در نزدیک مکه و در کنار مسیر مکه به مدینه، در دره‌ای به نام «وادی [[غران]]» و نزدیک وادی «رهاط [[حدیبیه]]» گفته‌اند که در ایام [[جاهلی]] [[شاهد]] [[جنگی]] بین [[بنی سعد]] و بنی مسروح بود.<ref>ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷.</ref> در [[جاهلیت]]، رهاط [[منزل]] قومی از [[مضر]] به نام [[بنی هذیل بن مدرکة]] بود. آنان بتی خاص به نام «[[سواع]]» داشتند و همراه با جمعی دیگر آن را می‌پرستیدند.<ref>ابن کلبی، الاصنام، ترجمه، ص۱۰۶؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۹.</ref> [[ابن کلبی]] ضمن بر شمردن این [[بت]] برای [[هذیل]]، از [[رهط]] به عنوان بخشی از [[اراضی]] [[ینبع]] – که دهی از دهات مدینه است - نام برده است.<ref>ابن کلبی، الاصنام، ترجمه، ص۱۰۶.</ref> اما به نظر می‌رسد وی در این نظر به [[اشتباه]] رفته و همان گونه که بسیاری از اقلیم شناسان گذشته بدان اشاره کرده‌اند،<ref>ر.ک: یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۳، ص۱۰۷؛ ابن کثیر، البدایه و النهایه، ج۲، ص۱۹۱.</ref>این وادی از سرزمین‌های [[بنی هذیل]] است. امروزه این [[سرزمین]]، [[مسکن]] مشترک [[بنی الرّوقه]] از [[طایفه]] [[بنی عتیبه]] و مُعبَّد از تیره‌های [[قبیله بنی حرب]] است.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۱۴۳-۱۴۴.</ref>
 == منابع ==